Χρειάστηκε να περάσουν δεκατέσσερις μέρες, κατά τις οποίες χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις, ιδίως στην Ανατολική Ευρώπη, έμειναν χωρίς ηλεκτρισμό και θέρμανση μέχρι η Ρωσία και η Ουκρανία να καταλήξουν σε νέα συμφωνία για το φυσικό αέριο.
Βάση της δεκαετούς συμφωνίας είναι η αμοιβαία χρέωση Ρωσίας και Ουκρανίας σε τιμές αγοράς για τη διέλευση και προμήθεια του αερίου από το 2010, αλλά και η κατάργηση της ελαφρώς μυστηριώδους ενδιάμεσης «Ροσουκρενέργκο», που στην πράξη διαχειριζόταν τις εισαγωγές αερίου από την Ουκρανία.
Ομως, η εξέλιξη αυτή δεν αρκεί για να διασκεδάσει τους φόβους που εξακολουθεί να έχει η Ευρώπη για επανάληψη του ίδιου δράματος του χρόνου τέτοια εποχή. Και τούτο παρ’ ότι Ρώσοι και Ουκρανοί υπέγραψαν χωριστή, επίσης δεκαετή, συμφωνία για την προμήθεια του αερίου προς τις χώρες της Ε.Ε.
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο δήλωσε χαρακτηριστικά ότι δεν χαίρεται για τη λήξη μιας κρίσης «που δεν έπρεπε να έχει καν αρχίσει». Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι «απογοητεύτηκα πολύ τις τελευταίες ημέρες από τον τρόπο που διαπραγματευόντουσαν η ρωσική και ουκρανική ηγεσία», «πρώτη φορά στη ζωή μου είδα συστηματικά να μην εφαρμόζονται συμφωνίες, κάτι αρνητικό για οποιαδήποτε κυβέρνηση στον κόσμο» …
Κατόπιν αυτού, σημείωσε ότι «δεν πρέπει να επιτρέψουμε να βρεθούμε σε παρόμοια θέση (δηλαδή όμηροι) στο μέλλον. Πρέπει να σταματήσουμε απλώς να συζητάμε για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης και να αρχίσουμε να δρούμε», με πρώτη στάση τη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου, όταν θα τεθεί εκ νέου το θέμα της ενεργειακής ασφάλειας της Ενωσης.
Αλλωστε, πέραν του ότι η Ρωσία διεκδικεί εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ από τους Ουκρανούς ως παλαιές οφειλές (που η Ουκρανία δεν αναγνωρίζει), ουδεμία βεβαιότητα υπάρχει ότι η νέα συμφωνία Μόσχας – Κιέβου δεν θα υποκύψει στη διαρκή εσωτερική διαμάχη μεταξύ της πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο, που επέτυχε τη συμφωνία με τον Ρώσο ομόλογό της, Βλαντιμίρ Πούτιν, και του προέδρου Βίκτορ Γιουστσένκο.