Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο είναι κατηγορηματικός και ανήσυχος. Όπως μάς είπε, οι ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου είναι από τις πιο κρίσιμες για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και την πορεία της σε αυτά τα πρώτα και ρευστά χρόνια του 21ου αιώνα. Ωστόσο, όπως προκύπτει από απόρρητες, για την ώρα, δημοσκοπήσεις τις οποίες έχουν πραγματοποιήσει οι υπηρεσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η αποχή στις 7 Ιουνίου θα είναι πολύ μεγάλη, ιδιαιτέρως δε στις χώρες όπου η ψηφοφορία δεν είναι υποχρεωτική.
Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι πολύ δυσάρεστη για την νέα σύνθεση της Ευρωβουλής –στην οποία αναμένεται το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), στο οποίο ανήκει και η Νέα Δημοκρατία, καθώς και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚ), στο οποίο ανήκει το ΠΑΣΟΚ, να έχουν πλειοψηφία άνω του 60% σε έδρες. Όμως, αν από το ΕΛΚ αποχωρήσουν οι Βρεταννοί Συντηρητικοί και οι Τσέχοι ευρωσκεπτικιστές, τότε στην προσεχή Ευρωβουλή θα ενισχυθούν οι ευρωσκεπτικιστικές πολιτικές παρατάξεις της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, οι οποίες σήμερα έχουν 112 ευρωβουλευτές στους 785 οι οποίοι συμμετέχουν στην παρούσα σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου.
Συμβαίνει, όμως, ισχυρές διαφορές απόψεων να υπάρχουν και μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα, το ΕΛΚ και το ΕΣΚ, τα οποία σήμερα έχουν 288 και 217 ευρωβουλευτές αντιστοίχως. Για παράδειγμα, στους κόλπους του ΕΛΚ, το γερμανικό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της κ. Α. Μέρκελ έχει, σε αρκετές περιπτώσεις, διαφορετικές θέσεις από το ιταλικό Κόμμα της Ελευθερίας και του Λαού του κ. Σ. Μπερλουσκόνι. Στους δε κόλπους της σοσιαλιστικής ομάδας, οι Γάλλοι σοσιαλιστές, όπως και οι Έλληνες συνάδελφοί τους, δεν κρύβουν την αντιπάθειά τους για τους Βρεταννούς συναδέλφους τους του Εργατικού Κόμματος.
Έτσι, στην νέα Ευρωβουλή, η κεντροδεξιά και κεντροαριστερά πλειοψηφία θα είναι σοβαρά αποδυναμωμένη, γεγονός το οποίο θα επηρεάσει αρνητικά και την όλη εικόνα ενός Ευρωκοινοβουλίου με μάλλον ασθενή λαϊκή στήριξη. Συνεπώς, μεγάλα θέματα όπως η κοινή ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας και η κοινή εξωτερική πολιτική της ΕΕ είναι πολύ πιθανόν να γίνουν αντικείμενο στείρων αντιπαραθέσεων. Το ίδιο ισχύει για την στάση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απέναντι στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Μία κρίση πολύπλοκη και, ειδικώς για την Ευρώπη, κοινωνικά επώδυνη.
Απέναντι, λοιπόν, στα σύνθετα φαινόμενα αυτής της κρίσεως, τα μεγάλα ευρωπαϊκά κόμματα, πέρα από τις διαφορές τους, δεν είναι ομοιογενή και στο εσωτερικό τους. Το ΕΛΚ, λόγου χάρη, δίνει έμφαση στην δημογραφική παρακμή της Ευρώπης και υποστηρίζει την πραγματική προστασία της οικογένειας και του γάμου. Επίσης, εύχεται την ενδυνάμωση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι πολύ επιφυλακτικό απέναντι στην περαιτέρω διεύρυνση της ΕΕ και υπεραμύνεται του σεβασμού του γνωστού Συμφώνου Σταθερότητας –το οποίο, όμως, έχουν παραβιάσει χώρες μέλη του όπως η Ελλάδα και η Γαλλία. Έτσι, στους κόλπους του ΕΛΚ παρατηρούνται διαφωνίες τόσο σε θέματα ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, όσο και στο επίπεδο της διευρύνσεως.
Το ΕΣΚ, από την πλευρά του, προτείνει ένα πανευρωπαϊκό κοινωνικό Σύμφωνο, στο οποίο θα περιλαμβάνεται και ένας ευρωπαϊκός κατώτατος μισθός. Ακόμα, το ΕΣΚ έχει ταχθεί υπέρ της εντάξεως της Τουρκίας στην ΕΕ και επιμένει στον «πολυπολιτισμικό, πολυθρησκευτικό χαρακτήρα των ευρωπαϊκών κοινωνιών». Μετά δε την εκλογή του κ. Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ, οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές είναι πλέον σαφώς και υπέρ της ευρω-αμερικανικής οικονομικής συνεργασίας.
Οι Ευρωπαίοι Φιλελεύθεροι, οι οποίοι σήμερα έχουν 100 έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο, θέλουν την ολοκλήρωση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς και την επέκτασή της σε όλους τους τομείς, όπως η ενέργεια, οι ταχυδρομικές υπηρεσίες, οι σιδηρόδρομοι, οι υπηρεσίες υγείας και οι αερομεταφορές. Επίσης, πιστεύουν στην πλήρη απελευθέρωση των συναλλαγών, στην κατάργηση όλων των τελωνειακών δασμών και στην εις βάθος μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής –μια και, όπως τονίζουν, η ευρωπαϊκή γεωργία πρέπει να είναι ανταγωνιστική σε μία απελευθερωμένη παγκόσμια αγορά. Αναφορικά με την διεύρυνση, το Φιλελεύθερο Κόμμα υποστηρίζει ότι, αν οι χώρες πληρούν τα κριτήρια, τότε μπορούν να ενταχθούν στην ΕΕ.
Οι Πράσινοι υποστηρίζουν ότι η Ευρώπη πρέπει να στηριχθεί σε ένα εναλλακτικό οικονομικό πρότυπο, διότι ο παραλογισμός που επικρατεί στον κόσμο μόνον ζημιές θα προκαλέσει.
Τέλος, οι ευρωσκεπτικιστές θέλουν μία λιγότερο τεχνοκρατική Ευρώπη, τάσσονται κατά της διευρύνσεως και είναι επιφυλακτικοί απέναντι στην ενιαία εσωτερική αγορά.
Ωστόσο, το κατά πόσον οι παραπάνω θέσεις και απόψεις θα γίνουν ευρύτερα γνωστές στους Ευρωπαίους πολίτες είναι ένα θέμα που ελάχιστα απασχολεί τα εθνικά κόμματα τα οποία θα συμμετάσχουν στις προσεχείς ευρωεκλογές.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 05/05/2009)