Η Νορβηγία Επενδύει στην Αποθήκευση Διοξειδίου του Άνθρακα

Η Νορβηγία Επενδύει στην Αποθήκευση Διοξειδίου του Άνθρακα
Του Τζόσουα Τσάφιν / Financial Times
Παρ, 10 Σεπτεμβρίου 2010 - 15:52
Στην πλατφόρμα Σλάιπνερ της Νορβηγίας, στη Βόρεια Θάλασσα, δεκάδες υποθαλάσσιοι αγωγοί μεταφέρουν φυσικό αέριο από τις διάφορες γεωτρήσεις στον πυθμένα προς την επιφάνεια. Ένας από αυτούς όμως λειτουργεί αντίστροφα: Διοχετεύει και πάλι στο υπέδαφος το διοξείδιο του άνθρακα που συγκεντρώνεται στην ξηρά, όπου και θα παραμείνει αποθηκευμένο για χιλιάδες χρόνια, σύμφωνα με την θεωρία. Μέσω αυτής της μεθόδου, η Statoil έχει αποθηκεύσει από το 1996 σχεδόν 13 εκατ. τόνους CO2 και μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα.

Στην πλατφόρμα Σλάιπνερ της Νορβηγίας, στη Βόρεια Θάλασσα, δεκάδες υποθαλάσσιοι αγωγοί μεταφέρουν φυσικό αέριο από τις διάφορες γεωτρήσεις στον πυθμένα προς την επιφάνεια. Ένας από αυτούς όμως λειτουργεί αντίστροφα: Διοχετεύει και πάλι στο υπέδαφος το διοξείδιο του άνθρακα που συγκεντρώνεται στην ξηρά, όπου και θα παραμείνει αποθηκευμένο για χιλιάδες χρόνια, σύμφωνα με την θεωρία. Μέσω αυτής της μεθόδου, η Statoil έχει αποθηκεύσει από το 1996 σχεδόν 13 εκατ. τόνους CO2 και μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα.

Συνεπώς, οι οπαδοί της τεχνολογίας CCS ποντάρουν πολλά στην επιτυχία του Σλάιπνερ για την μάχη κατά της Κλιματικής Αλλαγής. Η ίδια η εταιρεία πάντως επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την επιχειρηματική ευκαιρία που παρουσιάζεται και έχει αναθέσει στους γεωλόγους της να εντοπίσουν άλλες υποθαλάσσιες περιοχές για την αποθήκευση του αερίου.

Η επιτυχία του σχεδίου αυτού θα κρίνει πολλά στο εξωτερικό. Ο ΙΕΑ έχει αναγνωρίσει το CCS ως μια υποσχόμενη τεχνολογία και κάλεσε για την υλοποίηση 3.400 τέτοιων σχεδίων ως το 2050. Η Ε.Ε., οι ΗΠΑ και η Κίνα επενδύουν ήδη δις δολάρια για την ανάπτυξή της ώστε να μειωθεί το κόστος και να αξιοποιηθεί εμπορικά.

Η Statoil πάντως είναι εκ των ηγετών στη συγκεκριμένη αγορά. Ξεκίνησε να «θάβει» το CO2 μετά την επιβολή φόρου άνθρακα από την κυβέρνηση της Νορβηγίας στη δεκαετία του 1990. Η ιδέα προήλθε από τις γεωτρήσεις πετρελαίου, όπου διοχετεύουν αέρια για να αυξήσουν την πίεση του κοιτάσματος.

Οι σκεπτικιστές προειδοποιούν ότι το CCS είναι ακριβό και δεν θα γίνει ποτέ εμπορικά αξιοποιήσιμο. Παράλληλα όμως επισημαίνουν πως η χαμηλή τιμή των δικαιωμάτων άνθρακα στην Ευρώπη δεν προσφέρει επαρκή κίνητρα για τις επενδύσεις στις πράσινες τεχνολογίες. Ακόμη μια πρόκληση είναι η αποδοχή της κοινής γνώμης: Ένα σχέδιο στην Ολλανδία διακόπηκε λόγω των ανησυχιών για διαρροή. Ακόμα και το ατύχημα της ΒΡ στον Κόλπο του Μεξικού έχει στρέψει τον κόσμο ενάντια στις εξορύξεις στον υποθαλάσσιο χώρο.

Η Statoil επιμένει ότι η εργασία της δεν πρέπει να συγκρίνεται με την περίπτωση της πλατφόρμας Deepwater Horizon.