Περνούμε μια περίοδο στην οποία η ηλιακή δραστηριότητα βρίσκεται
στο ελάχιστο σημείο της, όχι μόνο σύμφωνα με τον κανονικό της ενδεκαετή κύκλο,
αλλά και για τα τελευταία 100 χρόνια. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η μείωση αυτή
πιθανώς έχει ευεργετικά αποτελέσματα για την παγκόσμια θέρμανση.
Η πτώση της ηλιακής δραστηριότητας σημαίνει ότι οι κοσμικές
ακτίνες που καταλήγουν στη Γη αυξάνονται, η ιονόσφαιρα περιορίζεται και συνεπώς
παρατηρείται μια θετική επίδραση στο φαινόμενο της θέρμανσης του πλανήτη μας.
Πρόκειται για μια μικρή ανακούφιση σε μια χρονική συγκυρία στην οποία η κοινή
γνώμη και η επιστημονική κοινότητα ανησυχούν για το μέλλον του κλίματός μας.
Άλλος ένας τρόπος με τον οποίο συμβαίνει η επίδραση αυτή, είναι
ότι μειώνεται ταυτόχρονα και η ηλιακή ακτινοβολία προς τη Γη, όπως υποδεικνύει
η έρευνα της
NASA
και του αμερικανικού
Naval
Research
Laboratory. Οι επιστήμονες αυτοί θεωρούν
ότι έτσι εξηγείται η σταθερή θερμοκρασία που παρατηρήθηκε την τελευταία δεκαετία
και προκαλεί προβληματισμό σε σχέση με την ύπαρξη της παγκόσμιας θέρμανσης.
Η επίδραση αυτή όμως είναι προσωρινή, καθώς η ηλιακή
δραστηριότητα ακολουθεί ένα κύκλο 11 ετών και σύντομα υποτίθεται πως θα αρχίσει
και πάλι την ανοδική της πορεία, με πιο έντονες ηλιακές καταιγίδες. Η τελευταία
φορά που έφτασε στον μέγιστο βαθμό της ήταν τον Μάιο του 2000, ενώ το 2007
παρατηρήθηκε το μίνιμουμ, το οποίο και έχει διαρκέσει μέχρι σήμερα. Οι επιστήμονες
υπογραμμίζουν πάντως ότι μόλις ένα 10% της κλιματικής διακύμανσης οφείλεται
στον ήλιο, ενώ το υπόλοιπο 90% αφορά αποκλειστικά τη Γη και τον άνθρωπο.
Η
NASA
σκοπεύει να εκτοξεύσει τον Φεβρουάριο ένα νέο όργανο, το Παρατηρητήριο Ηλιακής
Δυναμικής, το οποίο θα συλλέξει πληροφορίες για τη μαγνητική δραστηριότητα στο
εσωτερικό του άστρου μας. Ο σκοπός είναι να διαπιστωθεί κατά πόσο μια παρατεταμένη
περίοδος μειωμένης ηλιακής δραστηριότητας θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμια
ψύχρανση. Ο Δρ. Γκουχαθακούτρα της
NASA
τονίζει πως «κανείς επιστήμονας δεν έχει
βιώσει ένα μίνιμουμ τόσο παρατεταμένο όσο αυτό σήμερα».
Κάτι ανάλογο είχε συμβεί μεταξύ του 1600 και 1700, όταν μια
περίοδος 80 ετών μειωμένης δραστηριότητας οδήγησε σε μια μίνι εποχή παγετώνων
με σκληρούς χειμώνες για την Ευρώπη και τη Β.Αμερική. Επίσης, σε φάσεις έντονης
μαγνητικής δραστηριότητας, ο ήλιος μπορεί να προκαλέσει θεωρητικά ακόμα και
ζημιές τρις δολαρίων σε ηλεκτρονικές συσκευές παγκοσμίως μέσω των γεωμαγνητικών
καταιγίδων.
Στο μεταξύ, οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι αν ο ήλιος εξέρχεται
πράγματι από την παρούσα φάση και υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν
οι διαφοροποιήσεις στον κύκλο του.