Η Κίνα ετοιμάζει «αποστολές στη Σελήνη». Ναι, είναι πληθυντικός. Όταν λέω «αποστολές στη Σελήνη» εννοώ τεράστιες επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων με 25ετή ορίζοντα. Η Κίνα έχει προγραμματίσει τουλάχιστον τέσσερις από αυτές ήδη: Μια είναι η κατασκευή ενός δικτύου υπερσύγχρονων αεροδρομίων, μια άλλη είναι η διασύνδεση των μεγάλων πόλεων με σιδηρόδρομους υψηλής ταχύτητας, μια τρίτη είναι στη βιοτεχνολογία και τέλος, το Πεκίνο ανακοίνωσε ότι θα παρέχει 15 δις δολάρια στην αυτοκινητοβιομηχανία για την ανάπτυξη των ηλεκτρικών οχημάτων.

Η Κίνα ετοιμάζει «αποστολές στη Σελήνη». Ναι, είναι πληθυντικός. Όταν λέω «αποστολές στη Σελήνη» εννοώ τεράστιες επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων με 25ετή ορίζοντα. Η Κίνα έχει προγραμματίσει τουλάχιστον τέσσερις από αυτές ήδη: Μια είναι η κατασκευή ενός δικτύου υπερσύγχρονων αεροδρομίων, μια άλλη είναι η διασύνδεση των μεγάλων πόλεων με σιδηρόδρομους υψηλής ταχύτητας, μια τρίτη είναι στη βιοτεχνολογία και τέλος, το Πεκίνο ανακοίνωσε ότι θα παρέχει 15 δις δολάρια στην αυτοκινητοβιομηχανία για την ανάπτυξη των ηλεκτρικών οχημάτων. Στην ουσία δηλαδή, η κυβέρνηση μόλις καθόρισε μια ομάδα 16 μεγάλων επιχειρήσεων για να στραφεί μακριά από το πετρέλαιο, προς την επόμενη μηχανή ανάπτυξης: Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Μην ανησυχείτε όμως, γιατί έχει και η Αμερική το δικό της 25ετές πρόγραμμα, αξίας δισεκατομμυρίων: Το Αφγανιστάν.

Η αντίθεση αυτή δεν είναι καλή. Βρισκόμουν πρόσφατα σε έναν αγώνα μπέιζμπολ και καθώς περίμενα για ένα χοτ ντογκ, κρυφάκουσα μια συζήτηση πίσω μου. Ένας σύμβουλος ιδιωτικής επιχείρησης έλεγε στους δικούς του ότι η δουλειά του ήταν «να πουλάει προϊόντα στο Υπουργείο Εσωτερικών». Σκέφτηκα τότε πως «Θεέ μου! Επινοούν μελέτες για την απειλή της τρομοκρατίας και τις πωλούν στην κυβέρνηση. Και αυτό είναι τώρα μια βιομηχανία;»

Εμείς οι Αμερικανοί δεν ισορροπούμε την ασφάλεια με την πρόοδο. Πρέπει να βρισκόμαστε σε αγώνα με την Κίνα, όχι μόνο με την Αλ Κάιντα. Ας αρχίσουμε με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Η βιομηχανία αυτή είναι σημαντική για τρεις λόγους, σύμφωνα με τον Σάι Αγκάσι της εταιρείας Better Place, που κατασκευάζει σταθμούς φόρτισης. Πρώτον, η αυτοκινητοβιομηχανία υπήρξε η βάση για τη μεσαία βιομηχανική τάξη στις ΗΠΑ. Δεύτερον, η χώρα εκείνη που θα αντικαθιστά τους βενζινοκινητήρες με τα ηλεκτρικά οχήματα σε μια εποχή που η τιμή του πετρελαίου αυξάνεται, θα έχει ένα μεγάλο όφελος και θα απολαμβάνει ενεργειακή ανεξαρτησία. Τρίτον, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι γεμάτα από συσκευές και εφαρμογές. «Σκεφτείτε την βιομηχανία των εφαρμογών που θα προκύψει από τα ηλεκτρικά οχήματα», τονίζει ο Αγκάσι. Θα είναι σαν το iPhone με στεροειδή.

