Μπορεί η Τουρκία να έχει στρέψει την προσοχή της προς νοτιοανατολικά, όπου προσπαθεί να εδραιώσει την παρουσία της, να μετατρέψει τη Συρία σε προτεκτοράτο της και να εξαλείψει το πρόπλασμα κουρδικού κράτους, αλλά δεν ξεχνάει κάθε τόσο να μας υπενθυμίζει εμπράκτως πως οι επεκτατικές διεκδικήσεις της σε βάρος της Ελλάδας είναι σταθερά στο τραπέζι.

Τα περιστατικά στην Κάσο και τώρα στην Κρήτη –με την παρενόχληση του ερευνητικού σκάφους που χαρτογραφεί τον βυθό για την ηλεκτρική διασύνδεση με την Κύπρο– μιλάνε από μόνα τους.

Από τη στιγμή που η Αθήνα υποχώρησε προ μηνών στην τουρκική πίεση και άναψε το πράσινο φως στο ιταλικό ερευνητικό σκάφος να ζητήσει άδεια από την Τουρκία για να διεξάγει τις εργασίες του στα επτά μίλια έξω από την Κάσο, τί περιμέναμε; Πολύ δικαιολογημένα, η Άγκυρα διάβασε εκείνη την ελληνική υποχώρηση σαν έμμεση νομιμοποίηση του τουρκολιβυκού μνημονίου, το οποίο επιχειρεί να ακυρώσει την ελληνική ΑΟΖ της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου. Και βεβαίως δεν χάνει ευκαιρία να παρενοχλεί με πολεμικά πλοία το ερευνητικό σκάφος, όποτε εξέρχεται των ελληνικών χωρικών υδάτων. Κι όλα αυτά σε περιοχή οριοθετημένης με διεθνή συμφωνία (με την Αίγυπτο) ελληνικής ΑΟΖ όχι σε περιοχή δυνάμει ΑΟΖ.

 

* Ολόκληρο το άρθρο στο slpress.gr