Αυξάνεται η Σημασία του Πικρού Αργού στην Αγορά Πετρελαίου

Η πρόσφατη επιλογή της Σαουδικής Αραβίας για τιμολόγηση του πετρελαίου προς τις ΗΠΑ με βάση το ASCI ως το νέο benchmark αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη εξάρτηση του πλανήτη από το «πικρό» αργό, το οποίο όμως είναι δυσκολότερο στη διϋλιση. Είναι πιθανό ότι στο μέλλον οι ποικιλίες αυτές θα επικρατήσουν των ελαφρύτερων ειδών αργού που χρησιμοποιούνται σήμερα για τον καθορισμό των τιμών.

Σύμφωνα με τους αναλυτές, αυτή η στροφή μπορεί να βοηθήσει τους παραγωγούς και τα διϋλιστήρια να διαχειριστούν το ρίσκο καλύτερα, καθώς επεξεργάζονται ολοένα και μεγαλύτερες ποσότητες αυτού του πετρελαίου με υψηλή περιεκτικότητα θείου. Επίσης, μπορεί να μειώσει την επίδραση των κερδοσκόπων στις τιμές, αναφέρει το πρακτορείο Reuters.

Ξεκινώντας τον Ιανουάριο, η Σαουδική Αραβία θα τιμολογεί τις ποσότητες που εξάγει στις ΗΠΑ με βάση το Argus Sour Crude Index ( ASCI), το οποίο στηρίζεται σε τρεις ποικιλίες που παράγονται στον Κόλπο του Μεξικού. Με τον τρόπο αυτό δίνεται τέλος στην περίοδο 15 ετών κατά την οποία το βασίλειο χρησιμοποιούσε το West Texas Intermediate ( WTI) για τον καθορισμό των τιμών.

Σήμερα η πλειοψηφία των συμβολαίων για μελλοντικές παραδόσεις βασίζονται στο WTI και το Brent. Το «πικρό» αργό, το οποίο είναι δυσκολότερο στη διϋλιση λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε θείο, δεν παίζει προς το παρόν σημαντικό ρόλο στη φυσική αγορά πετρελαίου. Ο Καρλ Χόλαντ της Energy Trading Solutions υποστηρίζει πάντως ότι «υπάρχει μια αυξανόμενη ανάγκη για αγορές πικρού αργού. Πιστεύω ότι θα ενισχυθούν και θα αποκτήσουν την ίδια σημασία με τις αγορές γλυκού αργού».

Η τάση αυτή δεν έχει περάσει απαρατήρητη από το NYMEX και το ICE, καθώς και οι δύο χρηματαγορές έχουν εισάγει νέα συμβόλαια που βασίζονται στο ASCI, τα οποία θα γίνουν διαθέσιμα από αυτόν τον μήνα. Προκειμένου να γίνει benchmark, το πικρό αργό θα πρέπει να φτάσει επίπεδα εκατοντάδων χιλιάδων συμβολαίων καθημερινά, κάτι το οποίο θα πάρει χρόνια. Στο παρελθόν, αυτά τα συμβόλαια δεν είχαν τη ζήτηση που χρειαζόταν.

Η κίνηση της Σαουδικής Αραβίας όμως, την οποία ενδέχεται να ακολουθήσουν και άλλοι εξαγωγείς, μπορεί να ενδυναμώσει τη ζήτηση για τα συμβόλαια πικρού αργού. Κάτι τέτοιο θα άλλαζε σταδιακά τον τρόπο που οι πετρελαϊκές και οι κερδοσκόποι συναλλάσσονται στις αγορές εμπορευμάτων. Για παράδειγμα, οι παραγωγοί και τα διϋλιστήρια θα μπορούσαν να προφυλάσσουν πιο αποτελεσματικά τις φυσικές ποσότητες του πικρού αργού.

Ο Κραιγκ Πίρονγκ του Πανεπιστημίου του Χιούστον υπογραμμίζει ότι «η μειωμένη παραγωγική βάση του WTI και του Brent θα έχουν συνέπειες για την αξιοπιστία τους ως benchmarks». Ένα πιθανό σενάριο είναι ότι στο μέλλον το WTI θα παραμείνει η επιλογή των επενδυτών που ενδιαφέρονται για συμβόλαια μελλοντικών παραδόσεων, ενώ το ASCI θα αποτελεί την προτίμηση όσων θέλουν να εμπορευτούν φυσικές ποσότητες αργού. Ως αποτέλεσμα, η αλλαγή αυτή θα μειώσει τις δυνατότητες των κερδοσκόπων και θα φέρει την αγορά πιο κοντά στην πραγματική προσφορά και τη ζήτηση.

Θυμίζουμε ότι παραδοσιακά το πετρέλαιο εμπορευόταν από τους παραγωγούς και τα διϋλιστήρια, κάτι που άλλαξε την περασμένη δεκαετία με την είσοδο εξωθεσμικών επενδυτών και κερδοσκόπων, οι οποίοι παίζουν πλέον σημαντικό ρόλο. Πολλοί κατηγόρησαν αυτή την κατηγορία επενδυτών και traders για την έκρηξη της τιμής του πετρελαίου την περσινή χρονιά, όταν το βαρέλι έφτασε τα 147 δολάρια τον Ιούλιο.

Ένας βασικός λόγος που δικαιολογεί τη σημασία του πικρού αργού είναι ότι η παραγωγή του κλασικού ελαφρού αργού τείνει να μειωθεί στο Δυτικό Τέξας και τη Βόρεια Θάλασσα, μετά από δεκαετίες εκμετάλλευσης. Το πετρέλαιο που παράγει ο OPEC είναι εν πολλοίς πικρό, όπως οι ποικιλίες του ASCI. Η εταιρεία συμβούλων Wood Mackenzie εκτιμά ότι ως το 2020 η παραγωγή πικρού αργού θα αυξάνεται με τριπλάσια ταχύτητα σε σχέση με αυτή του γλυκού.

Ο γενικός κανόνας είναι ότι όσο πιο βαρύ και πικρό είναι το αργό, τόσο χαμηλότερη είναι η τιμή του. Πάντως, οι μεγάλες διεθνείς εταιρείες, όπως η ExxonMobil, η Valero και η Shell έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια για να ενισχύσουν τις δυνατότητες διϋλισης του πικρού αργού που παράγεται στον Κόλπο του Μεξικού, όπου βρίσκεται και το 40% της διϋλιστικής δυνατότητας των ΗΠΑ.