Περιβαλλοντικό σκάνδαλο ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο εξελίσσεται στο πλαίσιο του νέου συστήματος εμπορίας ρύπων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κατήγγειλαν πριν από λίγες εβδομάδες οι ευρωβουλευτές Θόδωρος Σκυλακάκης και Gerben-Jean Gerbrandy.
Περιβαλλοντικό σκάνδαλο ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο εξελίσσεται στο πλαίσιο του νέου συστήματος εμπορίας ρύπων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κατήγγειλαν πριν από λίγες εβδομάδες οι ευρωβουλευτές Θόδωρος Σκυλακάκης και Gerben-Jean Gerbrandy.

Επισημαίνεται χαρακτηριστικά ότι οι Ευρωπαίοι καταναλωτές πληρώνουν, μέσω του συστήματος εμπορίας ρύπων, πάνω από 500 εκατ. ευρώ το χρόνο για την καταστροφή ενός αερίου του θερμοκηπίου που παράγεται μαζικά ως υποπροϊόν της χημικής βιομηχανίας στις αναπτυσσόμενες χώρες (κυρίως σε Κίνα και Ινδία), ενώ το πραγματικό κόστος της σχετικής διαδικασίας είναι χαμηλότερο των 10 εκατ. ευρώ.

Εάν μάλιστα συνεχιστεί το εμπόριο των δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων για το αέριο αυτό (το HFC-23), τότε μέχρι το 2012 οι καταναλωτές θα έχουν πληρώσει συνολικά 5-6 δισ. ευρώ για «περιβαλλοντικές υπηρεσίες» πραγματικής αξίας μόλις 80 εκατ. ευρώ, αφού το συγκεκριμένο αέριο, ενώ μπορεί να καταστραφεί με μόλις 0,17 ευρώ τον τόνο, πληρώνεται τελικά με 11-12 ευρώ.

Περιβάλλον
Παράλληλα, όπως προέκυψε από στοιχεία που κατατέθηκαν από τρεις ευρωπαϊκές περιβαλλοντικές οργανώσεις (CDM Watch, EIA, Sandbag), εκτός του οικονομικού σκανδάλου υπάρχει και περιβαλλοντική ζημία, αφού το HFC-23 είναι υποπροϊόν της παραγωγής ενός κατεξοχήν αντιπεριβαλλοντικού αερίου, του HFC-22, το οποίο χρησιμοποιείται στα ψυγεία και τα air condition.

Σημειώνεται ότι το θέμα αυτό είχε γίνει γνωστό από το 2006, όταν οι New York Times είχαν αναφερθεί σε μία εγκατάσταση αποτέφρωσης HFC-23, η οποία επρόκειτο να τοποθετηθεί σε ένα εργοστάσιο παραγωγής HFC-22 στην κινεζική πόλη Quzhou, για το ποσό των 4 εκατ. δολαρίων και η οποία θα έφερνε έσοδα με τη μορφή δικαιωμάτων ρύπων αξίας περίπου 400 εκατ. δολαρίων.

Μεγάλα ήταν τα οφέλη και για το κινεζικό κράτος το οποίο επέβαλε ένα ειδικό τέλος στα κέρδη των επιχειρήσεων που καταστρέφουν HFC-23, από το οποίο έχει εισπράξει ήδη πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

Τέλος, μια άλλη σημαντική πτυχή της υπόθεσης, είναι ότι πολλές από τις μεγάλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες, που αγοράζουν φθηνότερα δικαιώματα από το διεθνές σύστημα, το κάνουν για να μπορέσουν να μεταφέρουν τα δικαιώματα μετά το 2012, οπότε θα έχουν μεγαλύτερη αξία και να αποκομίσουν έτσι κέρδη αρκετών δισεκατομμυρίων...

(από την εφημερίδα "Έθνος")