Σίγουρα, η εκλογή από τον αμερικανικό λαό ενός έγχρωμου γερουσιαστή στο ύπατο αξίωμα της χώρας είναι μία σπουδαία και απολύτως διδακτική περίπτωση. Επίσης, είναι βέβαιον ότι ο κ. Μπαράκ Ομπάμα τονώνει την ιδεολογική και πολιτική παρουσία της αμερικανικής Αριστεράς στην πολιτική σκηνή της χώρας του και, βοηθούσης της οικονομικής κρίσεως, καταφέρει ισχυρά πλήγματα από ιδεολογικής πλευράς στους νεοσυντηρητικούς και τους μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι επί πολλές δεκαετίες είχαν ως σημαία τους την ελεύθερη οικονομία. Χωρίς δε αμφιβολία, ο νέος πρόεδρος της Αμερικής ενσαρκώνει ελπίδες για πολλούς ανθρώπους στον πλανήτη μας.
Όμως κάποιοι σχολιαστές, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, έχασαν το μέτρο αναλύοντας την σημασία της νίκης του Ομπάμα. Της προσέδωσαν κοσμογονική διάσταση, κυρίως διότι ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος είναι έγχρωμος. Παραβλέπουν όμως ότι, πριν απ’ όλα, ο Ομπάμα είναι μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος, το οποίο επίσης έχει κάποια ιστορία. Οι Δημοκράτες ήταν αυτοί που επετέθησαν στο Μεξικό και επέβαλαν την ποτοαπαγόρευση, επί προεδρίας Ουΐλσον. Ο πρόεδρος Χ. Τρούμαν έστειλε τις πρώτες ατομικές βόμβες στην Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Ο πρόεδρος Κέννεντυ διέταξε την απόβαση στην Κούβα και στην συνέχεια το μποϋκοτάζ της χώρας αυτής. Ο πρόεδρος Λ. Τζόνσον διέταξε τους βομβαρδισμούς στο Βιετνάμ. Στην διάρκεια της προεδρίας Κλίντον αφέθηκαν στην τύχη τους και εξοντώθηκαν στην Ρουάντα ένα εκατομμύριο Τούτσι (Απρίλιος-Ιούνιος 1994). Στην διάρκεια της θητείας Κλίντον, επίσης, μπήκαν οι βάσεις που οδήγησαν στην σημερινή πιστωτική κρίση –κάτι το οποίο παραδέχθηκε και ο τότε επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας, κ. Άλαν Γκρήνσπαν.
Συνεπώς, λίγη προσοχή στην προσωπολατρία για τον Ομπάμα δεν βλάπτει. Όταν κάποιοι αρθρογράφοι γράφουν ότι ο νέος πρόεδρος είναι μείγμα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Καρτέσιου, τότε, δυστυχώς, ευρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Ακόμα, όταν άλλοι σχολιαστές υποστηρίζουν σε Ευρώπη και Αμερική ότι ο κ. Μπαράκ Ομπάμα είναι ένας Δαλάϊ Λάμα που θα είχε επιτύχει στην Κίνα, τελούν υπό πλήρη σύγχυση. Όταν στην γαλλική «Μοντ», ο νέος πρόεδρος εμφανίζεται ως πιο αθλητικός Γκάντι και ως άλλος Νέλσον Μαντέλα πενήντα χρόνια νεώτερος, γεννώνται πολλές απορίες.
Διότι, ο κ. Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να είναι ικανότατος, χαρισματικός, πολύ μορφωμένος –όμως, θα βρει μπροστά του αναρίθμητα προβλήματα τα οποία δεν αντιμετωπίζονται εύκολα στις σημερινές συνθήκες. Τα πιο ισχυρά όπλα του είναι η ελπίδα που μπορεί να προσφέρει στον αμερικανικό λαό. Οι Αμερικανοί είναι άνθρωποι της προόδου. Έτσι, πιστεύουν ότι το σήμερα θα είναι καλύτερο από το χθες και το αύριο καλύτερο από το σήμερα. Αν τους συγκρίνει δε κανείς με άλλους λαούς, έχουν περισσότερη πίστη στις ευκαιρίες και στην πορεία προς τα εμπρός. Υπό αυτή την έννοια, ο κ. Ομπάμα, διαχειριζόμενος την μετά-Ιράκ εποχή, θα μπορούσε να πετύχει ό,τι οι προκάτοχοί του στην μετά-Βιετνάμ οδυνηρή περίοδο. Και αυτό μπορεί να το καταφέρει.
Η μεγάλη νίκη του οφείλεται, μεταξύ άλλων, στην καθαρή του σκέψη και ομιλία. Χάρη στα δύο αυτά πλεονεκτήματά του ξεδίπλωσε μπροστά στους Αμερικανούς ένα ρεαλιστικό όραμα αλλαγής. Κυρίως, όμως, προσέφερε σε μεγάλα τμήματα ψηφοφόρων την ευκαιρία να συμμετάσχουν ενεργά στην εκλογική διαδικασία. Μία διαδικασία με ισχυρά ιδεολογικά ερείσματα, απαλλαγμένα ωστόσο από φανφαρονισμούς και γνωστές στην χώρα μας κενολογίες.
Η επινίκια ομιλία του το βράδυ των εκλογών δείχνει την καθαρότητα του πολιτικού λόγου και τον σεβασμό του προς τους Αμερικανούς πολίτες. Τούς μίλησε για το όραμά του, όμως, ταυτοχρόνως, δεν έκρυψε τα μεγάλα εμπόδια που υπάρχουν στον δρόμο προς την υλοποίησή του. «Ο δρόμος μπροστά μας θα είναι μακρύς και ανηφορικός», είπε. «Θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα και θα κάνουμε λάθη. Πολλοί θα διαφωνήσουν με τις επιλογές μου. Ξέρουμε ότι το κράτος δεν μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα. Θα είμαι όμως πάντα ειλικρινής μαζί σας για τις προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε».
Όλα αυτά ηχούν περίφημα. Πλην όμως, στην περίπτωση των ΗΠΑ, η κρίση που διέρχεται συμπίπτει και με άλλα σοβαρά προβλήματα. Η δημογραφική γήρανση, καθώς και οι δαπάνες για την υγεία και την προστασία του περιβάλλοντος κυριολεκτικά υπονομεύουν την οικονομική ανάπτυξη. Έγκριτος Αμερικανός συγγραφέας, ο Ρόμπερτ Σάμιουελσον, στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Ο Μεγάλος Πληθωρισμός και οι Μετασυνέπειές του –το Παρελθόν και το Μέλλον της Αμερικανικής Ευημερίας», υπογραμμίζει ότι, στην σημερινή Αμερική, όσο καλοδεχούμενος και αν είναι ο κρατικός παρεμβατισμός, πρέπει να δει κανείς το περιεχόμενό του και τα λάθη του. «Το πολύ κράτος», γράφει, «αφαιρεί από τις επιχειρήσεις την ανάγκη να αναλαμβάνουν κινδύνους και οδηγεί τα άτομα στην απάθεια. Τέτοια εξέλιξη θα είναι πολύ δυσάρεστη, τόσο για τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα όσο και για την χώρα. Αν λοιπόν θέλουμε να μην καταστρέψουμε την αμερικανική ευημερία, προτείνω καλά ζυγισμένες δόσεις παρελθόντος και μέλλοντος».
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 20/11/2008)