Μέχρι τα τέλη του 2010, οι επιστήμονες στο Εργαστήριο Λόρενς Λάιβμορ των ΗΠΑ μπορεί να πανηγυρίσουν την πραγματοποίηση ενός μεγάλου ονείρου: Την αναπαραγωγή της διαδικασίας που τροφοδοτεί με ενέργεια τον ήλιο και που κάνει τις βόμβες υδρογόνου να εκρήγνυνται. Σε διαφορετική περίπτωση όμως, η προσπάθειά τους θα αποτελέσει μια μεγάλη αποτυχία.

Μέχρι τα τέλη του 2010, οι επιστήμονες στο Εργαστήριο Λόρενς Λάιβμορ των ΗΠΑ μπορεί να πανηγυρίσουν την πραγματοποίηση ενός μεγάλου ονείρου: Την αναπαραγωγή της διαδικασίας που τροφοδοτεί με ενέργεια τον ήλιο και που κάνει τις βόμβες υδρογόνου να εκρήγνυνται. Σε διαφορετική περίπτωση όμως, η προσπάθειά τους θα αποτελέσει μια μεγάλη αποτυχία.

Το εν λόγω επιστημονικό πρόγραμμα ονομάζεται Εθνικό Εργαστήριο Ανάφλεξης ή National Ignition Faciliity και καταλαμβάνει έκταση δύο γηπέδων ποδοσφαίρου. Στο εσωτερικό του, 192 πανίσχυρες δέσμες λέιζερ συγκεντρώνονται σε μια μικροσκοπική επιφάνεια, προκειμένου να υπερθερμάνουν άτομα υδρογόνου και να τα «αναγκάσουν» να συνενωθούν σχηματίζοντας άτομα ηλίου.

Όσον αφορά το πείραμα αυτό καθ’ εαυτό, σε μια επιφάνεια μικρότερη από την κεφαλή μιας καρφίτσας, τα λέιζερ του NIF επιχειρούν να αυξήσουν τη θερμοκρασία στους 80 εκατ. βαθμούς Κελσίου και να αυξήσουν την πυκνότητα του υδρογόνου σε επίπεδα 100 φορές μεγαλύτερα από αυτή του μολύβδου. Μέχρι τώρα, οι δοκιμές επικεντρώθηκαν στην στόχευση της συστοιχίας των λέιζερ και πλέον οι επιστήμονες είναι ελεύθεροι να προχωρήσουν με πιο ουσιαστικές δοκιμές.

Στην καρδιά του πειράματος βρίσκεται μια σφαίρα διαμέτρου 10 μέτρων γεμάτη με στρογγυλά παράθυρα, σαν υποβρύχιο. Πρόκειται για τον θάλαμο-στόχο. Μόλις ανάψουν τα λέιζερ, μια κάψουλα θα τοποθετηθεί στο κέντρο της σφαίρας, η οποία θα περιέχει βαρέα ισότοπα υδρογόνου. Ο στόχος είναι το να παραχθεί περισσότερη ενέργεια από αυτή που καταναλώνεται. Η πυροδότηση διαρκεί μόλις μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου, αλλά αυτό αρκεί για να διαπιστωθεί η επιτυχία ή η αποτυχία του εγχειρήματος.

Το κόστος του σχεδίου αγγίζει τα 5 δις δολάρια και βρίσκεται ήδη επτά χρόνια πίσω από τον αρχικό προγραμματισμό. Μέχρι στιγμής δεν έχει κατορθώσει να παράγει ενέργεια, αν και οι επιστήμονες που συμμετέχουν δηλώνουν αισιόδοξοι. Το NIF αρχικά δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 1990 ως τρόπος δοκιμής των πυρηνικών όπλων δίχως την ανάγκη έκρηξής τους. Στη συνέχεια όμως εξελίχθηκε σε επίκεντρο της έρευνας για την πυρηνική σύντηξη.

Ακόμα και αν η ομάδα στο NIF καταφέρει να έχει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, το ίδιο το εργαστήριο δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία για εμπορικούς σκοπούς. Ο σκοπός του είναι η κατανόηση της διαδικασίας της σύντηξης και η επίτευξή της.

Την ίδια στιγμή, το πρόγραμμα δέχεται κριτική από διάφορες υπηρεσίες, καθώς δεν σχετίζεται άμεσα με την αρχική αποστολή του και τα πυρηνικά όπλα.