Η Ρωσία είναι Μεγάλη Δύναμη στην Ευρώπη από τότε που στις αρχές του 18ου αιώνα ο Αυτοκράτορας Πέτρος ο Μέγας συνέτριψε τη Σουηδία και διασφάλισε πρόσβαση στη Βαλτική και στη συνέχεια η Μεγάλη Αικατερίνη συνέτριψε την Οθωμανική Αυτοκρατορία και έθεσε υπό έλεγχο τη Βόρεια Ακτή του Ευξείνου Πόντου. Ετσι η περίκλειστη Ρωσία της Μόσχας από δεσποτικό κράτος στις παρυφές της Ευρώπης έγινε συνιστώσα των γεωπολιτικών ηπειρωτικών ισορροπιών και υιοθέτησε τις πρώτες εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις με πρωτεύουσα ένα λιμάνι στραμμένο προς τη Δύση, την Αγία Πετρούπολη.
Ένα και πλέον αιώνα πριν τον τερματισμό της οθωμανικής κυριαρχίας στη Νότια Ουκρανία και την Κριμαία είχε προηγηθεί η ενσωμάτωση της κυρίως Ουκρανίας στην Ρωσία.
Προφανώς όσοι στο Κίεβο και στην Ουάσιγκτον πίστεψαν μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ τον Δεκέμβριο του 1991 ότι μπορούν να τερματίσουν κάθε επιρροή της Μόσχας στην Ουκρανία δεν διάβαζαν Ιστορία.
Δεκαεννέα χρόνια μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και πέντε χρόνια μετά την Πορτοκαλί Επανάσταση των Γιουσένκο -Τιμοσένκο που στόχευε στην αρχή να μετατρέψει την Ουκρανία σε προπύργιο της Δύσης απέναντι στην Ρωσία, η συνάντηση Μεντβέντεφ-Γιανούκοβιτς εγκαινίαζε μια δυναμική προσέγγισης εφ' όλης της ύλης των δύο χωρών.
Παραμονή του Ρωσικού Στόλου στη Σεβαστούπολη και μετά το 2017 έναντι μειωμένης τιμής πώλησης για το Φυσικό Αέριο που εισάγει η Ουκρανία από την Ρωσία: Η συμφωνία Μεντβέντεφ-Γιανούκοβιτς στην πράξη καθιστά το Κίεβο σταθερό σύμμαχο της Μόσχας για τις επόμενες δεκαετίες και ταυτόχρονα διασφαλίζει τις ενεργειακές ανάγκες της Ουκρανίας και εγγυάται την ομαλή ροή προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Ταυτόχρονα με σιωπηρό τρόπο κλείνει και κάθε πιθανότητα προσέγγισης του Κιέβου με την Ε.Ε. και πολύ περισσότερο με το ΝΑΤΟ.
Ετσι τερματίζεται περίοδος αστάθειας που άρχισε τον Δεκέμβριο του 1991 όταν η Ουκρανία αποσχίσθηκε από την ΕΣΣΔ και επέσπευσε τη διάλυση της λίγες μέρες αργότερα και εγκαινιάζεται με τον πιο πανηγυρικό τρόπο μια επαναπροσέγγιση εφ' όλης της ύλης.
Από τα μέσα του 17ου αιώνα όταν ενώθηκαν η Ρωσία και η Ουκρανία, η μεταξύ τους ρήξη ή αντιπαράθεση κατεγράφη μόνον τρεις φορές ως παρένθεση μιας μη αντιστρέψιμης συμβίωσης: Μετά τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ το 1918 όταν η κυβέρνηση των Μπολσεβίκων αναγκάσθηκε να παραχωρήσει την Ουκρανία στη Γερμανία για να την επαναφέρει υπό τον έλεγχό της δύο χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια της περιόδου 1941-44 στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την τελευταία πενταετία στη διάρκεια δηλαδή της «Πορτοκαλί Επανάστασης» των Γιουσένκο-Τιμοσένκο.
Η προσέγγιση Ρωσίας-Ουκρανίας επηρεάζει το σύνολο της πρώην ΕΣΣΔ με μόνη πλέον εκκρεμότητα την τύχη του απομονωμένου καθεστώτος Σαακασβίλι στη Γεωργία.
Αν οι γεωπολιτικές σταθερές του ελέγχου της βόρειας ακτής τη Μαύρης Θάλασσας εξασφαλίζονται για τη Μόσχα με την προσέγγιση με το Κίεβο στο Βορρά, η απόσχιση των Βαλτικών και η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. εξισορροπείται από τον θύλακα του Καλίνιγκραντ, αλλά και από τον υπό κατασκευή Αγωγό Φυσικού Αερίου Northstream που εκτός από ενεργειακό εφοδιασμό της Γερμανίας ενισχύει την ρωσική παρουσία στη Βαλτική.