Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Όταν, το 1996, ο κ. Κώστας Σημίτης αναλάμβανε την πρωθυπουργία και στην συνέχεια την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στόχος του ήταν η αποπαπανδρεποίηση του «Κινήματος» και η μετατροπή του σε ένα παραδοσιακό ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Κύριο δε πλεονέκτημά του για την επίτευξη του στόχου αυτού ήταν η περί εκσυγχρονισμού αντίληψης του, σε συνδυασμό με την είσοδο της Ελλάδος στην ευρωζώνη, ήτοι με την προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ). Με βάση αυτούς τους δύο στρατηγικούς στόχους, ο κ. Κ. Σημίτης κέρδισε δύο εκλογικές αναμετρήσεις και δικαίως είναι σήμερα ο μακροβιότερος Ελλην πρωθυπουργός, υπό την έννοια της συνεχούς παραμονής του στην εξουσία.
Ωστόσο, από τους δύο στόχους του, μόνον ο ένας, η είσοδος στην ΟΝΕ, εστέφθη με μερική επιτυχία. Σε όλα τα άλλα επίπεδα, και κυρίως στον εσωκομματικό τομέα, ο σημερινός πρωθυπουργός δεν κατάφερε να πετύχει αυτά που επεδίωκε. Αντιθέτως, η προσπάθειά του να αποπαπανδρεοποιήσει το ΠΑΣΟΚ του εδημιούργησε μεγάλα εσωτερικά προβλήματα και, βεβαίως, συνάντησε ισχυρότατες αντιδράσεις. Ιδιαιτέρως δε κατά την δεύτερη τετραετία των κυβερνήσεών του και στο μέτρο που οι άνθρωποι του «Κινήματος» έβλεπαν να χάνονται οι προσεχείς εκλογές.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η αποχώρηση του κ. Κώστα Σημίτη από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ήταν επιβεβλημένη, αλλά υπαγορευόταν και από δημοσκοπήσεις οι οποίες έδειχναν ποια απήχηση είχε στο «Κίνημα» ο υπουργός Εξωτερικών και υιός του ιδρυτού του, κ. Γιώργος Παπανδρέου. Οι δημοσκοπήσεις κατεδείκνυαν, επίσης ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ, μέσα από μία διαδικασία «αποσημιτοποίησής» του. Και όπως προκύπτει από τις τελευταίες μετρήσεις, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλη άνοδο της συσπειρώσεως στο ΠΑΣΟΚ, φαινόμενο που λέει πολλά.
Κατά τα λοιπά, η ανάληψις της ηγεσίας του Κινήματος από τον υπουργό Εξωτερικών θα πρέπει να απασχολήσει την Νέα Δημοκρατία και για ένα πρόσθετο πολύ σημαντικό λόγο. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας αυθεντικός φιλελεύθερος πολιτικός, με ανοχή στις απόψεις των άλλων και ανοικτός στον διάλογο. Για πολλά θέματα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής έχει προωθημένες φιλελεύθερες αντιλήψεις και, από την άποψη αυτή, θα μπορέσει να διαμορφώσει έναν πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα πολιτικό λόγο. Επιπροσθέτως, γνωρίζει σε βάθος τις διεθνείς σχέσεις και έχει αποδείξει ότι μπορεί να προσεγγίσει τα πολιτικά προβλήματα θετικά. Έτσι, αποφεύγει τις στείρες συγκρούσεις και δεν αρέσκεται σε εύκολες καταγγελίες που δημιουργούν οξύτητα.
Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κώστας Καραμανλής, καλείται να δώσει μία πολιτική μάχη με έναν αντίπαλο διαμετρικώς αντίθετο σε στυλ από τον κ. Κ. Σημίτη. Πολύ φοβούμεθα συνεπώς, ότι οι καταγγελίες ότι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου είναι φιλοαμερικανός και φιλελεύθερος, τελικά ευνοούν τον νέον επί κεφαλής του ΠΑΣΟΚ, παρά τον βλάπτουν. Αντιθέτως, ανήκεστες πολιτικές βλάβες θα μπορούσε να υποστεί η ΝΔ, παρά το γεγονός ότι, για την ώρα, διατηρεί το προβάδισμα στις εκλογικές προτιμήσεις των πολιτών.