Αυτή είναι η περιγραφή της προχθεσινής ημέρας, 13 Φεβρουαρίου ε.έ«σ’ενα καρυδότσουφλο» που για τον ιστορικό του μέλλοντος θα γραφεί ως η τρίτη φορά που η Αμερική σώζει την Ευρώπη από ένα εμφύλιο πόλεμο (1918, 1945, 2025) και η Γάλλο-Γερμανική συμμαχία χάνει άλλη μια σύγκρουση από την Ρωσσία (1815, 1917, 2025).
Εν τούτοις, το κόστος της Πανευρωπαϊκής «ειρήνης» θεωρείται υψηλό: Η Ουκρανία χάνει το 1/5 των εδαφών της (Κριμαία και τις ανατολικές, ρωσσόφιλες επαρχίες) ως και την εθνική της κυριαρχία αφού σβύνει το «όνειρο» (εφιάλτης κατά τους Ρώσσους) της εντάξεως της στη Βορειατλαντική συμμαχία, η οποία στέρησε το 1974 την αυτοδιάθεση του αρχαιοτέρου Ευρωπαϊκού λαού, των Ελληνοκυπρίων. Οι Ερινύες πάλι έδρασαν για τους τότε Νατοϊκούς εφιάλτες, με την Τουρκική εισβολή και κατοχή που διαρκεί ακόμη 50 χρόνια μετά. «Ειρηνικά» κατά τον Ερντογάν.
Η Ουκρανική ειρήνη αγγίζει και την Ελλάδα. Πέραν των όσων ζημιών προξένησε η ανιστόρητη κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη στα εθνικά συμφέροντα της χώρας, κηρύσσοντας τον «πόλεμο» με την μεγάλη Ρωσσία ,αποτελεί ένα εξόχως επικίνδυνο προηγούμενο: Νομιμοποιεί μία - έστω δικαία διαμάχη Ρωσσίας μετά της «φιλελευθέρας ηγεμονίας» του αλήστου μνήμης προέδρου των ΗΠΑ Μπίλ Κλίντον στον πλανήτη, που θα μπορούσε να δικαιολογήσει στο μέλλον την εισβολή της Κίνας στην Ταϊβάν και της Τουρκίας στο Αιγαίον, με το επιχείρημα «Ειρήνης έναντι εδάφους».
Με την ίδια ελαφρότητα που σήμερα θυσιάζονται τα συμφέροντα της Ουκρανίας, θα μπορούσε αύριο να επιχειρήσει ο Ερντογάν την κατάληψη μιάς Ελληνικής νήσου στο Αιγαίον ή στα Δωδεκάνησα ως τίμημα μιας υποσχομένης «ειρήνης»!...
- Κινδυνολογία; Όχι ακριβώς. Τι συμβάνει τους τελευταίους 16 μήνες στο Αιγαίον ;΄Εναντι μιάς επίπλασης «ηρεμίας», η Τουρκία προωθεί την ατζέντα της, παραβιάζοντας τα Ελληνικά θαλάσσια σύνορα, εμποδίζοντας την πόντιση ηλεκτροκαλωδίου στην Κάσο και την έρευνα Ευρωπαϊκού πλοίου στο Κρητικό πέλαγος απέναντι από το Λασίθι. Και ο μεν κ. Γεραπετρίτης αναμένει εναγωνίως πότε ο «παντισάχ» της Αγκύρας θα ορίσει συνάντηση κορυφής με την Ελληνική ηγεσία, ο δε, για να ζητήσει την παράδοση του Αιγαίου πέραν του 25ου Μεσημβρινού, όπως ο Πέρσης «βασιλεύς των βασιλέων» εζήτει πρό 2505 ετών απ’ τον Αθηναίο Θεμιστοκλή «γήν και ύδωρ».
Οι Πανέλληνες απήντησαν τότε «Μολών Λαβέ» στις Θερμοπύλες. Το ίδιο έκαμε κι ο Λάζαρος Κουντουριώτης όταν ο Ιμπραήμ-πασάς του ζήτησε την παράδοση των 150 πλοίων του Υδραϊκού στόλου το 1826 κι αυτός του μήνυσε «έλα να τα πάρεις αν μπορείς». Λίγο αργότερα ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας της νέας Ελλάδος αποκατέστησε την ελευθερία των Κυκλάδων.
Τουτ’ αυτό χρειάζεται και τώρα: Η αποπομπή του νεωτέρου Ανταλκίδα από την Ελληνική κυβέρνηση και η ισχυρά παρουσία της Πολεμικής Αεροπορίας, με τα 25 Ραφάλ στους Αιγαιοπελαγητικούς αιθέρες μέχρις Καστελλόριζου προτού είναι αργά και μας επιβάλουν καμιά «Ουκρανική ειρήνη». Θαρσείν χρή.