Γύρω στο 1 δισ. ευρώ αναζητούν φέτος τα δημόσια έσοδα μέσω αποκρατικοποιήσεων. Οποιαδήποτε όμως προσπάθεια πώλησης, αυτή την περίοδο, μετοχών από αυτές που έχει στο χαρτοφυλάκιό του το Δημόσιο δεν θα διέφερε καθόλου από τη γνωστή ταμπέλα που τοποθετείται σε επιχειρήσεις οι οποίες έχουν ολοκληρώσει τον παραγωγικό βίο τους: «Διάλυση - εκποίηση σε τιμές κάτω του κόστους».

Γύρω στο 1 δισ. ευρώ αναζητούν φέτος τα δημόσια έσοδα μέσω αποκρατικοποιήσεων. Οποιαδήποτε όμως προσπάθεια πώλησης, αυτή την περίοδο, μετοχών από αυτές που έχει στο χαρτοφυλάκιό του το Δημόσιο δεν θα διέφερε καθόλου από τη γνωστή ταμπέλα που τοποθετείται σε επιχειρήσεις οι οποίες έχουν ολοκληρώσει τον παραγωγικό βίο τους: «Διάλυση - εκποίηση σε τιμές κάτω του κόστους».

Πολύ απλά γιατί οι συνθήκες που επικρατούν στις χρηματιστηριακές αγορές, την ελληνική και τις ξένες, θα έδινε στην προσπάθεια πώλησης τη μορφή «απονενοημένου επιχειρησιακού διαβήματος».

Ας δούμε τι λένε οι αριθμοί. Το Νοέμβριο του 2008 το ελληνικό δημόσιο πούλησε γύρω στο 5% του ΟΤΕ  στη Deutsche Telecom στην τιμή των 27,5 ευρώ. Η αξία δηλαδή του Οργανισμού αποτιμήθηκε τότε γύρω στα 13,5 δισ. ευρώ. Την Παρασκευή η τιμή της τιμής του ΟΤΕ έκλεισε στο Χρηματιστήριο στα 6,9 ευρώ δίνοντας στην επιχείρηση συνολική αξία που δεν υπερβαίνει τα 3,4 δισ. ευρώ.

Ποιος υπουργός θα μπορούσε να συμφωνήσει σε μια πώληση με αυτά τα δεδομένα χωρίς να δεχθεί βολές για «εθνικό ξεπούλημα»; Και το πρόβλημα δεν αναιρείται στις μη εισηγμένες επιχειρήσεις καθώς εκεί το μόνο που αλλάζει έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν είναι τόσο εύκολες οι συγκρίσεις. Ούτως ή άλλως οποιαδήποτε αγοραπωλησία επιχειρήσεων επηρεάζεται από τις συνθήκες που επικρατούν στις αγορές μετοχών.

Αυτό δεν σημαίνει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε αδιέξοδο και θα πρέπει να αθετήσουμε όσα περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα σταθερότητας ή να ξεχάσουμε τα εγγεγραμμένα έσοδα.

Αυτό που πρέπει να κάνει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είναι να βελτιώσει την ευρηματικότητά του και να ρίξει το βάρος του σε μορφές αποκρατικοποίησης που δεν συνιστούν πράξεις με την οριστικότητα της πώλησης.

Η αξιοποίηση της περιουσίας, οι συμβάσεις παραχώρησης είναι κάποιες από αυτές τις μορφές που θα πρέπει να αναζητηθούν και μάλιστα με όρους τέτοιους που να επιτρέπουν άμεσες αναθεωρήσεις όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Αλλωστε το δημόσιο έδειξε, με τις πρόσφατες αναπροσαρμογές στα μισθώματα των ακινήτων που νοικιάζει, ότι μπορεί να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού προς όφελός του όταν το επιθυμεί.