Ημέρες που θυμίζουν τον σαρωτικό κυκλώνα «Κατρίνα» κινδυνεύουν να ζήσουν ξανά οι κάτοικοι της Λουιζιάνας στις ΗΠΑ. Η τεράστια πετρελαιοκηλίδα που έχει σχηματιστεί στα ανοιχτά των ακτών της Πολιτείας τους θεωρείται πλέον πολύ πιθανό να φτάσει στις ακτές το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, προκαλώντας ανυπολόγιστη οικολογική αλλά και ανθρωπιστική καταστροφή.
Ημέρες που θυμίζουν τον σαρωτικό κυκλώνα «Κατρίνα» κινδυνεύουν να ζήσουν ξανά οι κάτοικοι της Λουιζιάνας στις ΗΠΑ. Η τεράστια πετρελαιοκηλίδα που έχει σχηματιστεί στα ανοιχτά των ακτών της Πολιτείας τους θεωρείται πλέον πολύ πιθανό να φτάσει στις ακτές το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, προκαλώντας ανυπολόγιστη οικολογική αλλά και ανθρωπιστική καταστροφή. Ωστόσο υπαίτια αυτή τη φορά δεν είναι η μανία της φύσης και οι ανθρώπινες παραλείψεις, αλλά κάποια μοιραία ανθρώπινα λάθη τα οποία, όπως φαίνεται, οδήγησαν στο ξέσπασμα πυρκαϊάς και στην καταβύθιση μιας τεράστιας εξέδρας άντλησης πετρελαίου. Ενδεκα εργάτες αγνοούνται από το υποθαλάσσιο πηγάδι, ενώ σε βάθος 1.500 μέτρων ξεχειλίζουν ανεξέλεγκτα 159.000 λίτρα αργού πετρελαίου την ημέρα.

«Αν δεν σφραγίσουμε άμεσα το  πηγάδι θα δημιουργηθεί η μεγαλύτερη  πετρελαιοκηλίδα στην αμερικανική  ιστορία»  δήλωσε χθες φανερά ανήσυχη η αντιναύαρχος  Μέρι Λάντρι της ακτοφυλακής των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στη Νέα Ορλεάνη. Οπως είπε, τα εξειδικευμένα συνεργεία της ΒΡ, εταιρείας η οποία εκμεταλλευόταν τη μοιραία εξέδρα, χειρίζονται τέσσερα υποβρύχια ρομπότ εξοπλισμένα με ειδικούς υδραυλικούς βραχίονες. Ωστόσο, αν και προσπαθούν εδώ και ημέρες να ενεργοποιήσουν ένα πολύπλοκο σύστημα σφραγίσματοςένα είδος υποβρύχιας «τάπας»- ώστε να κλείσουν τις δύο εξόδους του πηγαδιού στο βάθος του Ατλαντικού Ωκεανού, δεν τα έχουν καταφέρει ως τώρα.

Πρόκειται για τον ειδικό μηχανισμό τύπου «ΒΟΡ» που διαθέτουν εκ κατασκευής όλες οι υποθαλάσσιες εξέδρες άντλησης πετρελαίου κοντά στην έξοδο της πετρελαιοπηγής. Είναι σχεδιασμένος να φράζει τη ροή του πετρελαίου σε περίπτωση έκρηξης ή αποκόλλησης των στομίων. Ο μηχανισμός αυτός, άγνωστο για ποιον λόγο, δεν λειτούργησε μετά τη συγκεκριμένη έκρηξη.

Παράλληλα, οι άνθρωποι της ΒΡ προσπαθούν να κατασκευάσουν ένα ειδικό κάλυμμα ώστε να κλείσουν με μηχανικά μέσα τη χαίνουσα οπή. «Πρόκειται για ένα «κάλυμμα» που  θα τοποθετηθεί στις εξόδους της  διαρροής στο βάθος της θάλασσας» εξήγησε η εκπρόσωπος της αμερικανικής Ακτοφυλακής. Η προσπάθεια κατασκευής και τοποθέτησης αυτού του σωτήριου καλύμματος όμως μόλις άρχισε- και η ολοκλήρωσή της, όπως είπε η αντιναύαρχος, μπορεί να χρειασθεί από δύο ως τέσσερις εβδομάδες. Σε περίπτωση δε συνολικής αποτυχίας του εγχειρήματος, που λόγω του βάθους και των τεχνικών δυσκολιών δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποκλειστεί, θα χρειαστεί να γίνει νέα γεώτρηση στον πυθμένα, σε άλλο σημείο του κοιτάσματος, ώστε να διοχετευθεί ειδικό υλικό για να σφραγίσει οριστικά το ανεξέλεγκτο πηγάδι του κοιτάσματος.

Ως τότε το μόνο που μπορούν να κάνουν οι δυνάμεις που επιχειρούν στην περιοχή είναι να ψεκάζουν από ειδικά σκάφη καθαρισμού και αεροσκάφη τη θαλάσσια περιοχή με διαλυτικά χημικά, και να προσεύχονται να μη γυρίσει ο αέρας προς τους «προστατευμένους» υγροβιότοπους της Λουιζιάνας, που απέχουν μόλις 40 ναυτικά μίλια από την κηλίδα. Και επειδή τα απορρυπαντικά και οι προσευχές δεν αρκούν, χθες ανακοινώθηκε ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο «ελεγχόμενης καύσης» των τόνων πετρελαίου το οποίο ήδη επιπλέει στην επιφάνεια της θάλασσας- λύση με σοβαρό περιβαλλοντικό κόστος από μόνη της.

Γίνουν δεν γίνουν τα παραπάνω, ο κίνδυνος ρύπανσης των ακτών, των νησιών και των υδροβιοτόπων της περιοχής παραμένει σοβαρότατος. Δορυφορικές φωτογραφίες δείχνουν ότι η πετρελαιοκηλίδα διευρύνθηκε κατά 50% από το Σάββατο ως την Κυριακή και τώρα καλύπτει περισσότερα από 1.550 τετραγωνικά χιλιόμετρα! Ταυτόχρονα, η κακοκαιρία προέβαλε σημαντικά εμπόδια στις επιχειρήσεις απορρύπανσης.

(από την εφημερίδα "Το Βήμα", 29/4/2010)