Η αβεβαιότητα για το μέλλον στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου επισκιάζει την πρόοδο των μεγάλων σχεδίων, τα οποία έχουν ως βασικό τους άξονα την περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Αυτό άλλωστε παραδέχεται και ο Ουμπέρτο Κουαντρίνο, διευθύνων σύμβουλος της ιταλικής Edison, όταν δηλώνει πως «κινούμαστε στην ομίχλη».

Η αβεβαιότητα για το μέλλον στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου επισκιάζει την πρόοδο των μεγάλων σχεδίων, τα οποία έχουν ως βασικό τους άξονα την περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Αυτό άλλωστε παραδέχεται και ο Ουμπέρτο Κουαντρίνο, διευθύνων σύμβουλος της ιταλικής Edison, όταν δηλώνει πως «κινούμαστε στην ομίχλη».

Δύο χρόνια πριν, η εικόνα ήταν τελείως διαφορετική, με τη ζήτηση να κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα και η αγορά ανησυχούσε για την επάρκεια του αερίου. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει, καθώς η κρίση οδήγησε σε μείωση της κατανάλωσης κατά 7% το 2009, αλλά και των τιμών. Πλέον, η αγορά χαρακτηρίζεται από την υπερπροσφορά. Επίσης, οι ευρωπαϊκές χώρες «αγκαλιάζουν» και πάλι την πυρηνική ενέργεια.

Η Βόρεια Αφρική αναμένεται να παίξει σημαντικό ρόλο στην κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Γηραιάς Ηπείρου στο μέλλον, επισημαίνουν οι αναλυτές. Όμως, προς το παρόν η υλοποίηση των απαιτούμενων επενδυτικών σχεδίων είναι αμφίβολη. Με βάση το περιβάλλον αυτό, δεν προκαλεί έκπληξη ότι οι παραγωγοί της Βόρειας Αφρικής, αλλά και της Κεντρικής Ασίας διστάζουν να δεσμευθούν.

Παρόλα αυτά, ο κ. Κουαντρίνο επισημαίνει ότι οι ανάγκες της Ευρώπης θα αυξηθούν κατά 30% ως το 2020. Η Αλγερία και η Αίγυπτος θα μπορούσαν από κοινού να προμηθεύσουν 25-30 δις κ.μ. ετησίως, ενώ η Λιβύη δεν διαθέτει τις απαραίτητες εγκαταστάσεις για υγροποίηση του αερίου και οι υποδομές της κρίνονται ως ανεπαρκείς. Από τον Ιούλιο, η Αλγερία πρόκειται να ξεκινήσει τη μεταφορά αερίου προς την Ισπανία μέσω του αγωγού Μεντγκάζ. Για το 2016 άλλωστε έχει προγραμματιστεί η κατασκευή του αγωγού Γκαλσί.

Η Ρωσία παρακολουθεί με ανησυχία τις εξελίξεις αυτές. Προβληματισμό προκαλεί και η προσπάθεια της Ε.Ε. για μείωση της ενεργειακής της εξάρτησης από τη Μόσχα. Ακόμα και με την προσθήκη του αερίου από τη Βόρεια Αφρική, η Ευρώπη θα χρειαστεί να εισάγει ποσότητες και από το Αζερμπαϊτζάν, πιθανώς και από το Τουρκμενιστάν. Το σχέδιο-κλειδί για τις εισαγωγές αυτές είναι ο αγωγός ITGI που προκρίνει η Edison, ο οποίος θα «περάσει» από το Αζερμπαϊτζάν, την Τουρκία και την Ελλάδα, καταλήγοντας στην Ιταλία.

Ανταγωνίζεται τον Nabucco, ο οποίος είναι πιο φιλόδοξος όσον αφορά τις ποσότητες, αλλά αντιμετωπίζει δυσκολίες. Ο ρόλος της Ιταλίας ως ενεργειακός κόμβος πάντως, ενισχύεται και από το τερματικό LNG στο Ροβίγκο, το οποίο εξασφαλίζει εισαγωγές 8 δις κ.μ. ετησίως από το Κατάρ.

Τον περασμένο μήνα, ο υπουργός Ενέργειας της Αλγερίας, Χακίμπ Χελίλ, κάλεσε τους εξαγωγείς να μειώσουν την παραγωγή τους, διότι η τωρινή τιμή των 4 δολαρίων στην αγορά spot δεν είναι βιώσιμη.