Οταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου,
προειδοποίησε εμμέσως ότι η χώρα μας ενδεχομένως να χρεοκοπήσει, όταν το
ΔΝΤ έσπευσε να μας προσφέρει οικονομική στήριξη, με αντάλλαγμα
δρακόντειες περικοπές δαπανών και στυγερά μέτρα λιτότητας, και όταν η
Ε.Ε. θεσμοθετεί το Ταμείο για να διαθέσει 750 δισ. ευρώ ώστε να στηρίξει
τα αδύναμα κράτη–μέλη της και την ΕΚΤ να παραβιάζει τους δικούς της
κανόνες αγοράζοντας ελληνικά κρατικά ομόλογα, τότε είναι ξεκάθαρο πλέον
ότι αυτό που βλέπουμε είναι μόνον η αρχή της κρίσης. Δεν υπάρχει
αμφιβολία ότι επίκεινται οδυνηρές εξελίξεις.
Ο κίνδυνος χρεοκοπίας
της χώρας, σε συνδυασμό με τη μεγάλη έκθεση των ελληνικών τραπεζών σε
ελληνικά ομόλογα, έχουν ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Σύμφωνα με το
διαβόητο Μνημόνιο για την ενεργοποίηση του μηχανισμού βοήθειας ΔΝΤ -
Ε.Ε. προβλέπεται ότι το 2010 θα είναι μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά για
τις ελληνικές τράπεζες με περαιτέρω αύξηση των μη εξυπηρετούμενων
δανείων, αρνητική κερδοφορία και αποδυνάμωση της φερεγγυότητάς τους.
Χθες, ο πρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, Βασίλης Ράπανος, μετά τη
συνάντηση που είχε στη Ρηγίλλης με την ηγεσία της Ν.Δ., εξαναγκάστηκε
να χαρακτηρίσει «εντελώς αβάσιμες τις φήμες περί χρεοκοπίας ή εξόδου της
χώρας από την Ευρωζώνη». «Δεν έχουν καμία υπόσταση, δεν πρέπει ο κόσμος
να δίνει καμία σημασία», τόνισε ο κ. Ράπανος, ενώ σε ερώτηση αν υπάρχει
πανικός στους πολίτες απάντησε αρνητικά. Και διαβεβαίωσε, εκ μέρους των
τραπεζών, τους καταθέτες ότι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα και δεν
πρέπει καθόλου να ανησυχούν.
Και ο αντιπρόεδρος της Ενωσης
Ελληνικών Τραπεζών, Νίκος Νανόπουλος, συμπλήρωσε ότι προϋπόθεση για την
ανάκαμψη της οικονομίας και την έξοδο από την κρίση είναι η αποκατάσταση
της εμπιστοσύνης στην οικονομία και τις προοπτικές της και πως οι
τράπεζες θα λειτουργήσουν θετικά, υποστηρικτικά για να μπορέσει η
οικονομία να βγει από την κρίση. Αυτά.
Ωστόσο, οι συνεχείς
καταστροφικές πιέσεις που υφίστανται οι τραπεζικές μετοχές είναι
απόρροια –πέραν των κερδοσκοπικών παιχνιδιών– και άλλων σημαντικών
παραγόντων που επηρεάζουν έτσι κι αλλιώς όλες τις τράπεζες, όπως του
αναπόφευκτου υψηλότερου κόστους χρηματοδότησης, των αυξημένων
επισφαλειών, του περιορισμού της πιστωτικής επέκτασης και της μοιραίας
επιβράδυνσης της ελληνικής οικονομίας. Βεβαίως, το ποσό ύψους 10 δισ.
ευρώ για τη διασφάλιση της κεφαλαιακής επάρκειας των εγχώριων τραπεζών
μέσω της αγοράς προνομιούχων μετοχών από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής
Σταθερότητας και επιπλέον η οικονομική στήριξη για την αντιμετώπιση των
δύσκολων συνθηκών ρευστότητας, αποτελεί ένα μαξιλάρι για τη διάσωσή
τους.
Στο μνημόνιο για την προστασία των τραπεζών επισημαίνεται
ότι «η νομοθεσία για την αναδιάρθρωση των χρεών των επιχειρήσεων και η
παρούσα νομοθετική πρόταση για την αναδιάρθρωση των χρεών των
νοικοκυριών θα συνάδουν με τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές, με στόχο τη
διασφάλιση της πιστωτικής πειθαρχίας, την προστασία των δικαιωμάτων των
πιστωτών και των δανειοληπτών και τη διαφύλαξη των πληροφοριών σχετικά
το ιστορικό φερεγγυότητας των δανειοληπτών». Η αναφορά αυτή ερμηνεύεται
ως ολική ανατροπή των δύο νομοσχεδίων για τη ρύθμιση των χρεών.
Μοιραία,
οι ελληνικές τράπεζες, που έχουν φορτωθεί με τα ελληνικά ομόλογα,
υποβαθμίζονται. Στην πράξη, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, πλήρως
εξαρτημένο από τη χρηματοδότησή του στην αγορά κεφαλαίων του ευρώ,
παγιδεύτηκε από την κρίση του χρέους που έχει οδηγήσει την οικονομία
ουσιαστικά στην χρεοκοπία. Οι ελληνικές τράπεζες καταρρέουν συνεχώς τις
τελευταίες εβδομάδες. Επειδή στα βιβλία τους έχει αυξηθεί η
περιεκτικότητα σε «τοξικά» ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου.
Επειδή
οι ρυθμίσεις του ελληνικού Δημοσίου που παροτρύνουν την παύση πληρωμών
ιδιωτών και μικρότερων επιχειρήσεων αυξάνουν τα μη εξυπηρετούμενα
δάνεια. Επειδή η φυγή των μεγάλων διεθνών μετόχων από τις ελληνικές
τράπεζες είναι ραγδαία. Και επειδή ολοένα και περισσότερες κλείνουν οι
γραμμές αναχρηματοδότησης γιατί φοβούνται πολλοί την κατάπτωση των
τιτλοποιημένων ελληνικών στεγαστικών δανείων.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 09/06/2010)