H Νορβηγία αποτελεί, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, την τελευταία πιθανότητα των Σκανδιναβών για να συνεχίσει να υπάρχει ένα κεντροαριστερό κόμμα στην κυβέρνηση, καθώς Σουηδία, Φινλανδία και Δανία έχουν «αλωθεί» από την Κεντροδεξιά.

H Νορβηγία αποτελεί, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, την τελευταία πιθανότητα των Σκανδιναβών για να συνεχίσει να υπάρχει ένα κεντροαριστερό κόμμα στην κυβέρνηση, καθώς Σουηδία, Φινλανδία και Δανία έχουν «αλωθεί» από την Κεντροδεξιά.

«Οπλισμένη» με ένα αποθεματικό ύψους 400 δισ. δολαρίων, το οποίο προέρχεται κυρίως από την εκμετάλλευση των μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της Βόρειας Θάλασσας, η κυβέρνηση συνασπισμού του Γενς Στόλτενμπεργκ και των συμμάχων του Εργατικού Κόμματος διατηρεί βάσιμες ελπίδες ότι θα κερδίσει και αυτή την αναμέτρηση, παρά τις απειλητικές διαθέσεις και τα υψηλά ποσοστά της αντιπολίτευσης.

Αποθεματικό

Άλλωστε, αυτό το αποθεματικό είναι που επέτρεψε στο Όσλο να αντιμετωπίσει με σχετική επιτυχία την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και, με διαρκείς ενέσεις ρευστότητας και νέα χρηματοδοτούμενα από το δημόσιο προγράμματα, να κρατήσει «ζωντανούς» τους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας -πλην του ενεργειακού. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ανεργία στη Νορβηγία βρίσκεται στο 3%, όταν στις γειτονικές της Σουηδία και Φινλανδία έχει ξεπεράσει το 8%.

Οι ελπίδες των Εργατικών ενισχύονται και από το γεγονός ότι ορισμένα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν αποκλείσει κάθε συνεργασία με το ισχυρότερο και ξενοφοβικό Προοδευτικό Κόμμα. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι ακόμη και στην περίπτωση που οι παρατάξεις της κεντροδεξιάς διασφαλίσουν την πλειοψηφία ψήφων και εδρών, δεν αποκλείεται ο Στόλτενμπεργκ να παραμείνει στην κυβέρνηση, έστω και ως μειοψηφία.

Το σύνολο

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σύνολο σχεδόν των νορβηγικών κομμάτων τάσσεται υπέρ της διατήρησης ή και ενίσχυσης των κεφαλαίων που υπάρχουν στο αποθεματικό, έτσι ώστε να αισθάνονται ασφαλείς και οι επόμενες γενιές.

Το μόνο κόμμα που απαιτεί να «μπει χέρι» σε αυτά τα χρήματα είναι το Προοδευτικό Κόμμα, το οποίο τάσσεται υπέρ των γενναίων φοροαπαλλαγών, αλλά και της υλοποίησης ενός γιγαντιαίου προγράμματος δημόσιων επενδύσεων -έτσι ώστε να μηδενιστεί πρακτικά η ανεργία και να τονωθεί ακόμη περισσότερο η οικονομική δραστηριότητα.

(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 14/09/2009)