Στο 2009 η Κίνα έχει προχωρήσει σε πολιτικές αποφάσεις προκειμένου να ενισχύσει τις ΑΠΕ και την ενεργειακή αποδοτικότητα, προκειμένου να μειώσεις τις εκπομπές της στις επόμενες δεκαετίες. Χαρακτηριστικό είναι ότι η κρατική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από την ανάλογη στις ΗΠΑ.
Παράλληλα, οι επιπτώσεις της μόλυνσης σε τοπικό επίπεδο έχουν οδηγήσει τα κινεζικά ΜΜΕ σε ολοένα και αυξανόμενες αναφορές οι οποίες υπογραμμίζουν ότι η κυβέρνηση της χώρας ασχολείται περισσότερο με την υιοθέτηση μελλοντικών πολιτικών παρά με την αντιμετώπιση των σημερινών προβλημάτων.
Ενώ η Κίνα έχει διπλασιάσει κάθε χρόνο την εγκατεστημένη αιολική ισχύ της, τα ποτάμια της μαστίζονται από τη μόλυνση. Ο λόγος είναι ότι η κυβέρνηση βλέπει τις επενδύσεις στις ΑΠΕ ως μια οδό που θα ενισχύσει την ανάπτυξη, ωφελώντας τις εταιρείες και τις τοπικές αρχές. Από την άλλη, η επιβολή αυστηρότερων περιβαλλοντικών ρυθμίσεων δεν θεωρείται μια επιθυμητή λύση προς αυτή την κατεύθυνση. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και οι ακτιβιστές τελούν υπό διωγμό στην Κίνα, όπου ενισχύεται πολιτικά η τάση για μια αλλαγή στα ενεργειακά ζητήματα εις βάρος της τάσης για την αντιμετώπιση της μόλυνσης του αέρα και των υδάτων.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι ότι η Κίνα ενδεχομένως θα βρεθεί στο μέλλον σε μια αντίφαση: Ίσως να γίνει ο παγκόσμιος ηγέτης στην πράσινη ενέργεια, ενώ παράλληλα θα είναι ουραγός στη μόλυνση.