αλλά και στο εσωτερικό της Αμερικής. Καταναλωτές, επιχειρηματίες και επενδυτές -ήδη συμβαίνει-πλήττονται από τις «ταρίφες». Η οικονομική λογική κι ιστορία αυτό διδάσκουν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που επιβάλλονται εισαγωγικοί δασμοί (ταρίφες) στις ΗΠΑ. Το 1890, ο Ρεπουμπλικάνος βουλευτής Μακ Κίνλεϋ πέρασε από την Βουλή των Αντιπροσώπων ένα νόμο με τον οποίο επεβλήθησαν εισαγωγικοί δασμοί σε σειρά πρώτων υλών και καταναλωτικών προϊοντων εισαγομένων απ’ το εξωτερικό, με σκοπό να προτιμηθεί η εγχώριος παραγωγή και να μειωθεί το εμπορικό έλλειμμα της Αμερικής. Εις μάτην .
Τ’ αποτέλεσμα ήταν ν’ αυξηθεί το κόστος παραγωγής κι ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ και να μειωθούν οι Αμερικανικές εξαγωγές, λόγω των αντιποίνων που υιοθετήθησαν από τ’ άλλα κράτη (αντιδασμοί).Έτσι το διεθνές εμπόριο περιορίσθη και κατά συνέπειαν, η οικονομική ανάπτυξη, τα επιχειρηματικά κέρδη, οι επενδύσεις, το χρηματιστήριο Αξιών (όπως προχθές 11.3.25) κι εν τέλει, η δυνητική απασχόληση των εργαζομένων.Με δυό λόγια οι δαμοί έγιναν μπούμεραγκ στην οικονομία αλλά κι εναντίον του Μακ Κίνλεϋ, ο οποίος έχασε την έδρα του στην Βουλή κι 11 χρόνια αργότερα την ζωή του από κάποιο δολοφόνο...
Ο Πρόεδρος Τραμπ βάζει δασμούς 25% και πλέον στα εισαγόμενα από τον Καναδά προϊόντα (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ξυλεία, χάλυβα κι αλουμίνιο). Οι δασμοί λειτουργούν ως φόροι, με αποτέλεσμα ν’ ανεβαίνει το κόστος παραγωγής των Αμερικανικών προϊόντων πχ. αυτοκινήτων, ξύλινων κατοικιών κ.λπ. Ο Αμερικανός αυτοκινητιστής θα πληρώνει τα καύσιμα αυξημένα στους σταθμούς βενζίνης κ.λπ.Το ίδιο κι η ενέργεια για την βιομηχανία και τα νοικοκυριά με τον λογαριασμό του ηλεκτρικού.
Δεν τελειώνουν εδώ οι παρενέργειες των δασμών. Οι Καναδοί κατασκευάζουν νέους αγωγούς, για να διοχετεύσουν τους υδρογονάνθρακές σε άλλες αγορές, οι επενδυτές χάνουν κέρδη στα Χρηματιστήρια αξιών και θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ χάνονται από τον εμορικό πόλεμο που ξέσπασε στο δυτικό ημισφαίριο ως «διαπραγματευτικό όπλο» της νέας Αμερικανικής κυβερνήσεως. Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση είναι έτοιμη ν’απαντήσει με δασμούς εισαγωγής Αμερικανικών προϊόντων και δεν θεωρεί τον υψηλό ΦΠΑ ισοδύναμου αποτελέσματος με το 7% πολιτειακό φόρο καταναλώσεως στις ΗΠΑ. Καιρός είναι να καταργηθούν οι ταρίφες προτού κάνουν μεγαλύτερη ζημιά στην παγκόσμια οικονομία. Η ιστορία ‘κάνει ρήμες’ αλλά το παρελθόν δεν πρέπει να λησμονείται όπως κι η λογική.