Η Κυβέρνησις προσπαθεί να δημιουργήση την εντύπωση ότι η επιδιωκομένημείωσις του
ελλείμματος κατά 4 μονάδες του ΑΕΠ μέσα σε ένα χρόνο είναι σπουδαίο επίτευγμα.
Εν τούτοις πρόκειται γιά τον ελάχιστο στόχο που
μπορούσε να τεθήγιά το
2010, δοθέντος ότι το έλλειμμα του 2009 -που έφθασε στο 12,7% του ΑΕΠ- ήταν
ούτως ή άλλως φουσκωμένο. Αφ' ενός διότι το 2009 ήταν έτος εκλογών και αφ'
ετέρου διότι η νέα Κυβέρνησις είχε λόγους να φουσκώση το έλλειμμα.
Ανεπαρκής
μείωσις
Υπ'
αυτή την έννοια, ο στόχος της μειώσεως του ελλείμματος από το 12,7% στο 8,7% το
2010 είναι όχι μόνον εφικτός, αλλά μάλλον ανεπαρκής. Υπάρχει βέβαια η δυσκολία
ότι αυτό πρέπει να γίνη σε περίοδο υφέσεως, κατά την
οποία τα φορολογικά έσοδα είναι κατ' ανάγκην μειωμένα. Αλλά ως προς τον
περιορισμό των δημοσίων δαπανών, τα πράγματα είναι πιό
εύκολα. Πολλώ μάλλον αν αναλογισθή κανείς ότι μεγάλο τμήμα τους σπαταλάται σε δραστηριότητες οι οποίες είναι, αν όχι τελείως
άχρηστες, πάντως περιττές γιά το κοινωνικό
σύνολο.
Το τί
κατασπαταλάται καθημερινώς από το Ελληνικό Δημόσιο δεν περιγράφεται. Το ένα
τμήμα οφείλεται στην γραφειοκρατία, η οποία προκαλεί τεράστιο κόστος άνευ λόγου.
Σκεφθείτε το εξής παράδειγμα: Μία από τις πρώτες κινήσεις εντυπώσεων που έκανε ο
κ. Παπανδρέου ως Πρωθυπουργός, ήταν να επισκεφθή το
Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ) του Συντάγματος,
απέναντι από την Βουλή. Τα ΚΕΠ ασφαλώς εξυπηρετούν
τους πολίτες. Όμως αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα περισσότερα από τα
πιστοποιητικά που εκδίδουν δεν έπρεπε να υπάρχουν
καθόλου.
Τα
ΚΕΠ παρέχουν μεταξύ άλλων και βεβαιώσεις του γνησίου
της υπογραφής. Και τούτο διότι το δημόσιο δεν αρκείται στην υπογραφή του πολίτη,
αλλά απαιτεί να έχη πιστοποιηθή και η γνησιότης της.
Οι πολίτες θεωρούνται συλλήβδην πλαστογράφοι και υποβάλλονται σε αυτήν την
διαδικασία προκειμένου να αποδείξουν ότι δεν είναι. Ενώ αν οι πολίτε εθεωρούντο κατ’ αρχήν ειλικρινείς, αλλά ετιμωρούντο αυστηρότατα σε περίπτωση παρανομίας, όλη αυτή η
γραφειοκρατική διαδικασία θα ήταν περιττή. Αναλογισθείτε τί σπατάλη δημοσίου
χρήματος γίνεται μόνο γιά τα ΚΕΠ, τα οποία λειτουργούν κυρίως γιά να υπηρετούν την άχρηστη γραφειοκρατία. Γραφειοκρατία
διοικητική, φορολογική, ασφαλιστική. Η εξοικονόμησις
από το συνολικό κόστος που δημιουργεί η γραφειοκρατία θα μπορούσε να είναι πολύ
μεγάλη.
Άλλη
μορφή σπατάλης είναι τα πάσης φύσεως δημόσια έργα. Σε πολλούς δήμους βλέπει
κανείς να γίνονται έργα αμφιβόλου σκοπιμότητος.
Ξηλώνονται δρόμοι και πεζοδρόμια, εξωραΐζονται πλατείες ή πάρκα και το
αποτέλεσμα είναι τελικά χειρότερο. Άραγε υπάρχει άλλη πόλις στον κόσμο με τόσο
κακότεχνα πεζοδρόμια; Οι διάδρομοι π.χ. γιά τους
τυφλούς ενίοτε δεν οδηγούν πουθενά, ενώ είναι επικίνδυνοι γιά όλους τους πεζούς. Και όμως, γιά τις κακοτεχνίες αυτές έχει δαπανηθή και εξακολουθεί να δαπανάται δημόσιο χρήμα. Όπως
και γιά πολλά άλλα έργα που «βγάζουν μάτι» ως προς την
σκοπιμότητά τους.
Ανεξάρτητο
όργανο
Περιθώρια οικονομίας υπάρχουν και γιά τους μισθούς στον δημόσιο τομέα. Και δεν είναι μόνο τα
αδικαιολόγητα επιδόματα που πρέπει να περικοπούν. Λειτουργούν ολόκληρες
υπηρεσίες που δεν έπρεπε να υπάρχουν. Σε αρκετές περιπτώσεις, υπηρεσίες ενός
υπουργείου επικαλύπτουν τις αρμοδιότητες άλλου υπουργείου, με αποτέλεσμα ο
σκοπός γιά τον οποίο υποτίθεται ότι υπάρχουν να μην
επιτελείται. Απλώς μισθοδοτούνται υπάλληλοι ώστε ο ένας να μπλέκη στα πόδια του άλλου και τελικά να μην εξυπηρετείται
το κοινωνικό σύνολο. Κάποιοι
θεωρούν ότι γιά να κωδικοποιηθούν όλα αυτά και να
προχωρήση η Κυβέρνησις σε
περικοπές χρειάζεται χρόνος. Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται πολιτική βούλησις και τίποτε περισσότερο. Αν ανετίθετο σε ανεξάρτητο όργανο -μη κρατικό- η μελέτη
περικοπής των αχρήστων δαπανών, το αποτέλεσμα θα ήταν εντυπωσιακό. Θα απεφαίνετο ότι πολύ μεγάλο τμήμα των δημοσίων δαπανών δεν
εξυπηρετεί τίποτε και ότι, αντιθέτως, δημιουργεί πρόσθετες δαπάνες. Τα περιθώρια
περιορισμού των δαπανών είναι μεγάλα. Αρκεί να το θέλουν οι
κυβερνώντες.
(από την εφημερίδα "Εστία")