Φανταστείτε έναν οικισμό στην κορυφή ενός λόφου στην άκρη ενός κρατήρα κοντά στο Νότιο Πόλο της Σελήνης. Σε κοντινή απόσταση υπάρχουν μεταλλεύματα, καθώς και πάγος. Φωτοβολταϊκά παρέχουν την ενέργεια που χρειάζεται, ενώ οι άνθρωποι μένουν σε οικήματα σαν σπηλιές, προστατευμένοι από την ακτινοβολία του ηλίου. Πρόκειται για τον πρώτο αυτόνομο ανθρώπινο οικισμό μακριά από τη Γη.

Φανταστείτε έναν οικισμό στην κορυφή ενός λόφου στην άκρη ενός κρατήρα κοντά στο Νότιο Πόλο της Σελήνης. Σε κοντινή απόσταση υπάρχουν μεταλλεύματα, καθώς και πάγος. Φωτοβολταϊκά παρέχουν την ενέργεια που χρειάζεται, ενώ οι άνθρωποι μένουν σε οικήματα σαν σπηλιές, προστατευμένοι από την ακτινοβολία του ηλίου. Πρόκειται για τον πρώτο αυτόνομο ανθρώπινο οικισμό μακριά από τη Γη και ταυτόχρονα για έναν σταθμό προς άλλους προορισμούς.

 

Πλέον μπορούμε να σκεφτούμε σοβαρά το ενδεχόμενο αυτό, διότι την προηγούμενη εβδομάδα η NASA ανακοίνωσε επίσημα την ύπαρξη μεγάλης ποσότητας νερού με τη μορφή πάγου στο έδαφος της Σελήνης. Μέχρι στιγμής η επιστημονική κοινότητα πίστευε ότι τα απαραίτητα στοιχεία για την ανθρώπινη ζωή βρίσκονταν παγιδευμένα εντός του υπεδάφους, αλλά η ανακάλυψη άφθονου νερού σημαίνει πολλά για το ίδιο το μέλλον του είδους μας, όπως τονίζει σε άρθρο της η ΙΗΤ.

 

Η δυσκολία στην ανακάλυψή του έχει σχέση με την κλίση του άξονα περιστροφής του δορυφόρου μας, καθώς η μια του πλευρά είναι μονίμως παγωμένη και σκοτεινή. Ως αποτέλεσμα, το νερό στα σημεία που δέχονται τις ακτίνες του ηλίου εξατμίζεται, ενώ στην αντίθετη πλευρά παγώνει. Τα σπεκτόμετρα που χρησιμοποιήθηκαν για την ανακάλυψή του βασίζονταν στο φως, άρα δεν απέφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα στο παρελθόν.

 

Η ανακάλυψη νερού στη Σελήνη είναι η πιο σημαντική αποκάλυψη από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα για την διαστημική εξερεύνηση. Το νερό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή οξυγόνου (μέσω της ηλεκτρόλυσης), αλλά και τροφής σε ειδικά θερμοκήπια. Επιπλέον, είναι δυνατή και η χρήση του ως καύσιμο.

 

Για κάποιους επιστήμονες, μια μόνιμη εγκατάσταση στο φεγγάρι είναι κρίσιμη για τη συνεχιζόμενη ύπαρξη του είδους μας, καθώς η ανθρωπότητα δεν πρέπει να φυλάει «όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι». Απειλές όπως η πτώση αστεροειδών και ο πυρηνικός πόλεμος απειλούν την ζωή στη Γη με ολικό αφανισμό, εφόσον πραγματοποιηθούν.

 

Πέρα από αυτό όμως, θα ωθήσει την ανάπτυξη της τεχνολογίας και των επιστημών. Άλλωστε, το πρόγραμμα Απόλλων βοήθησε τους υπολογιστές να αναπτυχθούν, διπλασίασε στις ΗΠΑ τον αριθμό των διδακτορικών μέσα σε μια δεκαετία και έδωσε το έναυσμα για μια διεθνή συνεργασία στον τομέα του διαστήματος.

 

Τα πιθανά κέρδη από μια μόνιμη βάση στη Σελήνη είναι επίσης πολλά: Στη σκοτεινή της πλευρά, υπάρχει μια ζώνη ιδανική για τα ραδιοτηλεσκόπια, η οποία θα μας επιτρέψει να παρατηρήσουμε αντικείμενα που δεν μπορούμε κανονικά. Επίσης, είναι δυνατή η παραγωγή πρώτων υλών με τη χρήση μικροβιακών οργανισμών. Αυτά είναι δύο από τα πολλά ανταλλάγματα.

 

Προς το παρόν πάντως, η ανακοίνωση της NASA δεν έτυχε θερμής αντιμετώπισης από την κοινή γνώμη διεθνώς. Σε άλλες εποχές, μια τέτοια είδηση θα χαιρετιζόταν ως η σημαντικότερη ανθρώπινη ανακάλυψη, σήμερα όμως μάλλον τα προβλήματα εδώ στη Γη περιορίζουν το ενδιαφέρον μας για άλλους κόσμους, τη στιγμή που χρειαζόμαστε την έμπνευση και το όραμα που μπορούν να μας παρέχουν.