Η Νιγηρία με την Αλάσκα δεν έχουν τίποτα κοινό, εκτός από το
πετρέλαιο. Στην περίπτωση της δεύτερης, η παραγωγή έχει τοποθετήσει τους κατοίκους
ανάμεσα στους πλουσιότερους της Αμερικής, ενώ στην αφρικανική χώρα, η οποία παρέχει
στις ΗΠΑ το 10% των εισαγωγών τους, η φτώχεια, η διαφθορά και η βία εξακολουθούν
να κυριαρχούν.
Η κυβέρνηση της Νιγηρίας σκοπεύει να αλλάξει την κατάσταση
αυτή με μια νέα πολιτική, η οποία στρέφεται και κατά των ανταρτών, η δράση των
οποίων μείωσε την παραγωγή πετρελαίου κατά 40%. Την ίδια στιγμή, όπως αναφέρουν
οι
FT, το Κέντρο για
την Παγκόσμια Ανάπτυξη της Ουάσιγκτον προτείνει να εφαρμοστεί και στην περίπτωση
της Νιγηρίας αυτό που ισχύει στην Αλάσκα: Να διοχετεύονται τα πετροδολάρια
κατευθείαν στους πολίτες, προκειμένου να ενισχυθεί η κοινωνική συναίνεση.
Χαρακτηριστικό είναι, σύμφωνα με το Κέντρο, το ότι η Νιγηρία είχε τα τελευταία
30 χρόνια έσοδα 300 δις δολαρίων, αλλά το βιοτικό επίπεδο δεν βελτιώθηκε.
Οι κάτοικοι της χώρας αντιμετωπίζουν την κυβέρνηση περισσότερο
ως εχθρό, παρά ως ευεργέτη. Στο δέλτα του Νίγηρα, χιλιάδες ένοπλοι νέοι άνεργοι
ανατινάσσουν τους αγωγούς πετρελαίου και απαγάγουν ανθρώπους, σε μια εκδήλωση
αντίθεσης προς το κράτος και τις ξένες πετρελαϊκές. Πρόσφατα, η κυβέρνηση παρείχε
αμνηστία και δεσμεύτηκε να αναθέσει το 10% του μεριδίου στα πετρελαϊκά σχέδια στις
τοπικές κοινότητες, σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης που επικρατεί.
Η πρωτοβουλία αυτή είναι σημαντική, σύμφωνα με τον Εμμανουήλ
Εγκμπόγκα, ειδικό σύμβουλο του προέδρου Ουμάρου Γιαρ’Άντουα και εμπνευστή της πολιτικής
αυτής. Στόχος της είναι να σταματήσει επιτέλους το κλασσικό παράδοξο το οποίο θέλει
τις πλούσιες σε πρώτες ύλες χώρες να υποφέρουν από τη φτώχεια. Οι λόγοι για την
κατάσταση αυτή είναι αρκετοί: Ευθύνεται η μεταβλητότητα των τιμών των εμπορευμάτων,
καθώς και η λεγόμενη «ολλανδική ασθένεια», δηλαδή η εξασθένηση των τομέων της γεωργίας
και της βιομηχανίας από την στρέβλωση της οικονομίας που προκαλεί η είσοδος
σκληρού νομίσματος από τις εξαγωγές πετρελαίου.
Ο λόγος φυσικά είναι και πολιτικός, από τη στιγμή που η
διαφθορά κυριαρχεί στη δημόσια ζωή της χώρας, όμως ελπίδα δίνει το παράδειγμα άλλων
χωρών, όπως η Μποτσουάνα και η Χιλή, οι οποίες πέτυχαν καλύτερα αποτελέσματα με
τους φυσικούς τους πόρους. Η Παγκόσμια Τράπεζα και άλλοι διεθνείς οργανισμοί
καταβάλουν προσπάθειες για την καταπολέμηση των αρνητικών αυτών φαινομένων.
Προωθούν την ίδρυση
funds
στα οποία θα καταλήγουν τα έσοδα, ώστε να μην γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης
από διεφθαρμένους πολιτικούς και ενισχύουν τα μέτρα για διαφάνεια.
Το σχέδιο της νιγηριανής κυβέρνησης προβλέπει την καταβολή
20 δολαρίων ετησίως για κάθε πολίτη, ένα ποσό σημαντικό δεδομένου ότι το 70%
των ανθρώπων ζουν με 1,5 δολάριο την ημέρα.