Προς εκτόνωση έβαινε χθες η κρίση που δημιουργήθηκε στις σχέσεις μεταξύ Ιράν και Ιράκ, με αφορμή την κυριότητα πετρελαιοπηγής στα σύνορα των δύο κρατών. Το παρ’ ολίγον θερμό επεισόδιο ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη, όταν άνδρες του ιρανικού στρατού περικύκλωσαν τη λεγόμενη «πετρελαιοπηγή 4», στο πεδίο Αλ Φακάχ, από το οποίο εξάγονται περίπου 10.000 βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα.
Αν και η συγκεκριμένη πηγή δεν χρησιμοποιείται επί του παρόντος, η κυβέρνηση της Βαγδάτης διατείνεται ότι βρίσκεται στην επικράτειά της, λίγα μόλις μέτρα από τα σύνορα. Αντιθέτως, η Τεχεράνη επιμένει ότι η πηγή είναι μέρος της ιρανικής επικράτειας. Για τον λόγο αυτόν, οι Ιρανοί στρατιώτες ξήλωσαν τον φράχτη που είχε τοποθετηθεί γύρω της και ύψωσαν την ιρανική σημαία. Ακολούθησαν αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, μεταξύ του Ιρανού υπουργού Εξωτερικών, Μανουτσέρ Μοτακί, και του Ιρακινού ομολόγου του, Χοσιγιάρ Ζεμπαρί.
Το κλίμα έντασης μάλιστα οδήγησε σε άνοδο και τις τιμές του πετρελαίου. Εντέλει, οι Ιρανοί στρατιώτες αποσύρθηκαν σε απόσταση περίπου 50 μέτρων από την πετρελαιοπηγή. Σύμφωνα με την ιρακινή κυβέρνηση, ο φράχτης που υπήρχε στο σημείο επισκευάστηκε, αν και δεν έγιναν περαιτέρω διευκρινίσεις για το καθεστώς της κυριότητας της πηγής, το οποίο θα συζητηθεί από την αρμόδια διακρατική επιτροπή καθορισμού των συνόρων. Η εν λόγω επιτροπή έχει επιφορτιστεί με το δύσκολο έργο της εξεύρεσης συμβιβαστικών λύσεων στις δεκάδες συνοριακές διαφορές μεταξύ Ιράν και Ιράκ, η κλιμάκωση των οποίων είχε μάλιστα οδηγήσει στον αιματηρό και πολυετή πόλεμο της δεκαετίας του 1980.
Πάντως, μετά την πτώση του σουνιτικού καθεστώτος του Σαντάμ στο Ιράκ και την αντικατάστασή του από τη σιιτική κυβέρνηση του Μαλικί, οι σχέσεις των δύο κρατών έχουν βελτιωθεί θεαματικά. Ο όγκος των διμερών εμπορικών συναλλαγών έχει πολλαπλασιαστεί, ενώ ανθεί και ο θρησκευτικός τουρισμός. Παρ’ όλα αυτά, πολιτικοί αναλυτές συνδέουν το επεισόδιο των προηγούμενων ημερών με την κατακύρωση γιγαντιαίων συμβολαίων, για την εκμετάλλευση ιρακινών πετρελαϊκών κοιτασμάτων, στις εταιρείες Shell και Petronas. Με τις εν λόγω συμφωνίες, η Βαγδάτη διεκδικεί σαφώς μεγαλύτερο μερίδιο στα κέρδη από τις εξαγωγές μαύρου χρυσού και αναδεικνύεται σε ισχυρό παράγοντα στον Οργανισμό Πετρελαιοπαραγωγών Κρατών (ΟΠΕΚ).
(Από την εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 22/12/2009)