Εάν κάποιος υποτιμήσει όσα συντελούνται αυτή τη στιγμή στις τουρκοαμερικανικές (και βεβαίως τουρκοϊσραηλινές) σχέσεις, θα διαπράξει σοβαρό σφάλμα.
Οπως όμως με τον ίδιο τρόπο θα έσφαλλε, αν προείκαζε ρήξεις σε βαθμό διαφοροποιήσεως των στρατηγικών επιλογών του ατλαντισμού, αλλά και των προσανατολισμών της ίδιας της Τουρκίας. Η οποία πάντα ήξερε να παίζει, πιέζοντας κι εκβιαστικά ζητώντας επιπλέον λύτρα εξαγοράς της συμμαχικής της προσφοράς.
Στις θεωρίες με τις οποίες υποθεμελιώνει το νεο-οθωμανικό στρατηγικό δόγμα της Αγκυρας, ο Τούρκος ΥΠΕΞ κ. Νταβούτογλου μιλά για τη χορδή του τόξου, που όσο μακρύτερα τεντώνεται προς ανατολάς (προς το μουσουλμανιό δηλαδή κόσμο) τόσο βαθύτερα θα στείλει το τουρκικό βέλος προς τη Δύση.
Η Δύση τελικά είναι ο στόχος. Και σαφώς δυτικόστροφη ακόμη και η πολιτική του ισλαμικού κόμματος, που αυτή τη στιγμή αλώνει τα τελευταία ερείσματα του κεμαλισμού. Και αν είναι να μεταφράσει κάποιος χονδρικά (με απλουστευτικούς δηλαδή όρους) αυτό το δόγμα, θα έλεγε ότι:
* Δημιουργώντας κατάσταση εντάσεων και διαγκωνισμού προς βασικούς πυλώνες του ατλαντισμού στην περιοχή (λέγε Ισραήλ) κι ενώ ανατάσσει έτσι τη στρατηγική της θέση στο μουσουλμανικό κόσμο, η Αγκυρα μεθοδεύει με μαθηματική βεβαιότητα την όσο πιο ακριβή τιμολόγηση της νέας ισχύος της στις συμμαχικές περιφερειακές αναγκαιότητες.
Οσο τεντώνεται το σκοινί τόσο ακριβότερα θ' αποτιμηθούν τα θέλγητρά της. Εκτός βεβαίως και αν η χοδρή του νταβουτόγλειου τόξου ή το τεντωμένο σχοινί αίφνης κοπεί. Οπόταν και είναι δύσκολο να προσδιορισθούν επακριβώς οι συνέπειες. Εστω και αν μπορούν να προεικασθούν συγκεκριμένα παράγωγα, για τα οποία ο Ελληνισμός πρέπει να είναι στρατηγικά έτοιμος. Οχι με την ευσεβοποθική εντύπωση μιας ευχερούς συγκομιδής, αλλά:
* Πρώτο, με τη ρεαλιστική αφενός προαποτροπή παραγώγων κινδύνων, που ενδεχομένως θ' ανακύψουν από τις νέες ισορροπίες. Και κατά δεύτερο λόγο, με τη στραγητική αξιοποίηση κάποιων προφανών πλεονεκτημάτων που με βεβαιότητα θα προέλθουν.
Αυτά δεν αφορούν το παρόν. Το παρόν αφορά η αναδόμηση της αναγκαίας στρατηγικής ετοιμότητος. Και οι σώφρονες χειρισμοί, προκειμένου η Ελλάδα να μη βρεθεί αίφνης στα πόδια ελεφάντων που διαγκωνίζονται. Ναι, να μην αποβεί μέρος ενός εκτός εμβελείας της παιγνίου στην περιοχή. Χωρίς όμως και ν' απουσιάζει από αυτό το γίγνεσθαι. Κάτι που εν ολίγοις απαιτεί εύτολμη μεν, αλλά και ρεαλιστική (άρα σώφρονα) διαχείριση.
Είναι φανερό για κάθε προσεκτικό παρατηρητή ότι: Πίσω απ' όσα συμβαίνουν, υπάρχουν πολύ περισσότερα. Και πέραν άλλων, τα επιβεβαιωμένα πλέον και τεράστια κυριολεκτικώς κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Από το Καστελόριζο μέχρι τις κυπριακές ακτές και ώς το Ισραήλ, τη Γάζα και την Αίγυπτο.
Αυτά θα προσδιορίσουν τα περαιτέρω...
(από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", 18/8/2010)