Καλώς εχόντων των πραγμάτων η συμφωνία Ουάσιγκτον-Μόσχας για τη
μείωση των πυρηνικών οπλοστασίων θα έπρεπε να είχε υπογραφεί από τα τέλη
του περασμένου Δεκεμβρίου.
Σήμερα στα μέσα Μαρτίου οι δύο πλευρές ύστερα από την τηλεφωνική
επικοινωνία των Ομπάμα-Μεντβεντεφ ανακοινώνουν την προσεχή υπογραφή της,
σε ένα έμμεσο αλλά σαφές μήνυμα για την διαμόρφωση μιας συνολικής
προσέγγισης ανάμεσα στις δύο πλευρές. Είναι με άλλα λόγια σαφές ότι η
τελική διαμόρφωση και υπογραφή της συμφωνίας προϋποθέτει την επίλυση
μιας σειράς εκκρεμοτήτων:
-Πρώτον, της άρσης των αντιρρήσεων και των επιφυλάξεων που έχουν
δημιουργηθεί από την αντικατάσταση της Αντιπυραυλικής Ασπίδας στην
Πολωνία κι την Τσεχία με πυραυλικά συστήματα τύπου Πάτριοτ που θα
εγκατασταθούν σε μια σειρά από χώρες. Μέχρι και πρόσφατα η ρωσική πλευρά
έβλεπε κάθε μορφής αντιπυραυλική άμυνα να αμφισβητεί την πυρηνική της
ισοτιμία με τις ΗΠΑ και ζητούσε είτε εγκατάλειψη των σχετικών σχεδίων
είτε εμπλοκή της στον έλεγχο και τη διατήρηση των συστημάτων.
- Δεύτερον, της αναγνώρισης του άτυπου αλλά ουσιαστικού δικαιώματος
Βέτο που θα έχει η Μόσχα ως προς τη διαμόρφωση του καθεστώτος ασφαλείας
των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ. Στην πράξη πρόκειται για την εγκατάλειψη της
ήδη αδρανούς δυναμικής διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία και τη
Γεωργία. Η πρόσφατη πολιτική αλλαγή στο Κίεβο διευκολύνει τις ΗΠΑ, καθώς
ο Γιανούκοβιτς τις απαλλάσσει από το κόστος της εγκατάλειψης της
ατλαντικής προοπτικής της χώρας.
- Τρίτον, τον τερματισμό του Ενεργειακού Ψυχρού Πολέμου μεταξύ
Ουάσιγκτον και Μόσχας, που χαρακτηρίζεται από παράλληλες και
ανταγωνιστικές διαδρομές Αγωγών σε μια εποχή κρίσης και ύφεσης, αλλά και
με αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου κατά πολύ κατώτερα των
μεταφορικών ικανοτήτων των προτεινομένων δικτύων.
Μόνον τα παραπάνω αθροιστικά μπορούν να τερματίσουν την καχυποψία
ανάμεσα στις δύο πλευρές και να επιτρέψουν την διαμόρφωση μιας Στενής
Ειδικής Σχέσης για την από κοινού προάσπιση των κοινών ζωτικών
συμφερόντων:
- Της αποτροπής της περαιτέρω διασποράς των πυρηνικών όπλων και
μάλιστα σε χώρες που βρίσκονται κοντά στην πρώην ΕΣΣΔ και την Ρωσία όπως
το Ιράν και η Βόρεια Κορέα.
- Της διαμόρφωσης ενός καθεστώτος ασφαλείας που θα καλύπτει το σύνολο
της Γηραιάς Ηπείρου, θα διασφαλίζει σημαντικό και ισότιμο ρόλο για τη
Ρωσία και έτσι συμμετρικά θα εγγυάται την παράταση του αμερικανικού
πρωτεύοντος ρόλου στην ευρωατλαντική σχέση.
-Τον έλεγχο του Σουνιτικού Ισλαμικού Φονταμενταλισμού που απειλεί
ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά και της
Μόσχας τόσο στην πρώην ΕΣΣΔ -Καύκασος και Κεντρική Ασία- όσο και εντός
των συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
-Την από κοινού εξισορρόπηση της διαρκώς ενισχυόμενης ισχύος της
Κίνας. Πρόκειται για ένα στρατηγικό ελιγμό ανάλογο με αυτόν των
Νίξον-Κίσσιγκερ το 1971-72 που προσέγγισαν το Πεκίνο, για να πετύχουν
καλύτερους συσχετισμούς στη διμερή σχέση με τη Μόσχα.
Με άλλα λόγια, είναι σαφές ότι δεν πρόκειται απλά και μόνο για την
αντικατάσταση της Συνθήκης START, αλλά για τον τερματισμό της
Ψυχροπολεμικής Περιόδου που ακολούθησε τη διάλυση της ΕΣΣΔ στις αρχές
Δεκεμβρίου του 1991.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 16/03/2010)