Στις 16 Σεπτεμβρίου, οι πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καλούνται να ψηφίσουν για την υποψηφιότητας του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο για μια δεύτερη θητεία ως προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, βάζοντας έτσι τέλος στην αβεβαιότητα που διαρκούσε από την αρχή του καλοκαιριού, δήλωσε ένας εκπρόσωπος του ευρωκοινοβουλίου.
Η απόφαση ελήφθη στη διάρκεια συνόδου στις Βρυξέλλες των προέδρων των πολιτικών ομάδων του ευρωκοινοβουλίου.
Η πλειοψηφία τους υποστήριξε ότι δεν είναι απαραίτητο να παραταθεί η εκκρεμότητα, ενώ κυρίως οι Πράσινοι και ορισμένοι σοσιαλιστές επιθυμούσαν να προηγηθεί της εκλογής το αποτέλεσμα του επόμενου δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία για τη συνθήκη της Λισαβόνας στις 2 Οκτωβρίου.
Πρόκειται για μια "σαφή απόφαση που στέλνει ένα ισχυρό σήμα στους ευρωπαίους πολίτες", σχολίασε ο πρόεδρος του κοινοβουλίου, ο Πολωνός Γέρζι Μπούζεκ, μέλος της συντηρητικής πολιτικής παράταξης, όπως και ο Μπαρόζο.
«Σ' αυτούς τους καιρούς της οικονομικής κρίσης, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να συνεχιστεί ένα πολιτικό κενό" επικεφαλής της Ευρώπης, πρόσθεσε. "Πρέπει να είμαστε σε θέση να προχωρήσουμε αποφασίζοντας αν ο κ. Μπαρόζο θα είναι ή όχι ο νέος πρόεδρος της Επιτροπής για τα 5 επόμενα χρόνια".
Ο απερχόμενος πρόεδρος της Επιτροπής Μπαρόζο είναι ο μοναδικός υποψήφιος για τη θέση. Έχει ήδη την υποστήριξη των 27 ηγετών των χωρών της ΕΕ, όμως πρέπει επίσης να εγκριθεί από το Ευρωκοινοβούλιο, όπου η συντηρητική παράταξή του δεν έχει μόνη της επαρκή πλειοψηφία και πρέπει συνεπώς να βρει συμμάχους.
Ο Μπαρόζο, πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, φαίνεται ότι έχει πλέον εξασφαλίσει μια σχετική πλειοψηφία που είναι αρκετή για να επανεκλεγεί. Όμως ορισμένοι ευρωβουλευτές απαιτούν ήδη, σε περίπτωση που επικυρωθεί η συνθήκη της Λισσαβόνας, να διεξαχθεί νέα ψηφοφορία για τον Μπαρόζο, η οποία θα ήταν επικίνδυνη γι' αυτόν, επειδή θα έπρεπε τότε να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία των βουλευτών, δηλαδή 369, πράγμα πολύ πιο δύσκολο. Στη δεύτερη περίπτωση, αυτοί που απέχουν της ψηφοφορίας --και οι οποίοι αναμένεται ότι θα είναι πολλοί στις τάξεις των σοσιαλιστών και των φιλελευθέρων, που είναι η δεύτερη και η τρίτη σε μέγεθος πολιτικές ομάδες του ευρωκοινοβουλίου-- υπολογίζονται ντε φάκτο ως ψήφοι κατά.