Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Κάμερον έχει το προνόμιο να
επισκέπτεται την Τουρκία με διευρυμένη ευρωπαϊκή συνοδεία: Η επίσκεψή
του συμπίπτει με τις επισκέψεις των υπουργών Εξωτερικών της Γερμανίας
και της Γαλλίας Βέστερβελε και Κουσνέρ. Έστω και αν πρόκειται για
σύμπτωση της φορτωμένης διπλωματικής Ατζέντας των Ερντογάν-Νταβούτογλου ο
ευρωπαϊκός αυτός συνωστισμός αποτελεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα για την
βαρύτητα που έχει ο ανατολικός μας γείτονας όχι μόνο στη μεσανατολική
αλλά και στην ευρωπαϊκή στρατηγική των Μεγάλων Δυνάμεων της Γηραιάς
Ηπείρου.
Επιπροσθέτως είναι αυτονόητο ότι πρόκειται για μια έμπρακτη διάψευση
των αναλύσεων που προσεγγίζουν την τουρκική διπλωματική δραστηριοποίηση
στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή ως εναλλακτική επιλογή μετά τη χρεοκοπία της
προσπάθειας για πλήρη ένταξη στην Ε.Ε.
Ως πρώτη διαπίστωση ας επισημανθεί ότι ο ρόλος που κατοχύρωσε η
Αγκυρα στη Μέση Ανατολή αναβαθμίζει το διαπραγματευτικό της βάρος
απέναντι στους Μεγάλους της Ε.Ε. Με ρόλο στη σταθεροποίηση του Ιράκ μετά
την αποχώρηση των ΗΠΑ με διαρκώς αυξανόμενη επιρροή στον Αραβικό Κόσμο
και ειδικά σε πρωταγωνιστές της Μεσανατολικής Σύγκρουσης όπως η Συρία, η
Χεζμπολά και η Χαμάς, με ανοικτούς δίαυλους επικοινωνίας με την
Τεχεράνη, το Ισλαμαμπάντ και την Καμπούλ, η Τουρκία προβάλλει ως ο μη
παρακάμψιμος ενδιάμεσος αν το Λονδίνο, το Παρίσι και το Βερολίνο σήμερα
και η Ε.Ε αύριο θέλουν να διασφαλίσουν την παρουσία τους και τα ζωτικά
τους συμφέροντα στις υπό διαμόρφωσιν νέες περιφερειακές ισορροπίες.
Ως δεύτερη διαπίστωση πρέπει να αναδειχθεί ο συσχετισμός της
σημερινής ενδοευρωπαϊκής συγκυρίας με τη διαπραγμάτευση Αγκυρας-Ε.Ε. Αν ο
Κάμερον βλέπει στην πλήρη ένταξη της Τουρκίας μια ακόμη διασφάλιση της
Ευρώπης του ελάχιστου κοινού παρονομαστή, το Βερολίνο όπου τον τόνο στις
σχέσεις με την Αγκυρα την δίνει περισσότερο ο Βέστερβελε και όχι η
Μέρκελ έχει κάθε λόγο να αξιοποιήσει τον αυτοεγκλωβισμό του Σαρκοζί στην
αντιτουρκική του ρητορική για να οριοθετήσει ακόμη περισσότερο τις
μεσογειακές φιλοδοξίες της Γαλλίας.
Χάρη στον Βέστερβελε η Γερμανία όχι μόνο έχει διαφοροποιηθεί από την
αντιτουρκική στάση της Γαλλίας αλλά ακόμη περισσότερο έχει συγκλίνει με
τη στάση της Μαδρίτης και της Ρώμης που υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα την
ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Ετσι το πρόβλημα το έχει πλέον το
Παρίσι με μόνο ζητούμενο αν θα απεγκλωβιστεί από την απορριπτική
ρητορική Σαρκοζί πριν ή μετά τις εκλογές του 2012 που θα σημάνουν αλλαγή
φρουράς στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Είναι σημαντικό ότι ο ευρωπαϊκός συνωστισμός στην Αγκυρα καταγράφεται
σε μια δύσκολη στιγμή για τον Ερντογάν με την δράση του ΡΚΚ σε πλήρη
αναζωπύρωση και εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας για το δημοψήφισμα
της 12ης Σεπτεμβρίου για την έγκριση της Συνταγματικής Μεταρρύθμισης.
Τέλος εξυπακούεται ότι οι επισκέψεις Κάμερον, Βέστερβελε και Κουσνέρ
φωτίζουν τα όρια της πίεσης που μπορεί να ασκήσει το Ισραήλ στον
Ερντογάν μέσω του επηρεασμού της διαμόρφωσης της αμερικανικής εξωτερικής
πολιτικής.
Αν μη τι άλλο η επίσκεψη του Βρετανού πρωθυπουργού και των υπουργών
εξωτερικών Γερμανίας-Γαλλίας τερματίζει την αβεβαιότητας για το διεθνές
στίγμα του ανατολικού μας γείτονα που είχε διαμορφωθεί μετά τα δραματικά
γεγονότα στα ανοικτά της Γάζας στις αρχές Ιουνίου.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 28/07/2010)