Η συνέντευξη του εκτελεστικού διευθυντή της Αμερικανικής Εβραϊκής Επιτροπής (AJC) στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Λευκωσίας ξάφνιασε όσους από εμάς γνωρίζαμε τις σχέσεις της οργάνωσης με την τουρκική κυβέρνηση και τις τουρκοαμερικανικές οργανώσεις, αλλά και τους στενούς δεσμούς που ανέπτυξε ο ίδιος ο κ. Ντέϊβιντ Χάρις με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ταγίπ Ερτογάν. Ο κ. Χάρις κατηγορεί τον πρώην(;) φίλο του ότι «ήθελε να δείξει στον αραβικό κόσμο τις ηγετικές του ικανότητες και γνώριζε ότι ένας από τους καλύτερους τρόπους να το πετύχει αυτό ήταν να βάλει στο στόχαστρό του το Ισραήλ. Είναι κρίμα», τόνισε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι η απόφαση για υποβάθμιση των σχέσεων ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ «ελήφθη στην Άγκυρα, και όχι στην Ιερουσαλήμ».
Η συνέντευξη του αρχηγού των Αμερικανο-Εβραίων, η ηγεσία του οποίου δεν αμφισβητείται από καμία εβραϊκή οργάνωση στον κόσμο, βρίθει αρνητικών μηνυμάτων για την Αγκυρα ενώ προσφέρει «κλάδο ελαίας» στην Αθήνα και τη Λευκωσία, οι οποίες μέχρι πρόσφατα συναντούσαν την ισχυρή αντίσταση του εβραϊκού λόμπι σε οποιαδήποτε προσπάθεια έκαναν για να εξηγήσουν τον ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Είναι χαρακτηριστικό και άκρως ενοχλητικό -έστω και αν οι δικοί μας καμώνονται ότι «σβήστηκαν» τα παλιά- το γεγονός του κυνηγητού της Ελλάδας και της Κύπρου πριν καν κουνήσει το δάκτυλό του ο Ταγίπ Ερτογάν. Οπως έχω αναφέρει πολλές φορές το εβραϊκό λόμπι έχει την ευθύνη για την απάλειψη των λέξεων εισβολή και κατοχή από τα παγκόσμια διπλωματικά λεξικά -όχι η Τουρκία.
Η αλλαγή των απόψεων του κ. Χάρις, εάν όντως εννοεί αυτά που εκστόμισε στη Λευκωσία, δεν οφείλεται στο ότι είδε ξαφνικά το ...Αγιο Φως και ανακάλυψε την αλήθεια. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Αυτό που τον ανάγκασε να προειδοποιήσει τον φίλο του στην Αγκυρα ήταν η διαπίστωση ότι ο Ταγίπ Ερτογάν, στον οποίο πρόσφερε γη και ύδωρ, τους πρόδωσε. Πώς τους πρόδωσε; Ιδού τι δηλώνει ο αρχηγός του AJC:
«Γιατί η Τουρκία έχει βρεθεί τόσο κοντά στο Ιράν που ως γνωστό είναι ένα κράτος που φιλοδοξεί να μετατραπεί σε πυρηνική δύναμη. Την ώρα μάλιστα που τόσα άλλα κράτη, τα οποία είναι άξια επαίνου, κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση; Γιατί η Τουρκία επέλεξε να εμβαθύνει τους αμυντικούς και άλλους δεσμούς με τη Συρία, την ώρα μάλιστα που η Δαμασκός συνεχίζει να διαδραματίζει ένα καταστρεπτικό ρόλο στην περιοχή; Και για ποιο λόγο η Τουρκία έδειξε την υποστήριξή της προς τη Χαμάς, μια οργάνωση που στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη έχει ενταχθεί στους καταλόγους των τρομοκρατικών οργανώσεων; Αυτή δεν είναι η Τουρκία που γνωρίζαμε. Και αυτή δεν είναι, πιστεύω, η Τουρκία που ο Ατατούρκ είχε οραματιστεί».
Ο κ. Χάρρις δεν κρύβει τα λόγια του όπως πράττουν οι δικοί μας λομπίστες. Αλλαξε στάση μόνο επειδή η Τουρκία άλλαξε θέσεις. Εάν ο κ. Ερτογάν συνέχιζε τον έρωτα με το Ισραήλ, το εβραϊκό λόμπι δεν θα σταματούσε την υποστήριξή του στην ανθελληνική πολιτική της Αγκυρας. Θα ήταν και τώρα ο μεγάλος εχθρός της Ελλάδας και της Κύπρου στις Ην. Πολιτείες.
Οι ταγοί του Εθνους στην Αθήνα και την Λευκωσία, όπως και οι ηγέτες του ελληνικού λόμπι που έχουν αρχίσει να πανηγυρίζουν γι' αυτή τη νέα ειδική σχέση που αναπτύσσεται με το Ισραήλ, θα έπρεπε προηγουμένως να σκεφθούν αυτό που επίσης δεν κρύβει ο κ. Χάρρις: Τι θα συμβεί στην περίπτωση που ο κ. Ερτογάν εξαφανιστεί από το τουρκικό πολιτικό σκηνικό;
(από την εφημερίδα "Ημερησία", 31/8/2010)