Κύριε διευθυντά
Καταργήθηκε,
λοιπόν, η βάση του 10! Ένα μεγάλο «εύγε» στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας
για την άοκνη προσπάθεια αναβάθμισης των σπουδών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ακολουθώντας πιστά το πνεύμα του υπουργείου θα πρότεινα και την κατάργηση της
βάσης του 5 στις τμηματικές εξετάσεις μέσα στα πανεπιστήμια. Θα μπορούσε να
καθιερωθεί σαν βάση το 3, αφού σύμφωνα με τις σοφιστείες του υπουργείου, οι
βαθμοί 10, 9 ακόμη και 8 πολλές φορές δύσκολα απαντώνται σε ορισμένα μαθήματα.
Έτσι, υπουργοί, υφυπουργοί και λοιποί κομματικοί μανδαρίνοι θα εξασφάλιζαν την
εκλογή τους διά βίου!
Για να
σοβαρευθούμε, όμως, προκαλεί μεγάλη θλίψη ο απίστευτος λαϊκισμός και η
ψηφοθηρία που διέπουν, διακομματικά και διαχρονικά, τις αποφάσεις του
υπουργείου (με λίγες, δυστυχώς, εξαιρέσεις).
Αγνοώντας τις
εισηγήσεις των πανεπιστημίων, αυξάνουν συνεχώς τον αριθμό των εισακτέων.
Δημιουργούν σχεδόν σε κάθε νομό ΤΕΙ ή ακόμη και σχολές ΑΕΙ με απίθανα γνωστικά
αντικείμενα χωρίς να νοιάζονται εάν τα πτυχία αυτά θα μπορέσουν να
αξιοποιηθούν. Ακολουθώντας το παράδειγμα της Μ. Βρετανίας (μιας χώρας που έχει
αναγάγει την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε σημαντική πλουτοπαραγωγική πηγή)
ανωτατοποιούν τα ΤΕΙ, ενώ όλοι γνωρίζουν ή θα έπρεπε να γνωρίζουν την ποιότητα
των περισσοτέρων από αυτά.
Και το κερασάκι
στην τούρτα, καταργούν τη βάση του 10. Βρήκαν έτσι τον ιδεώδη τρόπο για να
επαναλειτουργήσουν άχρηστα ΤΕΙ και να δουλέψουν οι καφετέριες, τα ενοικιαζόμενα
δωμάτια, με τελικό στόχο την τόνωση της επαρχίας. Ας βρουν άλλους τρόπους
περιφερειακής ανάπτυξης.
Χρόνια τώρα, με
θαυμαστή λαϊκιστική συνέπεια καλλιέργησαν την άποψη «ανώτατη εκπαίδευση για
όλους», ξεχνώντας ότι τα πανεπιστήμια δεν είναι για όλους και δεν πρέπει να
είναι για όλους. Τα πανεπιστήμια είναι μόνο γι’ αυτούς που έχουν τη θέληση και
κυρίως τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις μιας επιστήμης. Και κατά
τεκμήριο, ο ένας υποψήφιος που μετά 12 χρόνια υποχρεωτικής εκπαίδευσης δεν
πιάνει, ως μέσο όρο, τη βάση του 10, δεν μπορεί να γίνει επιστήμων. Τόσο απλά.
Δυστυχώς, αυτό το
πνεύμα της χαλάρωσης που διαχρονικά επικρατεί στις αποφάσεις του υπουργείου
διαχέεται και στα πανεπιστήμια (έχουν και αυτά τις ευθύνες τους).
Τελειώνοντας, να
αναφέρω και τις μεγάλες ευθύνες όλων των κομμάτων που από τη μεταπολίτευση και
μετά, με περισσή ανευθυνότητα, εγκατέστησαν κομματικούς στρατούς μέσα στα
πανεπιστήμια.
Τώρα όλοι χύνουν
κροκοδείλια δάκρυα για τη γενική υποβάθμιση των σπουδών χωρίς να αναλογίζεται ο
καθένας τις ευθύνες του. Γιατί, βέβαια, και οι γονείς έχουν το μερίδιο των ευθυνών
τους, ωθώντας τα παιδιά τους στα ΑΕΙ, ενώ γνωρίζουν τις σοβαρές ανεπάρκειές
τους (προσπαθώντας ίσως να καλύψουν δικά τους απωθημένα).
Γιολάντα Παπαθεοχάρη
- Επίκουρος Καθηγήτρια Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών / Φιλοθέη
(από την στήλη
«Γράμματα Αναγνωστών», εφημερίδα «Καθημερινή», 22/04/2010)