Η Ελληνική δεν είναι «νεκρά» ούτε νεκρα-ναστημένη γλώσσα αλλά καθομιλουμένη εδώ και 4000 χρόνια, εν συνεχή εξελίξει. Χάρις στην Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία επεβίωσε στους σκοτεινούς χρόνους της Ενετικής κατάκτησης και των βαρβάρων Οθωμανών.
Σήμερα, πολλές Ελληνικές λέξεις, όπως Θεός, ήλιος, θάλασσα, ζωή-θάνατος, αγάπη κι άλλες πολλές ενυπάρχουν στην νεότερη γλώσσα του Ελληνισμού απαράλλακτες όπως την εποχή του Ομήρου. Ίσως και προηγουμένως με φράσεις του Ησιόδου στις Εποχές και του Αχιλλέα στον Τρωικό πόλεμο, λέξεις ακέραιες έχουν περάσει στο καθημερινό λεξιλόγιο του Ελληνικού λαού.
Εν τούτοις, η μεν παγκοσμιότητα της Ελληνικής γλώσσης περιορίζεται για οικονομικούς λόγους πολλά δε ξένα πανεπιστήμια καταργούν την διδασκαλία της κλασσικής γραμματείας για πολιτικές σκοπιμότητες αλλά όλο κι λιγότεροι Έλληνες ομιλούν σωστά τα Ελληνικά .
Το φαινόμενο δεν αφορά μόνο στη γλωσσική κατάχρηση της Ελληνικής από την κρατική εξουσία (ραδιόφωνο, τηλεόραση, κομματικές ομιλίες) και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από αμορφωσιά αλλά προαγγέλλει το δημογραφικό πρόβλημα που αν δεν αντιμετωπισθεί ε δ ώ και τ ώ ρ α θα σημάνει την εξαφάνιση της Ελληνικής το έτος 2.100 μαζί με το γένος των Ελλήνων.
Η δημοκρατική κυβέρνηση μας ασχολείται με πολλά σημαντικά κι ασήμαντα ζητήματα αλλά όχι με την επιβίωση της γονικής γλώσσας. Αρκείται ότι τα Ελληνικά διδάσκονται και ομιλούνται στην Ελλάδα και στην Κύπρο και όσον υπάρχει η δεύτερη γενεά των αποδήμων αλλά δεν κάνει τα απαραίτητα για την κατοχύρωση της διεθνώς εγχωρίως.
Κάθε 26 Σεπτεμβρίου, η ΟΥΝΕΣΚΟ εορτάζει την ημέρα των Ευρωπαϊκών γλωσσών και οι δημοφιλέστερες εξ αυτών όπως η Αγγλική, Γαλλική , Γερμανική , Ιταλική κι Ισπανική έχουν «εορτασθεί» τα περασμένα χρόνια.
Στις 9 Φεβρουαρίου 2026 , θα ανακηρυχθεί κι η Ελληνική γλώσσα από την ΟΥΝΕΣΚΟ «παγκόσμια». Για την επιτυχία αυτή πιστούται η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη κι ο Έλληνας αντιπρόσωπος κ. Γιώργος Κουμουτσάκος, στις προσπάθειες του οποίου για την αναγνώριση καρποφόρησαν.
Εν τούτοις, η παγκοσμιότητα της Ελληνικής θα ξεχασθεί σύντομα εάν δεν καλλιεργηθεί ως ιδέα και στη πράξη. Αν και η Ελληνική είναι «μάνα» πολλών επιστημών, όπως λχ. της Βοτανολογίας και «παραμάνα» πχ. της Ιατρικής και υποατομικής ύλης, έχει αγνοηθεί ως χρηστική γλώσσα. Μόνο στο Σουδάν και στην Αλβανία εχρησιμοποιήθη στο πρόσφατο σχετικώς παρελθόν ως δεύτερη γλώσσα στην σύνταξή εμπορικών συμβολαίων και διαθηκών.
Η ΟΥΝΕΣΚΟ θα μπορούσε να ανακηρύξει Ελληνική γλώσσα ως ισότιμη με τις Ευρωπαϊκές και με αφετηρία την προβολή της, να γίνει μία συστηματική εκστρατεία δια την διάδοση της στις νομικές υποθέσεις.
Πολλοί όχι μόνον Ευρωπαίοι αλλά κι Αμερικανοί, Ασιάτες και Αφρικανοί θα ήθελαν να σπουδάσουν την γλώσσα και να μετάσχουν στον πολιτισμό της Ελλάδος «όχι σαν Έλληνες ούτε ως Ελληνίζοντες αλλά Ελληνικοί» που θα έλεγε ο Φίλιππος Σέρραρντ (1923-1995).
(*) «Λοιπόν πάτερ» ξεκινά την επιστολή ένας μαθητής προς τον πατέρα του, στην Αλεξάνδρεια τον 2ον αιώνα π.Χ. αλλά κι αυτό το «λοιπόν» που τόσον κακοποιείται σήμερα από τις τηλεπερσόνες, μένει αναλλοίωτο ως συμπερασματικό μόριον στα κείμενα του 5ου αιώνος π.Χ. (βλ. σχ, Bernard Knox, «Σκέψεις για της Κλασσική Παιδεία» σελ.320. Εκδ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ 1993).