της Συνθήκης του Μοντραί (1933) που έδινε δικαίωμα στην Τουρκία να κλείνει μ ο ν ο μ ε ρ ώ ς τα Στενά του Ελλησπόντου, με το επιχείρημα ότι πλέον ήταν παρωχημένη, αφού την είχαν υπογράψει οι τρείς ηττημένες χώρες στον τελευταίο πόλεμο, Γερμανία, Ιταλία και Ιαπωνία , η συντάξασα την Συνθήκη «Κοινωνία των Εθνών» έπαυσε να υπάρχει κι αντικατεστάθη από τα Ηνωμένα Εθνη που δεν αναγνωρίζουν αποκλεισμούς θαλασσίων οδών κι η Τουρκία κατεχράσθη την διαχείριση των Στενών, κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ως φίλα προσκείμενη με τις δυνάμεις του Άξονα (ΣΣ: αλλά και στον πρώτο Μεγάλο Πόλεμο που εμπόδισε τον εξοπλισμό του Τσαρικού στρατού μ’ αποτέλεσμα την συνθηκολόγηση της Ρωσίας με τους Γερμανούς, συμμάχους τότε των Τούρκων).
Όπως είπε ο Στάλιν στον Τσώρτσιλ «η σύμβαση του Μοντραί ήταν αναχρονιστική» αλλά διατηρήθη μεταπολεμικώς, διότι ενέπιπτε στη «σφαίρα επιρροής» των Αγγλοσαξώνων, Βρετανίας και Αμερικής , την οποία αρχικώς εσεβάσθη ο Ρώσος ηγέτης πλήρως και ο Ερυθρός στρατός δεν προχώρησε πέραν της Βουλγαρίας.
Στο ίδιο όμως αφιέρωμα για τη Γιάλτα, έγινε μία προσπάθεια ενός πανεπιστημιακού, ανασκευής της συμφωνίας των ποσοστών επιρροής που είχε συνάψει προηγουμένως ο Τσώρτσιλ με τον Στάλιν, στην Μόσχα τον Σεπτέμβριο του 1944: 90% Βρετανική επιρροή εις Ελλάδα και Τουρκία, 10% της Ρωσίας και αντιστρόφως στη Ρουμανία και Βουλγαρία ως και 50-50% στην Γιουγκοσλαβία.
Η θεώρηση των «σφαιρών επιρροής» είναι «μύθος» κατά τον συγγραφέα και «αλλόκοτες ιδέες», αποτέλεσμα «πολιτικής σύγχυσης και αναταραχής στις απελευθερωμένες περιοχές όπως η Πολωνία ή Ελλάδα».
Αποτελεί πάγια επιδίωξη του ΚΚΕ να εξιλεωθεί η ηγεσία του κόμματος (Σιάντος , Ιωαννίδης και Ζεύγος) για το Κίνημα της 3ης Δεκεμβρίου του 1944 στην Αθήνα που κατεστάλη από τις Βρετανικές δυνάμεις του στρατηγού Ρόναλντ Σκόμπι ύστερα από ενός μηνός οδομαχίες στο κέντρο της πρωτευούσης και στα περίχωρα, με σφαγές 15.000 αστών από τους κομμουνιστές και ομηρείες που θυμίζουν σήμερα Γάζα.
Εν τούτοις , υπάρχουν εκθέσεις της επιτροπής του ΟΗΕ για την «επαναστατημένη Ελλάδα» που διεκτραγωδούν την τότε κατάσταση , η παρουσία του Ρώσου συν/χου Ποπώφ στην συμφωνία της Βάρκιζας , που τερμάτισε τον αιματηρό «Κόκκινο Δεκέμβρη» καθώς κι άλλες μαρτυρίες όπως του Γιουγκοσλάβου συνομιλητή ΜίλοβανΤζίλας με τον Στάλιν όπου ο Σοβιετικός ηγέτης κατηγορεί την ηγεσία του ΚΚΕ για οπορτουνισμό και αρνείται να εμπλακεί για χάρη της σε διαμάχη με τις ναυτικές δυνάμεις Βρετανία και ΗΠΑ.
Άλλωστε είναι ηλίου φαεινότερο ότι η χώρα μας ευρίσκεται υπό διαχρονική εξάρτηση- τότε από την Αγγλία ,σήμερα από της Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Όσον αφορά την σημασία των Στενών έχει μειώσει δραστικά ο λιμένας της Αλεξανδρούπολης.
(*) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Κυριακής 4.2,25