ο εκβιασμός του προς τον OPEC+ αποτέλεσε ακόμα ένα πλήγμα για την εγχώρια αγορά των ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, οι πιο πιστοί δωρητές του Αμερικανού Προέδρου έχουν αρχίσει να ανησυχούν για το αν θα επιβιώσουν τη δεύτερη τετραετία του.
Σε αντίθεση με τους τεχνο-ολιγάρχες και κρυπτο-βαρώνους που φαίνονται να περιστοιχίζουν τον Πρόεδρο Τραμπ, οι παραδοσιακοί πετρελαιάδες ήταν εκείνοι που τον είχαν στηρίξει από το 2016 και καθόλη τη διάρκεια των προηγούμενων οκτώ χρόνων. Η σχέση των δύο πλευρών ήταν στενή, με τα πετρελαϊκά συμφέροντα να δωρίζουν δεκάδες εκατομμύρια στην εκστρατεία του Τραμπ και να κινητοποιούν τους εργαζόμενούς τους εναντίον των Δημοκρατικών υποψηφίων, και τον τότε υποψήφιο Πρόεδρο να υπόσχεται πως θα γεμίσει τον κόσμο με φθηνά αμερικανικά καύσιμα. Αυτή ενδεχομένως όφειλε να είναι η πρώτη ένδειξη των παραγωγών πετρελαίου ότι τα συμφέροντά τους δεν ευθυγραμμίζονται απόλυτα με τα σχέδια του Τραμπ. Εξάλλου, σύμφωνα με τον νόμο της αγοράς, όσο μικρότερη είναι η προσφορά, τόσο μεγαλύτερη είναι η ζήτηση.
Με τον Τραμπ να πλησιάζει τις 100 ημέρες πίσω στον Λευκό Οίκο, η πολιτική που σκοπεύει να ακολουθήσει κατά την επόμενη τετραετία έχει ήδη παράξει αποτελέσματα. Στον τομέα της ενέργειας, η επιμονή του Τραμπ εναντίον οτιδήποτε πράσινου και υπέρ των ορυκτών καυσίμων σηματοδότησε μία δραματική απορρύθμιση στον κλάδο των υδρογονανθράκων, κάτι που αποτιμάται θετικά από τα πετρελαϊκά συμφέροντα. Ωστόσο, ο εκβιασμός του ίδιου προς τον OPEC+ προκειμένου να αυξήσει την παραγωγή του καρτέλ με στόχο να πέσει η τιμή του καυσίμου θεωρείται καταστροφική. Διότι τα μέλη του οργανισμού— συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας που υποτίθεται ήθελε να πιέσει ο Τραμπ— συμφώνησαν όχι απλώς να αυξήσουν την ημερήσια παραγωγή τους, αλλά να υλοποιήσουν αυτή την αύξηση με πολύ ταχύτερο ρυθμό σε σχέση με τα προηγούμενα σχέδιά τους.
Στον τομέα του εμπορίου, ο Τραμπ ακολουθεί μία εξίσου ανησυχητική πολιτική. Η ανακοίνωση του για το τσουνάμι δασμών στις 2 Απριλίου προκάλεσε ένα διεθνές χρηματιστηριακό κραχ, με τις αγορές να χάνουν τρισεκατομμύρια και τα κρίσιμα αγαθά όπως το πετρέλαιο να καταρρέουν. Ακόμα και μετά την παύση των δασμών για 90 ημέρες, η παγκόσμια οικονομία παραμένει σε ένα πρωτοφανές κλίμα αβεβαιότητας. Σε συνδυασμό με την κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου, οι αγορές δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς θα εξελιχθεί αυτός ο εμπορικός πόλεμος και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις σε τομείς όπως η μεταποίηση, η κατανάλωση, οι μεταφορές κτλ. Πέραν αυτού, αν οι υπόλοιπες μεγάλες αγορές αναγκαστούν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Κίνας και επιβάλλουν δασμούς έναντι των ορυκτών καυσίμων αμερικανικής παραγωγής, η βιομηχανία θα υποστεί ένα ακόμα πλήγμα.
Αυτή η ασάφεια δεν είναι καθόλου βοηθητική για τους παραγωγούς πετρελαίου στις ΗΠΑ. Ειδικά για τις σχιστολιθικές εξορύξεις που συνιστούν το 60-70% της συνολικής αμερικανικής παραγωγής. Οι σχιστολιθικές εξορύξεις είναι αρκετά πιο κοστοβόρες από τις συμβατικές, με τους αναλυτές να εκτιμούν πως η τιμή του βαρελιού πρέπει να παραμείνει μεταξύ 62-65 δολαρίων προκειμένου οι παραγωγοί να συνεχίσουν να λειτουργούν. Μία πτώση στα 60 δολάρια θα σήμαινε παύση σε ορισμένα πηγάδια, ενώ μία πτώση στα 50 δολάρια θα σήμαινε κλείσιμο αρκετών επιχειρήσεων. Αυτός είναι ο φόβος των μικρότερων παραγωγών καθώς ο Αμερικανός Πρόεδρος επιθυμεί διακαώς να μειώσει τις τιμές των καυσίμων ώστε να μετριάσει και τον δασμολογικό πληθωρισμό.
Οι τιμή του WTI κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα. Πηγή: Oil Price.
Στην πραγματικότητα, ένα κύμα χρεωκοπιών στη σχιστολιθική βιομηχανία δεν θα είχε μόνο θύματα. Αντιθέτως, οι μικρότερες επιχειρήσεις που θα ήταν οι πρώτες απώλειες θα απορροφώνταν από τους πετρελαϊκούς κολοσσούς όπως η Chevron ή η Exxon, οι οποίες μπορούν να παράγουν και εκτός ΗΠΑ, συχνά με χαμηλότερο κόστος, και έχουν τις υποδομές να εξάγουν σε όλον τον πλανήτη. Αυτό θα σήμαινε την επαναχάραξη του χάρτη στις μεγάλες λεκάνες των ΗΠΑ όπως η Permian στο Τέξας.
Αναπόφευκτα, η κατάσταση αυτή έχει απογοητεύσει αρκετά στελέχη πετρελαϊκών εταιρειών, με ορισμένους να εκφράζουν δημοσίως τη δυσαρέσκειά τους προς τον Πρόεδρο Τραμπ και τον Υπουργό Ενέργειας Κρις Ράιτ, ο οποίος πλούτισε από τον κλάδο των σχιστολιθικών εξορύξεων. Προς το παρόν ο Λευκός Οίκος δεν έχει πάρει δημοσίως θέση, ενώ δεν είναι γνωστό κατά πόσο το επιτελείο Τραμπ διατηρεί στενές επαφές με τα πετρελαϊκά συμφέροντα ή δίνει έμφαση σε άλλους τομείς όπως η ΑΙ και τα κρυπτονομίσματα. Παραδόξως, η αμερικανική παραγωγή υδρογονανθράκων έφτασε στο απόγειό της κατά τη θητεία Μπάιντεν, με τις ΗΠΑ να είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας LNG και στο top 5 εξαγωγείς πετρελαίου. Ταυτόχρονα, η σχιστολιθική επανάσταση κατάφερε όχι απλώς να μεταμορφώσει την οικονομία των ΗΠΑ, αλλά και να αλλάξει θεμελιωδώς την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον. Δυστυχώς για τα πετρελαϊκά συμφέροντα, το άλογο στο οποίο πόνταραν δεν τρέχει προς τη γραμμή τερματισμού.