Τα συστήματα εμπορίας δικαιωμάτων των ρύπων έχουν γίνει δεκτά με ανάμικτα συναισθήματα από τους περιβαλλοντολόγους, καθώς οι απόψεις για την αποτελεσματικότητά τους διίστανται. Η εγκατάσταση των συστημάτων αυτών δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα σε διεθνές επίπεδο, καθώς μόνο στην Ευρώπη λειτουργεί ένα πλήρες σύστημα εμπορίας, το ETS, με την υποστήριξη των κρατών-μελών της Ε.Ε.

Τα συστήματα εμπορίας δικαιωμάτων των ρύπων έχουν γίνει δεκτά με ανάμικτα συναισθήματα από τους περιβαλλοντολόγους, καθώς οι απόψεις για την αποτελεσματικότητά τους διίστανται. Η εγκατάσταση των συστημάτων αυτών δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα σε διεθνές επίπεδο, καθώς μόνο στην Ευρώπη λειτουργεί ένα πλήρες σύστημα εμπορίας, το ETS, με την υποστήριξη των κρατών-μελών της Ε.Ε. Στις ΗΠΑ το σχετικό νομοσχέδιο ακόμη δεν έχει ξεπεράσει τον σκόπελο της Γερουσίας.

 

Ένας άλλος πυλώνας είναι ο Μηχανισμός Καθαρής Ανάπτυξης (Clean Development Mechanism) του ΟΗΕ, ο οποίος επιτρέπει στις εταιρείες να επενδύουν σε πράσινα αναπτυξιακά σχέδια στις αναπτυσσόμενες χώρες και ως αντάλλαγμα κερδίζουν δικαιώματα εκπομπών, τα οποία αποκαλούνται Πιστοποιητικά Μείωσης Εκπομπών (Certified Emission Reduction).

 

Τόσο το σύστημα του ΟΗΕ, όσο και αυτό της Ε.Ε. έχουν κατηγορηθεί ότι είναι αργά και γραφειοκρατικά. Παράλληλα, το ETS χαρακτηρίζεται ως ευαίσθητο στο πολιτικό ρίσκο και σε συνδυασμό με την αστάθεια των τιμών, οι επιχειρήσεις δεν έχουν επαρκή κίνητρα να συμμετέχουν σε αυτό.

 

Περιβαλλοντικές οργανώσεις όπως η Friends of the Earth, θεωρούν ότι το σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων δεν αρκεί για την καταπολέμηση της Κλιματικής Αλλαγής και τονίζουν ότι τα δικαιώματα είναι τα νέα subprimes. Τον Οκτώβριο, το ETS δέχτηκε πλήγμα, όταν διοικητικό στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δήλωσε πως η ελαστικότητα των κυβερνητικών ορίων απειλεί την λειτουργία του. Ο κ. Πίτερ Ζάπφελ τόνισε παράλληλα τη σημασία της Ρωσίας και της Ουκρανίας, καθώς οι δύο αυτές χώρες επωφελήθηκαν στον τομέα αυτό από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και συγκέντρωσαν μεγάλο αριθμό δικαιωμάτων με βάση το Πρωτόκολλο του Κιότο. Με βάση τον ίδιο, διαθέτουν 10 δις επιπλέον δικαιώματα, πέντε φορές περισσότερα από αυτά της Ευρώπης, τα οποία αν πωλούνταν θα οδηγούσαν την τιμή πολύ χαμηλά.

 

Αν ξεπεραστούν τα όρια που θέτουν οι κυβερνήσεις στις επιχειρήσεις για τις εκπομπές, τότε εκείνες μπορούν να αγοράσουν επιπλέον δικαιώματα στην σχετική αγορά. Η κρατική ανοχή όμως στις μεγάλες εταιρείες έχει προκαλέσει μια στρέβλωση των τιμών και οι κριτικοί τονίζουν τον ρόλο των λόμπι στην ευρωπαϊκή βιομηχανία. Με βάση όλα τα παραπάνω, η αγορά άνθρακα δεν είναι ακόμα διαφανής και προβλέψιμη. Παρόλα αυτά, τα funds του άνθρακα πληθαίνουν και μεγεθύνονται. Από πέρυσι, η συνολική τους αξία αυξήθηκε κατά 20% και έφτασε τα 10,7 δις ευρώ, σύμφωνα με έρευνα του Carbon Finance που επικαλούνται οι FT.

 

Τα περισσότερα από τα funds είναι ιδιωτικά, ενώ τα 38 από τα 88 που αριθμούν είναι κυβερνητικά ή διακυβερνητικά. Το ενδιαφέρον όμως θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο, αν υπήρχε ένα ανάλογο σύστημα στις ΗΠΑ. Προς το παρόν, τα ερωτηματικά και το ρίσκο αποθαρρύνουν αρκετούς επενδυτές από το να συμμετέχουν.

Διαβάστε ακόμα