Αποτελεί μία άλλη διάσταση της ανάλυσης των επιπτώσεων των δασμών που εξήγγειλε στις 2 Απριλίου. Μία διάσταση που δεν είναι “βολική” και δεν αναδεικνύεται από τα μέσα. Η ουσία είναι όμως – όπως και να αναλύσουμε τις εξελίξεις – πως η πολιτική Τραμπ είχε εξαγγελθεί χρόνια πριν. Εμφατικά, κατά την πρόσφατη προεκλογική του εκστρατεία, με κεντρικό αφήγημα το “America First“.
Το λάθος που διαπράττεται από τους περισσότερους αναλυτές έγκειται στο γεγονός ότι πρώτα γίνεται ανάλυση των “ψυχολογικών” αιτίων, καθώς και του χαρακτήρα του νέου προέδρου, και μετά γίνεται προσπάθεια ανάλυσης των επιπτώσεων των νέων δεδομένων. Προφανής στόχος σε πρώτη φάση είναι, μέσω αυτής της λογικής, η επικοινωνιακή κάλυψη της ανυπαρξίας πολιτικής από τις κυβερνήσεις της Ευρώπης.
Κυρίως δε από την Κομισιόν, ως προς το αναπτυξιακό αλλά και υπαρξιακό μοντέλο της ΕΕ. Σε αντιδιαστολή με τις εξαγγελίες του νέου προέδρου των ΗΠΑ, η “νομενκλατούρα” της Ευρώπης φαίνεται αδύναμη να συμφωνήσει για τις πολιτικές που θα καθορίσουν τα “πατήματα” του μέλλοντος.
Η “δημιουργική καταστροφή” των δασμών
Η αρχή έγινε κατά την προεκλογική περίοδο του 2016, όταν τόσο ο Τραμπ όσο και η Χίλαρι Κλίντον πολιτεύθηκαν με όμοια πλατφόρμα αντίθεσης στην ειδική εταιρική σχέση μεταξύ των 11 χωρών της Ασίας και του Ειρηνικού, του Καναδά και του Μεξικού (Trans-Pacific Partnership), για την εξάλειψη μεγάλου τμήματος φόρων που αφορούσε προϊόντα παραγόμενα στις ΗΠΑ. Η διαπραγμάτευση είχε γίνει από τον τότε πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Κατά την πρώτη δε θητεία του νυν προέδρου, επιβλήθηκαν δασμοί σε προϊόντα από την Κίνα, που μετέπειτα ενισχύθηκαν επί προεδρίας Μπάιντεν, ο οποίος με τη θεσμοθέτηση της πολιτικής Inflation Reduction Act επιπρόσθετα επεδίωξε την επαναβιομηχάνιση των ΗΠΑ στη βάση της πράσινης ανάπτυξης.
(η συνέχεια στο slpress.gr)