Σε μια εποχή βαθειάς οικονομικής κρίσης στην οποία όλο και
περισσότερο βυθίζεται η χώρα, η οποία κρίση θα έπρεπε να έχει σημάνει εθνικό
συναγερμό, φοβούμαι πως η κυβέρνηση, μακράν από την επίγνωση των κινδύνων, και
καλοπροαιρέτως δέσμια προεκλογικών υποσχέσεων ή και αντιλήψεων, έχει
προγραμματίσει μια επουσιώδους σημασίας ιεράρχηση κυβερνητικού έργου. Ενός
έργου το οποίο στη συγκεκριμένη στιγμή εκτρέπει την κυβερνητική δυναμική, από
την πολιτική της ουσίας στην πολιτική των εντυπώσεων και ταυτόχρονα
αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τους μείζονες και κρίσιμους στόχους όπως
είναι η οικονομία, η κοινωνική συνοχή και η εθνική ομοψυχία.
Προς αυτούς τους τρεις κορυφαίους στόχους πρέπει η κυβέρνηση να επικεντρώσει
την δράση της και να κατευθύνει όλες τις ενεργές δυνάμεις του τόπου μέσα από
ένα πλαίσιο αυστηρής εφαρμογής κανόνων δίκαιης κατανομής οικονομικών βαρών, σε
συνδυασμό με την αναλογική προσφορά στις θυσίες.
Αντ΄ αυτών η κυβέρνηση ιεράρχησε κατά προτεραιότητα το
τρίπτυχο: α) Διοικητική αναδιάρθρωση (Καλλικράτης), β) Μεταναστευτικό
(ιθαγένεια και ψήφος στους αλλοδαπούς και γ) εκλογικός νόμος (γερμανικό
σύστημα). Η «τριλογία» έτσι όπως έχει προκύψει από τα «διαρρεύσαντα» ή
επιλεκτικώς ανακοινωθέντα στοιχεία των περιεχομένων ενός εκάστου των μερών της,
αποδεικνύει ότι έχει «ομφάλιο λώρο» με την έννοια ότι στοχεύουν τα δύο κυρίως
μέρη (Καλλικράτης και εκλογικός νόμος) σε αποδυνάμωση του κοινοβουλευτικού
χαρακτήρα του πολιτεύματος, σε μείωση της λαϊκής κυριαρχίας και ενίσχυση,
διοικητικών δομών ηγεμονικού τύπου, το δε τρίτο (μεταναστευτικό) σε βαθμιαία
και βέβαιη αλλοίωση των εθνικών χαρακτηριστικών της ελληνικής κοινωνίας.
Αποφεύγουμε σήμερα, ελλείψει χώρου, να αναλύσουμε τις
επιπτώσεις των νομοσχεδίων δηλαδή, του εκλογικού νόμου και της διοικητικής
αναδιάρθρωσης (του τελευταίου δεν παραγνωρίζουμε την αναγκαιότητα και για το
οποίο επιφυλασσόμαστε σε άλλη ευκαιρία) ανάλυση με αναφορά τόσο σε κραυγαλέες
αντισυνταγματικότητες και τραγελαφικές αντιφάσεις (αλήθεια ο κορυφαίος
συνταγματολόγους που αποτελεί και μέλος της επιστημονικής επιτροπής του
αρμόδιου Υπουργείου και ο οποίος είχε «διαπιστώσει» πριν από τις εκλογές, υπονόμευση
του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας από την μη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ στην
εκλογή του, δεν βλέπει ούτε τις αντισυνταγματικότητες, ούτε τις αντιφάσεις); θα
επικεντρώσουμε ελάχιστες παρατηρήσεις σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό
νομοσχέδιο. Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου (ιθαγένειας, η οποία δεν είναι
δικαίωμα αλλά πράξη της διοίκησης, δικαίωμα ψήφου κ.λ.π.) είναι πρόχειρες,
βιαστικές, αμελέτητες, πολιτικά ανεπεξέργαστες, με τεράστιες επιπτώσεις
μεσοπρόθεσμα σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο και μακροπρόθεσμα σε εθνικό
επίπεδο. Η λύση του μεταναστευτικού αντιμετωπίζεται προληπτικά με μέτρα
αποκλεισμού της εισόδου λαθρομετανάστευσης, ακριβή καταγραφή (οικογενειακή,
εθνοτική, φυλετική, εργασιακή, με γεωγραφική κατανομή των υπαρχόντων και
διαβιούντων στην Ελλάδα μεταναστών) και ακολούθως, μετά περί σκέψεως, λήψη
μέτρων.
Στην ιατρική επιστήμη υπάρχει το αξίωμα: «το προλαμβάνειν
(διαγιγνώσκειν) προτιμότερο του θεραπεύειν», του οποίου αν είχε γεύση η
πολιτική εξουσία, θα είχε αντιληφθεί, τις βαθύτερες διεργασίες οι οποίες
συντελούνται στο κοινωνικό υπόστρωμα του λαού μας, οι οποίες συνεπικουρούμενες
και τροφοδοτούμενες από συνεχώς διογκούμενες βιοτικές ανάγκες και σε συνδυασμό με την οικονομική αθλιότητα των
μεταναστών συνιστούν το πλέον εκρηκτικό μίγμα της σύγχρονης κοινωνίας των
μεγαλουπόλεων, ιδιαίτερα της Αθήνας, Δείγματα αυτής της υποδόριας διεργασίας
έχουμε καθημερινά από τις κινητοποιήσεις καταπιεζόμενων πολιτών, των οποίων η
οργή είναι έκδηλη όπως προκύπτει από τα μηνύματα που στέλνουν χιλιάδες Έλληνες
πολίτες μέσα από το διαδίκτυο. Δεν υπάρχει χειρότερη πόλωση σε μια κοινωνία από
τη φυλετική πόλωση, η οποία αν καταστεί συγκρουσιακή, θα έχει οδυνηρά και
ανεξέλεγκτα αποτελέσματα. Θα ανοίξει έτσι ο φαύλος κύκλος της ανασφάλειας, η
οποία θα φέρει την αυτοδικία, η αυτοδικία το κοινωνικό χάος και το χάος την
κοινωνική αποσύνθεση.
Δεν τα βλέπει όλα αυτά η Κυβέρνηση; Τα βλέπει. Φαίνεται όμως
ότι παρασύρεται από τις «φωτισμένες ηγεσίες», δηλαδή, τις μη κυβερνητικές
οργανώσεις, και βλέπει σ΄ αυτές τις αντιδράσεις ευάριθμα ρατσιστικά φαινόμενα,
τα οποία πιστεύει ότι βαθμιαία θα εκτονωθούν. Υπάρχουν, φυσικά, και αυτά.
Διαπράττει όμως ανιστόρητο λάθος, όπως η Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Διαπράττει
τραγικό λάθος, όταν αγνοεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και αυτοπροστασίας,
το οποίο διαθέτει κάθε λαός, ο οποίος έχει εθνική ομοιογένεια και άρα ενιαία
εθνική συνείδηση. Αυτή η άγνοια των ιθυνόντων είναι εκείνη που εκχωρεί προς
αξιοποίηση στα ρατσιστικά στοιχεία, την συντριπτική πλειοψηφία του Λαού. Εμείς
δεν την εκχωρούμε. Για τον λόγο αυτό μια είναι η διέξοδος: Δημοψήφισμα.
* Πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής