Όλα δείχνουν ότι η ηγεσία του Ιράν έχει σαν κύριο και μοναδικό επί του παρόντος στόχο να αποφύγει περαιτέρω κυρώσεις και να κρατήσει ανοικτούς τους διαύλους επικοινωνίας που όταν ωριμάσουν οι προϋποθέσεις θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην έναρξη ενός διάλογου για την συνολική εξομάλυνση των σχέσεων με την Ουάσιγκτον.
Τα παραπάνω προκύπτουν από τη μέχρι ώρα στάση της Τεχεράνης στις συνομιλίες για το πυρηνικό της πρόγραμμα, μια στάση που σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες θα επιβεβαιωθεί στις σημερινές συνομιλίες στην Βιέννη: Κάποια βήματα προόδου που ακυρώνουν κάθε πρόθεση περαιτέρω σκλήρυνσης από τη Δύση αλλά σε καμιά περίπτωση αδιαμφισβήτητες εγγυήσεις που θα τερματίζουν την καχυποψία των ΗΠΑ ότι το Ιράν κρατά ανοικτή την επιλογή της ανάδειξής του σε μέλος της Πυρηνικής Λέσχης.
Προφανώς στη θρησκευτική και πολιτική ηγεσία της Τεχεράνης εκτιμούν ότι η επειγόμενη πλευρά είναι οι ΗΠΑ, με τη διαπίστωση αυτή να ενισχύεται από την προσεκτική στάση αναμονής που κράτησε ο Ομπάμα κατά τη διάρκεια των μετεκλογικών συγκρούσεων στην ιρανική πρωτεύουσα, και ότι σε τελική ανάλυση ο χρόνος δουλεύει υπέρ της Τεχεράνης όπως άλλωστε φέρεται να δήλωσε την Παρασκευή σύμφωνα με το Reuters υψηλά ιστάμενος Ιρανός αξιωματούχος. Μια σειρά από λόγοι πριμοδοτούν την τακτική καθυστέρησης που έχει επιλέξει η Τεχεράνη:
- Πρώτα από όλα η Τεχεράνη αναμένει να δει αν ο Ομπάμα είναι σε θέση να διατυπώσει κι να εφαρμόσει μια νέα στρατηγική για την Ευρύτερη Μέση Ανατολή. Παρά την πολλά υποσχόμενη ρητορική στις ομιλίες του στην Κωνσταντινούπολη και στο Κάιρο την περασμένη άνοιξη, ο ένοικος του Λευκού Οίκου δεν έχει κάνει βήματα υλοποίησης των διακηρύξεών του.
Η σύγκρισή του με τους Μπους πατέρα και Μπέικερ που μετά την Καταιγίδα της Ερήμου δημιούργησαν μια δυναμική συνολικής διαπραγμάτευσης πιέζοντας και το Ισραήλ και τους Άραβες μας προσγειώνει στην πραγματικότητα.
-Δεύτερον η ομαλή εξέλιξη τη σταδιακής αποχώρησης των ΗΠΑ από το Ιράκ με καταληκτικό ορίζοντα το τέλος του 2011 είναι σε μεγάλο βαθμό συνάρτηση της καλής θέλησης και συνεργασίας της Τεχεράνης καθώς το μέλλον της κυβέρνησης Μαλίκι στη Βαγδάτη είναι αβέβαιο.
- Επιπλέον η επιδείνωση της κατάστασης στο Αφγανιστάν αναδεικνύει τη χρησιμότητα της Τεχεράνης και σε αυτό το μέτωπο καθώς η πιθανότητα επιστροφής των Ταλιμπάν στην Καμπούλ θα θίξει καίρια ζωτικά συμφέροντα του Ιράν. Σε καμιά περίπτωση η Τεχεράνη δεν πρόκειται να επιτρέψει στους Ταλιμπάν να πλήξουν τις φιλοϊρανικές οργανώσεις που εδώ και δύο δεκαετίες ελέγχουν τις βορειοδυτικές επαρχίες της χώρας.
- Τέλος, όπως προέκυψε από την πρόσφατη επίσκεψη της Κλίντον στη Μόσχα, η πρόοδος στις διμερείς σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας γίνεται με πολύ αργούς ρυθμούς. Η Μόσχα μέχρι να ασφαλίσει μια μη αντιστρέψιμη με αξιοπρεπείς όρους συνεργασία με την Ουάσιγκτον δεν έχει κανένα λόγο να επιταχύνει τη συνολική εκκαθάριση εκκρεμοτήτων ΗΠΑ-Ιράν, μια εξέλιξη που θα διευρύνει τα περιθώρια ελιγμών και επιρροής της Τεχεράνης στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο και ταυτόχρονα θα θέσει τα ενεργειακά αποθέματα της χώρας στη διάθεση των προτεινόμενων δικτύων αγωγών δυτικών συμφερόντων που ανταγωνίζονται τα αντίστοιχα ρωσικά.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 19/10/2009)