Το καζάνι βράζει με τρόπο επικίνδυνο. Ανώτατα και μεσαία στελέχη των επιχειρήσεων, αλλά και επιχειρηματίες όλων των κατηγοριών, δεν υποφέρουν τόσο από την κρίση, όσο από τις απέναντί τους συμπεριφορές κυβερνητικών παραγόντων και έξαλλων λαϊκιστών στα μέσα μαζικής επικοινωνίας.
Έτσι, ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Διοικήσεως Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ) κ. Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος μάς εδήλωσε με έμφαση ότι μία οικονομία στην οποία τα στελέχη επιχειρήσεων και επιχειρηματίες καθυβρίζονται καθημερινώς, απειλούνται, ξορκίζονται και στέλνονται στο πυρ το εξώτερον, είναι καταδικασμένη να βυθιστεί αργά ή γρήγορα.
«Πότε θα μάθουμε να παραδεχόμαστε τα λάθη μας και πότε θα αποφασίσουμε να μην δαιμονοποιούμε τα πάντα; Δεν καταλαβαίνει κανείς την ζημιά που προκαλείται; Δεν γνωρίζουν κάποιοι που απειλούν τις πολυεθνικές εταιρείες ότι η παρουσία τους στην χώρα μας είναι πέρα για πέρα θετική; Τους ενοχλούν οι νέες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν; Τους πέφτει βαρειά η εισηγμένη νέα τεχνολογία; Αδιαφορούν για την συνεισφορά τους στα έσοδα του κράτους;», λέει ο πρόεδρος της ΕΕΔΕ.
Ο κ. Λαμπρινόπουλος υπογραμμίζει, επίσης, ότι ο ρόλος των στελεχών επιχειρήσεων υπήρξε ουσιαστικός και αποφασιστικός τα τελευταία 40 χρόνια. Η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας στηρίχθηκε στην ποιότητα των στελεχών επιχειρήσεων, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αυτά είχαν να αντιμετωπίσουν –δυσκολίες γραφειοκρατικές, θεσμικές και πολιτικές, οι οποίες μόνον αποθάρρυνση και απογοήτευση προκαλούν.
Με οργή για την κατάσταση μίλησε προ ημερών και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανικών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) κ. Γιώργος Μυλωνάς, ο οποίος είπε ότι οι κρίσεις πρέπει να ξεπερνώνται και όχι να γίνονται αφορμή για ύβρεις και ξόρκια.
«Κρίση σημαίνει ανατροπή, σημαίνει ότι ζεις σε θάλαμο επειγόντων περιστατικών. Κρίση σημαίνει επανεκκίνηση σε όλα, από όλους, επαναξιολόγηση και επαναπροσδιορισμό στόχων για άτομα, επιχειρήσεις, οργανισμούς και κυβερνήσεις. Κρίση σημαίνει αδρεναλίνη και όχι μούδιασμα. Και ας μην ξεχνάμε ότι, μετά την κρίση, ποτέ δεν προσγειωνόμαστε εκεί όπου ξεκινήσαμε», λέει ο κ. Γ. Μυλωνάς.
Αυστηρά και επικριτικά είναι τα σχόλια που εκφράζουν για το κλίμα που επικρατεί στην επιχειρηματική Ελλάδα ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας (ΣΕΒ) κ. Δημ. Δασκαλόπουλος και ο προκάτοχός του κ. Οδυσσέας Κυριακόπουλος.
Το κάκιστο επιχειρηματικό κλίμα στην Ελλάδα μάς υπογράμμισε προσφάτως στις Βρυξέλλες και ο πρόεδρος της Ενώσεως Ευρωπαϊκών Επιχειρήσεων κ. Αντουάν Σεγιέρ, τονίζοντας όμως ότι παρεμφερής είναι η κατάσταση και στην χώρα του, την Γαλλία. Κατά τον Γάλλο εκπρόσωπο των επιχειρηματιών, σε χώρες με μεγάλη κρατική παρουσία στην οικονομία οι επιχειρήσεις αποτελούν εύκολη λεία για πολιτικούς, οι οποίοι το μόνον ενδιαφέρον που έχουν είναι η επανεκλογή τους. Στην άποψη αυτή –η οποία είναι ορθή από πολλές πλευρές– θα προσθέταμε ότι ο λαϊκισμός απέναντι στις επιχειρήσεις είναι και αυτός προϊόν της αλαζονείας της εξουσίας, ιδιαιτέρως δε σε χώρες όπου το κράτος είναι επιχειρηματίας, νηπιαγωγός, γιατρός, λογιστής και ό,τι άλλο μπορούμε να φανταστούμε.
Έτσι, όπως τονίζει και ο πρόεδρος της ΕΕΔΕ, είμαστε από τις λίγες χώρες στον κόσμο που έννοιες όπως Επιχειρηματικότητα, Επιχειρηματίας, Κέρδος, Μάνατζερ κλπ είναι μονίμως στο στόχαστρο της κριτικής και της απαξίωσης, ενώ παράλληλα θέλουμε να λέμε ότι έχουμε επιλέξει τον δρόμο της ελεύθερης οικονομίας.
«Έχουμε επιλέξει την ελεύθερη οικονομία, αλλά μία οικονομία που είναι Made in Greece», λέει ο κ.. Λαμπρινόπουλος. «Μία οικονομία με έντονο προστατευτισμό, μία οικονομία για την οποία το κράτος δεν έχει δημιουργήσει τους μηχανισμούς εκείνους που να ευνοούν την ελεύθερη λειτουργία της, ενώ από την άλλη πλευρά φοβάται να ενημερώσει με ειλικρίνεια τον πολίτη για το τί σημαίνει ελεύθερη οικονομία».
Η ανάπτυξη έρχεται μέσα από επενδύσεις. Οι επενδύσεις πραγματοποιούνται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα. Όμως, ποιος ξένος επενδυτής θα επενδύσει σε μία χώρα που δεν γνωρίζει το τί θα συμβεί την επόμενη ημέρα; Χωρίς επενδύσεις, δεν υπάρχει μείωση της ανεργίας, δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν υπάρχει αύξηση του ΑΕΠ, δεν υπάρχει ελπίδα για το αύριο. Η δαιμονοποίηση των πραγμάτων μόνον σε φοβικά σύνδρομα μάς οδηγεί και σε αποδόμηση του κλίματος εμπιστοσύνης, που είναι το χειρότερο στοιχείο αν θέλουμε να προσβλέπουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.
Η κριτική είναι αναγκαία όταν είναι εποικοδομητική. Ο ρόλος του κράτους και των πολιτικών προσώπων είναι να δημιουργούν εκείνες τις υποδομές που θα επιτρέψουν στην χώρα να αναπτυχθεί. Ο ρόλος τους είναι επίσης να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο παιδείας των πολιτών για το πώς πρέπει να λειτουργούν σε αυτό το σύστημα. Για πολλούς, ωστόσο, όλα αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα. Δυστυχώς.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 22/04/2009)