Πρόσφατη ακαδημαϊκή έρευνα έδειξε ότι η παγκόσμια κατανάλωση πετρελαίου ενδέχεται να εκτιναχθεί, από τα 85 εκατ. βαρέλια ημερησίως σήμερα, στα 134 εκατ. βαρέλια ημερησίως έως το 2030.

Πρόσφατη ακαδημαϊκή έρευνα έδειξε ότι η παγκόσμια κατανάλωση πετρελαίου ενδέχεται να εκτιναχθεί, από τα 85 εκατ. βαρέλια ημερησίως σήμερα, στα 134 εκατ. βαρέλια ημερησίως έως το 2030.

Αν και οι «ταύροι» στις αγορές πετρελαίου εξέλαβαν την πρόβλεψη αυτή ως μία επιπλέον απόδειξη ότι η παγκόσμια οικονομία θα συνεχίσει να «διψά» για πετρέλαιο, αρκετοί είναι αυτοί που την αμφισβητούν, υποστηρίζοντας ότι είναι βασισμένη σε αμφιλεγόμενες υποθέσεις ως προς το πώς η κατανάλωση στις αναδυόμενες αγορές θα ανταποκριθεί στις αυξανόμενες τιμές.

Η προβλεπόμενη ημερήσια κατανάλωση στην έρευνα, την οποία υπογράφουν οι Τζόις Ντάργκεϊ και Ντέρμοτ Γκέιτλι, είναι σχεδόν 20 εκατομμύρια βαρέλια υψηλότερη σε σχέση με αντίστοιχες εκτιμήσεις άλλων οργανισμών. Η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας (IEA) και η Αμερικανική Υπηρεσία Ενέργειας (EIA) εκτιμούν ότι, έως το 2030, η παγκόσμια ζήτηση θα διαμορφωθεί στα 108 και 107 εκατ. βαρέλια ημερησίως.

Οι περισσότεροι αναλυτές, αλλά και παραγωγοί πετρελαίου προβλέπουν ότι η παγκόσμια ζήτηση θα φτάσει, εντός της δεκαετίας του 2020, στα 105 και 110 εκατ. βαρέλια και αυτό θα είναι απόγειό της. Από εκεί πέρα εκτιμούν ότι θα αρχίσει η πτώση της. Εάν όμως οι Ντάργκεϊ και Γκέιτλι έχουν δίκαιο, η παγκόσμια οικονομία θα πρέπει να εντοπίσει και να αναπτύξει πολλά περισσότερα κοιτάσματα πετρελαίου, από αυτά που εκμεταλλεύεται σήμερα.

Ο πως χαρακτηριστικά επισημαίνουν στο Reuters αναλυτές, για να καλυφθεί η επιπλέον ζήτηση των επόμενων ετών χρειαζόμαστε «δύο νέες Σαουδικές Αραβίες». Οι δύο ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι επίσημες προβλέψεις οργανισμών, όπως η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργεια, είναι υπερβολικά αισιόδοξες.

Η μεγάλη διαφορά στις προβλέψεις της κάθε πλευράς πηγάζει από τις διαφορετικές υποθέσεις ως προς το πώς θα αντιδράσουν οι αναδυόμενες αγορές στην αύξηση των πραγματικών τιμών του πετρελαίου. Η IEA φαίνεται να εκτιμά ότι θα στραφούν με ταχύτερους ρυθμούς στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, περιορίζοντας έτσι την εξάρτησή τους από αργό.

Ετσι προβλέπει ότι η ζήτηση στις εκτός ΟΟΣΑ χώρες και χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης θα αυξάνεται με μέσους ρυθμούς 2,5% ετησίως από το 2008 έως το 2030. Από την άλλη πλευρά, οι Ντάργκεϊ και Γκέιτλι προβλέπουν μέσο ρυθμό αύξησης 3,9%, εκτιμώντας ότι η διαδικασία περιορισμού της εξάρτησης από το πετρέλαιο θα είναι πιο αργή.