Χθες το μεσημέρι, τα δελτία ειδήσεων ξεκίνησαν κατευθείαν από τα κακά νέα. Η Eurostat είχε ανακοινώσει ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού για το 2009 ήταν 13,6% του ΑΕΠ (έναντι του 12,7% της κυβερνητικής εκτίμησης) και δεν απέκλειε να φθάσει ακόμη ψηλότερα, στο 13,9%, επειδή τα στοιχεία που είχε στείλει η Ελλάδα δεν ήταν πλήρη. Επίσης, το spread είχε ανέβει στις 567 μονάδες, η Moody’s είχε υποβαθμίσει τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου και το Χρηματιστήριο είχε πέσει κατά 3,91%. Για μια στιγμή αισθάνθηκα ότι είχα φθάσει στο χείλος και κοιτούσα την άβυσσο που ανοιγόταν από κάτω. Μόνον για μια στιγμή όμως. Διότι αμέσως μετά ακολούθησαν τα καλά νέα! Την προηγουμένη το βράδυ, ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος προς την 18η Τακτική Συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, είχε πει ότι η κυβέρνησή του απέτρεψε οριστικά την καταστροφή και τη χρεοκοπία. Κατόπιν αυτού, ησύχασα...
Ο επαΐων
Σύμφωνα με τους περισσότερους αναλυτές, η προσφυγή στον «μηχανισμό» (ΔΝΤ και Ε. Ε.) είναι θέμα ημερών. Ας μου επιτραπεί, ωστόσο, να διατηρώ ορισμένες αμφιβολίες, καθώς άκουσα προχθές τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και διακεκριμένο οικονομολόγο Παντελή Οικονόμου να ορκίζεται (sic), σε ραδιοφωνική συνέντευξή του, ότι η χώρα δεν θα προσφύγει στο ΔΝΤ. Αφού το λέει ο Παντελής Οικονόμου και μάλιστα ορκίζεται, ποιος μπορεί να τον αντικρούσει; Ούτε καν η πραγματικότητα...
Το ΔΝΤ ως δαίμονας
«Δεν θέλουμε να παραδοθούμε στο ΔΝΤ. Είναι δαίμονας. Δεν το θέλει ούτε η Ευρωπαϊκή Ενωση», κραύγαζε χθες στη Βουλή ο βουλευτής Ευβοίας Κώστας Μαρκόπουλος. Να διευκρινισθεί ότι ο Κ. Μαρκόπουλος δεν εκλέγεται με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ.
35 γυμναστές
Πώς φθάσαμε να έχουμε 180.000 εκπαιδευτικούς στη μισθοδοσία του υπουργείου Παιδείας; Μέσω ενός απίθανου πλέγματος νόμων και κανονισμών, που προωθούσαν συνδικαλιστές και πολιτικές ηγεσίες από κοινού και επ’ αμοιβαία ωφελεία. Ενας από αυτούς τους κανονισμούς, επί παραδείγματι, ορίζει ότι ανά επτά μαθητές πρέπει να υπάρχει ένας γυμναστής. Και τούτο, μολονότι η Γυμναστική είναι μη υποχρεωτικό μάθημα στο λύκειο, το οποίο όμως επιλέγεται από τους περισσότερους μαθητές, διότι ο υψηλός βαθμός, που δίνεται κατά κανόνα, ανεβάζει τον μέσο όρο της βαθμολογίας τους. Στέλεχος της προηγούμενης κυβέρνησης, που υπηρέτησε στο υπουργείο Παιδείας, έλεγε χαρακτηριστικά σε συνομιλητή του ότι την περίοδο της θητείας είχε ανακαλύψει σχολείο στη Βόρειο Ελλάδα με τριάντα πέντε διορισμένους γυμναστές...
Το καλό να λέγεται!
Δέχθηκα πολλά μηνύματα αναγνωστών στα οποία με ψέγουν, για τον λόγο ότι στη χθεσινή στήλη απέφυγα να δημοσιοποιήσω συγκεκριμένα στοιχεία για την αγορά από υπουργείο, τον Ιούλιο του 2008, τριάντα εννέα σταχτοδοχείων Faberge, συνολικής αξίας 21.335 ευρώ, εκ των οποίων τα 22 αγοράσθηκαν με έκπτωση 34 ευρώ ανά τεμάχιο. Ηταν λάθος μου και οφείλω να ζητήσω συγγνώμη από τους αναγνώστες της εφημερίδας, επειδή έθεσα τον σεβασμό μου για τον πολιτικό προϊστάμενο του εν λόγω υπουργείου υπεράνω της υποχρέωσής μου προς τους αναγνώστες.
Τα σταχτοδοχεία αγοράσθηκαν από το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, επί υπουργίας Ευριπίδη Στυλιανίδη. Οχι βεβαίως για τον ίδιο, αλλά προφανώς για την κάλυψη υποχρεώσεων που απέρρεαν εκ της θέσεώς του. Προσωπικώς, τιμώ τον Ευριπίδη Στυλιανίδη για το ανεπίληπτο ήθος και, προπαντός, για τη σεμνότητά του. Και ήταν η τελευταία, κυρίως, την οποία ήθελα να προστατεύσω, κρίνοντας ότι θα αισθανόταν δυσάρεστα, αν απέδιδα στην υπουργία του τον έπαινο για τη σημαντική έκπτωση των 34 ευρώ, προς όφελος του Δημοσίου. Διαβάζοντας όμως τα μηνύματά σας, αντιλαμβάνομαι ότι, σε μια εποχή γενικευμένης απαξίωσης της πολιτικής, είναι χρήσιμο να επισημαίνονται οι περιπτώσεις των δημοσίων ανδρών που ξεχωρίζουν.
Λόγια, λόγια, λόγια...
Στη χθεσινή άτυπη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, ο πρωθυπουργός επιχείρησε να εμφυσήσει το πνεύμα της αγωνιστικότητας στους συνεργάτες του. Μίλησε για το ιστορικό χρέος της κυβέρνησης να αποτρέψει τα χειρότερα, για τις μεγάλες μάχες που υπάρχουν μπροστά, για την επιτακτική ανάγκη όλοι να αφοσιωθούν στο έργο της κυβέρνησης και για την προσήλωση που χρειάζεται στις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα «και άλλα ηχηρά παρόμοια». Δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι τα εννοεί αυτά μέχρι κεραίας. Αλλά οι καλές προθέσεις από μόνες τους δεν σημαίνουν τίποτε, όταν αρκεί μια δράκα επαγγελματιών του ΚΚΕ για να αποκλείσει το λιμάνι του Πειραιά και τα ξενοδοχεία της πλατείας Συντάγματος. Τι φαντάζεται, άραγε, ο πρωθυπουργός ότι θα μετρήσει περισσότερο στην κρίση όσων παρακολουθούν την περίοδο αυτή την πορεία μας, οι εμπνευσμένοι λόγοι του ή η απόλυτη αδυναμία του κράτους μπροστά στον συνδικαλιστικό φασισμό;
(από την εφημερίδα "Καθημερινή", 23/4/2010)