Η ελληνική κρίση έχει πολλές διαστάσεις. Καλό είναι να τις βλέπουμε όλες, παρότι το ειδικό βάρος κάθε μιας είναι διαφορετικό, με άλλες αφετηρίες και όχι πάντα τον ίδιο στόχο ή την ίδια στενή επιδίωξη. Μπορεί όμως να συναρθρώνονται μέσα στη συγκυρία και να δημιουργούν συνδυαστικά αποτελέσματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δική μας κρίση, παρότι επηρεάζεται από τη διεθνή κρίση του 2008, είναι κυρίως ελληνική. Δημοσιονομική και παραγωγική, με κύριο υπεύθυνο σε τελευταία ανάλυση το πολιτικό μας σύστημα.
Από την άλλη πλευρά ο κίνδυνος της χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης του 2008 εκτίναξε τα δημόσια χρέη και δημιούργησε μια διεθνή αγορά επισφαλών κρατικών ομολόγων. Ταυτόχρονα, όλο αυτό το «περιβάλλον» ανέδειξε τα δομικά προβλήματα του ευρώ και τις εσωτερικές αντιφάσεις στη λειτουργία της ευρωζώνης. Και κάτι ακόμα: την αδυναμία των πολιτικών ηγεσιών έναντι του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τελευταία... απόδειξη, τα αποτελέσματα της πρόσφατης συνόδου του G20, που παρά τη «ρητορεία» περί περιορισμών, ελέγχων και φόρου των τραπεζών, τίποτα δεν έγινε...
Ετσι το κερδοσκοπικό παιχνίδι συνεχίζεται χωρίς σοβαρούς ελέγχους και οι ευρωπαϊκές ηγεσίες ή καθυστερούν επικίνδυνα ή οι αποφάσεις τους για το ευρώ εμπνέονται από έναν οικονομικό συντηρητισμό ή υποτάσσονται σ’ έναν αδιέξοδο γερμανικό οικονομικό εθνικισμό κ.ο.κ. Αυτά περίπου είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση: ή «γεωπολιτική». Μια πολιτικά ενοποιημένη Ευρώπη, με ενιαίο ισχυρό διεθνές νόμισμα δεν είναι το καλύτερο» ούτε για τις στρατηγικές κυριαρχίας των ΗΠΑ, ούτε για τη Ρωσία. Η «διάλυση» του ευρώ θα άλλαζε όλα τα διεθνή δεδομένα. Εκτός του ότι το δολάριο θα είχε απαλλαγεί από ένα ανταγωνιστικό διεθνές νόμισμα, ο ευρωπαϊκός χώρος θα γινόταν πιο «ευάλωτος» και πιο «εύκολος» και για τις ΗΠΑ και για τη «συνορεύουσα» Ρωσία κ.ο.κ.
Η Ελλάδα χρησιμοποιείται και σ’ αυτό το παιχνίδι ως «αδύναμος κρίκος». Αγγλοσαξονικά ΜΜΕ, οίκοι αξιολόγησης, «επενδυτές», «αναλυτές» κ.λπ. επενδύουν πολλαπλώς σ’ αυτά τα σενάρια. Είναι «έτοιμοι» να μεταδώσουν και να γράψουν ακόμα και προφανείς υπερβολές κατά της Ελλάδας, σ’ αυτό το πλαίσιο και απολύτως αρνητικοί στο να δημοσιεύσουν, έστω και μια καλή είδηση, άρθρο ή σχόλιο. Ακόμα και ο Ρώσος πρόεδρος Μεντβέντεφ δεν... απέφυγε να προβλέψει προβλήματα για την Ελλάδα και το ευρώ! Ενώ το δημοσιονομικό χάλι των ΗΠΑ κ.λπ. μένει στο... απυρόβλητο. Σ’ αυτό το «ευρύχωρο πλαίσιο» παίζουν διαφόρων ειδών συμφέροντα, καμιά φορά και αντιφατικά. Εάν αρχίσει πάντως να «ξηλώνεται» η ευρωζώνη, δεν θα μείνει στην Ελλάδα...Οσο οι ευρωπαϊκές ηγεσίες το κατανοούν αυτό, τόσο καλύτερο για όλους και για την Ελλάδα!
(από την εφημερίδα "Έθνος", 5/7/2010)