Καθώς το κόστος δανεισμού της χώρας πήρε και πάλι την ανιούσα και
οι μετοχές την κατιούσα, εν μέσω αμφιβολιών για τον τρόπο και τον δυνατό χρόνο
ενεργοποίησης του μηχανισμού στήριξης αλλά και της ασάφειας των όρων, αρκετοί
έσπευσαν να δώσουν τη δική τους εκδοχή ερμηνεύοντας και τις εξελίξεις...
Για τη Νomura π.χ., η μεταβλητότητα πιθανόν να
επιμείνει, ενώ η αγορά ίσως παραμείνει ανικανοποίητη τεστάροντας πιθανώς και τη
συνεκτικότητα των χωρών-μελών μέσω των πιέσεων στα ελληνικά ομόλογα.
Για τη Fitch, η ελληνική κυβέρνηση ενδέχεται να
αναγκαστεί να ενεργοποιήσει τον μηχανισμό βοήθειας μέσα στις επόμενες δύο
εβδομάδες, καθώς δεν θα επιθυμούσε να φθάσει στο σημείο αποτυχίας πρόσβασης
στις αγορές.
Για τον δισεκατομμυριούχο μεγαλοεπενδυτή
Τζορτζ
Σόρος
πάλι,
η Ελλάδα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τον κίνδυνο ενός «σπιράλ θανάτου» διότι
το κόστος των δανείων που υποσχέθηκαν η εταίροι της και το ΔΝΤ είναι αρκετά
υψηλό.
Για τη Μoody΄s, η πιθανότητα της υποβάθμισης της
πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας στους επόμενους 12-18 μήνες είναι
μεγαλύτερη από 50%, καθώς το φιλόδοξο σχέδιο δημοσιονομικής προσαρμογής της
ελληνικής οικονομίας εξακολουθεί να εμφανίζει ρίσκο εφαρμογής, παρά το «δίχτυ
ασφαλείας» της ΕΕ- ΔΝΤ. Για τη Standard & Ρoor΄s πάλι, η ύφεση της ελληνικής
οικονομίας οδηγεί σε συρρίκνωση του ελληνικού ΑΕΠ στο 4% εφέτος, ενώ το δημόσιο
χρέος αναμένεται να αυξηθεί στο 132,8% το 2011. Για να αντιστραφεί η αρνητική
δυναμική του χρέους απαιτούνται μάλιστα επίτευξη των στόχων της δημοσιονομικής
προσαρμογής, εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών, μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό·
και διευκόλυνση στο κόστος δανεισμού.
Για τη Citigroup, αν και ο κίνδυνος μιας ελληνικής
στάσης πληρωμών μπορεί να έχει αναβληθεί, καθώς η Ελλάδα δεν θα έχει προβλήματα
ρευστότητας τουλάχιστον για τον επόμενο ενάμιση χρόνο αν τελικά ενεργοποιήσει
τον μηχανισμό βοήθειας, το θέμα είναι όμως ότι η διαδικασία προσαρμογής της
οικονομίας και επαναφοράς της σε μια διατηρήσιμη τροχιά μόλις τώρα έχει
ξεκινήσει...
Για τους ξένους δανειστές και επενδυτές ωστόσο οι
επιλογές μας είναι δύο: Στην πρώτη, μια επώδυνη δημοσιονομική προσαρμογή με
ουσιαστικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (οι οποίες όμως ήδη έχουν αργήσει)
αυξάνουν τις ελπίδες να «τακτοποιήσουμε μόνοι μας τα του οίκου μας», ενώ στη
δεύτερη κάποιοι άλλοι θα αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς...
(από την εφημερίδα «Το Βήμα», 15/4/2010)