Εντός δέκα ημερών θα κατατεθούν από την κυβέρνηση Ερντογάν στη
Βουλή οι Συνταγματικές Τροπολογίες -με σημαντικότερες τον περιορισμό
διάλυσης κομμάτων από το Συνταγματικό Δικαστήριο, την κατάργηση του
ποσοστού 10% που απαιτείται για είσοδο ενός κόμματος στην Βουλή, και την
χειραφέτηση της Δικαιοσύνης και της Εκπαίδευσης από το Κεμαλικό
Κατεστημένο- και με δεδομένη την μη ύπαρξη της απαιτούμενης πλειοψηφίας
των δύο τρίτων η διεξαγωγή σχετικού δημοψηφίσματος θεωρείται βεβαία.
Κύριο ζητούμενο είναι αν μέχρι την κατάθεση των Τροπολογιών στην
Βουλή κινηθεί ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου διαδικασία διάλυσης
του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ ή ακόμη και παρεμπόδισης του
δημοψηφίσματος. Στην τελευταία περίπτωση η χώρα θα βαδίσει προς πρόωρες
εκλογές.
Αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία με ποσοστό που πλησιάζει το 40%
θα εξασφάλιζε το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ στην Τουρκία αν σήμερα διεξάγονταν
πρόωρες εκλογές, όπως προκύπτει από δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε την
Παρασκευή 12.3.
Ετσι ο Ερντογάν μπορεί να διαμηνύσει στους αντιπάλους του πως αν
επιχειρήσουν να παίξουν το παιχνίδι της καθυστέρησης με μάχες
οπισθοφυλακής, τότε οι μεταρρυθμιστικές τομές θα γίνουν μετά την νίκη
του σε πρόωρες εκλογές και εκ των πραγμάτων θα έχουν τον χαρακτήρα ρήξης
και ανατροπής.
Είναι σαφές ότι ο Ερντογάν και το ΑΚΡ δεν κρίνονται ούτε σε σχέση με
την Ιδεολογική Προγραμματική Πλατφόρμα του κυβερνώντος κόμματος ούτε με
τις επιδόσεις τους στην τρέχουσα κυβερνητική διαχείριση: Κρίνονται ως
φορείς εκδημοκρατισμού τόσο στο επίπεδο των θεσμών και του πολιτικού
συστήματος όσο και στο επίπεδο της εκπροσώπησης στην νομή της Εξουσίας
της Διευρυμένης Μεσαίας Τάξης που διαμορφώθηκε στο πλαίσιο που
δημιούργησαν οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις του Οζάλ.
Τόσο το 2007 όσο και στις προβλεπόμενες για το 2011 εκλογές και κατά
μείζονα λόγο σε ενδεχόμενες πρόωρες τους προσεχείς μήνες το δίλημμα θα
είναι «Ποιος κυβερνά ο Λαός η οι Στρατηγοί», ένα δίλημμα που διασφαλίζει
την μεγίστη δυνατή πολυσυλλεκτικότητα και συσπείρωση για τον Ερντογάν.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η υπεροχή του ΑΚΡ καταγράφεται σε μια στιγμή
όπου η χώρα δεν έχει ακόμη εξέλθει πλήρως από την ύφεση στην οποία
βρίσκεται από το 200, μια διαπίστωση που ακυρώνει το επιχείρημα ότι η
μέχρι τότε υπεροχή του Πολιτικού Ισλάμ βασιζόταν στην επιτυχία της
εξυγίανσης που είχε διαχειρισθεί ως τσάρος της Οικονομίας επί κυβέρνησης
Ετζεβίτ ο Κεμάλ Ντερβίς.
Η ανυπαρξία ουσιαστικής αντιπολίτευσης είναι ένας από τους
σημαντικότερους παράγοντες που διασφαλίζουν την υπεροχή Ερντογάν: Η
Αξιωματική Αντιπολίτευση του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος του
Μπαϊκάλ λειτουργεί ως πολιτικό παράρτημα του Σκληρού Πυρήνα του
Κεμαλικού Κατεστημένου ενώ το Εθνικιστικό ΜΗΡ του Μπαχτσελί είναι εκ των
πραγμάτων οροθετημένο και σε σχέση με τους Κεμαλιστές και με το
Πολιτικό Ισλάμ.
Με τα παραπάνω δεδομένα ο Ερντογάν μπορεί να διαχειρισθεί με
ελεγχόμενο διεθνές και εσωτερικό πολιτικό κόστος τα προβλήματα που
προκύπτουν από τις αποφάσεις της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της
Βουλής των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ και της Σουηδικής Βουλής για την Σφαγή
των Αρμενίων, να διατηρήσει δηλαδή την υπερδραστήρια διπλωματική
παρουσία της Αγκυρας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Κυρίαρχος του παιχνιδιού σε μια σκληρή εσωτερική σύγκρουση ο Ερντογάν
μπορεί να προχωρήσει σε τομές και ανατροπές χωρίς να εγκλωβίσει την
χώρα σε εσωστρέφεια.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 15/03/2010)