Η Ευρώπη χρησιμοποιεί τιμή βενζίνης στα 7 δολάρια ανά γαλόνι για να ενισχύσει τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Η Κίνα χρησιμοποιεί τιμή στα 5 δολάρια και ονομάζει τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα ως μια από τις βάσεις του πενταετούς της προγράμματος ανάπτυξης. Και η Αμερική; Ο πρόεδρος Ομπάμα έχει διοχετεύσει χρήματα στα ηλεκτρικά οχήματα, αλλά δεν προτίθεται να κάνει αυτό που θα παρότρυνε τον καταναλωτή να τα επιλέξει: Να αυξήσει την τιμή της βενζίνης. Η τιμή έχει σημασία. Βεβαίως, ο νόμος του Μουρ (το κόστος ανά μίλι της μπαταρίας των ηλεκτρικών αυτοκινήτων θα μειώνεται στο μισό κάθε 18 μήνες), αλλά μόνο αφού ξεκινήσει η παραγωγή μεγάλης κλίμακας. Οι αμερικανικές εταιρείες μπορούν να το κάνουν αυτό μόνες τους, ή από κοινού με τις κινεζικές. Ο Θεός να μας βοηθήσει όμως αν δεν μπορέσουν καθόλου.

Δύο εβδομάδες πριν, επισκέφτηκα ένα εργοστάσιο της εταιρείας παραγωγής μπαταριών Coda στην Τιανζίν της Κίνας, η οποία αποτελεί κοινοπραξία αμερικανικών κεφαλαίων και κινεζικών επιχειρήσεων, ανάμεσά τους και η China National Offshore Oil Company. Ναι, η κρατική πετρελαϊκή επενδύει στις μπαταρίες.

Ο Αμερικανός διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης αυτού του εργοστασίου, ο οποίος με πήγε βόλτα στη Νέα Υόρκη με το νέο ηλεκτρικό μοντέλο τους, μου εξήγησε την κατάσταση: Ο σκελετός της αμερικανικής οικονομίας ήταν τα τοπικά κατασκευασμένα αυτοκίνητα, τα οποία κατανάλωναν τοπικά παραγόμενο πετρέλαιο. Αυτό έδωσε μια ιδιαίτερη αναπτυξιακή ώθηση. Στις πρόσφατες δεκαετίες όμως, η βιομηχανία αυτή αντικαταστάθηκε με ξένα αυτοκίνητα, τα οποία έτρεχαν με ξένο πετρέλαιο, οπότε «κάθε φορά που αγοράζουμε ένα αυτοκίνητο, εξάγουμε 15.000 δολάρια, το αποπληρώνουμε με δανεικά και το χρησιμοποιούμε με ξένα καύσιμα». Ο ίδιος προσθέτει ότι «μετακινηθήκαμε από μια κατάσταση στην οποία τα αυτοκίνητα τροφοδοτούσαν τη μέση τάξη σε μια κατάσταση στην οποία την καταστρέφουν». Μια νέα αμερικανική βιομηχανία στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και τις μπαταρίες όμως θα μπορούσε να αντιστρέψει την εικόνα αυτή.

Η Coda θα κυκλοφορήσει 14.000 οχήματα από το νέο της μοντέλο στο επόμενο έτος στην Καλιφόρνια, το οποίο θα μπορεί να καλύπτει 100 μίλια με μια φόρτιση. Είναι ένας συνδυασμός κινεζικών μπαταριών και αμερικανικών ηλεκτρονικών συστημάτων, τα οποία συναρμολογούνται στο Όκλαντ (με τιμή 37.000 δολάρια). Είναι επωφελές και για τις δύο χώρες.

Αν και οι δύο εφαρμόσουμε τα κατάλληλα κίνητρα για την αγορά ηλεκτρικών οχημάτων και την υποδομή που απαιτείται, τότε θα υπάρξει μεγάλο αμοιβαίο όφελος. Η βιομηχανία αυτή θα ανθίσει στις ΗΠΑ και στην Κίνα και μαζί θα αντιμετωπίσουμε την επόμενη πρόκληση: Την κατασκευή μεγάλων μπαταριών για την αιολική και ηλιακή ενέργεια. Αν όμως η Κίνα μόνη της θέσει τις κατάλληλες τιμές και την υποδομή, τότε η δραστηριότητα θα μετακινηθεί εκεί. Θα είναι μια «αποστολή στη Σελήνη» για αυτούς, ένα χόμπι για εμάς και οι Αμερικανοί θα εισάγουν ηλεκτρικά οχήματα από την Κίνα, όπως εισάγουν τώρα πετρέλαιο από τη Σαουδική Αραβία.

Διαβάστε ακόμα