Την ώρα που η Ευρωζώνη έχει υποταχθεί στην πολιτική της με κάθε
κόστος μείωσης των ελλειμμάτων, η Γερμανία κινδυνεύει να δει τον
ηπειρωτικό της θρίαμβο να ανατρέπεται στην παγκόσμια σκηνή.
Ολα δείχνουν ότι ο θρίαμβος του γερμανικού μοντέλου -συμπίεση
κόστους, συρρίκνωση εσωτερικής ζήτησης, αύξηση των εξαγωγών- με κύριο
εργαλείο μία σκληρή περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, μία επιλογή που
το Βερολίνο επέβαλε στους εταίρους του στην Ευρωζώνη και αγωνίζεται
τώρα να κατοχυρώσει θεσμικά, οδηγείται σε πρόωρο αδιέξοδο.
Τα πρώτα μηνύματα επισκίασαν την ευφορία του εξαγωγικού θριάμβου της
Γερμανίας πριν καλά - καλά προλάβει να σταθεροποιηθεί: Οι εξαγωγές της
χώρας τον Αύγουστο κατέγραψαν πτώση για δεύτερο συνεχή μήνα, με κύριο
υπαίτιο την άνοδο του ευρώ.
Οι εξελίξεις της εβδομάδας που πέρασε, οι πρώτες σοβαρές εχθροπραξίες
του «πολέμου των νομισμάτων» με την Κίνα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και
την Ιαπωνία να κάνουν ότι μπορούν για να αποτρέψουν την ανατίμηση ή να
διευκολύνουν την υποτίμηση του γιουάν , του γεν και του δολαρίου μας
δείχνουν το αδιέξοδο στο οποίο θα βρεθεί σύντομα η Γερμανία και μαζί η
Ευρωζώνη : Όταν το ευρώ θα αντιστοιχεί με 1,5 δολάρια τι θα απομείνει
από τον εξαγωγικό θρίαμβο της Γερμανίας και πόσο θα διαρκέσει η υποταγή
των υπόλοιπων χωρών της Ευρωζώνης σε μία σκληρή αντιπληθωριστική
περιοριστική πολιτική που μοιραία πριμοδοτεί τη διαρκή ανατίμηση του
κοινού νομίσματος;
Ηπειρωτική κυριαρχία - Παγκόσμια πανωλεθρία
Ετσι,
την ώρα που η Ευρωζώνη έχει υποταχθεί στην πολιτική της με κάθε κόστος
μείωσης των ελλειμμάτων και ενώ προωθείται, χωρίς σοβαρή αντίσταση, η
αυστηροποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας, η Γερμανία κινδυνεύει να δει
τον ηπειρωτικό της θρίαμβο να ανατρέπεται στην παγκόσμια σκηνή.
Το νέο δεδομένο είναι ότι με τη δυναμική των παγκόσμιων εξελίξεων η
Γερμανία κινδυνεύει να γίνει και η ίδια θύμα του δογματισμού και των
ιδεοληψιών της σημερινής της ηγεσίας.
Μέχρι στιγμής όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν καλά για το Βερολίνο:
- Σε πρώτη φάση και με σχετικά ανεκτό πολιτικό και κοινωνικό κόστος
συμπίεσε το κόστος παραγωγής και την εσωτερική ζήτηση στη χώρα
πριμοδοτώντας τις εξαγωγές, μία επιλογή όχι μόνον σε βάρος της
εσωτερικής κοινωνικής συνοχής αλλά κυρίως των εταίρων στην Ευρωζώνη που
είδαν τα ελλείμματά τους να έχουν σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με τα
πλεονάσματα της Γερμανίας.
- Σε δεύτερη φάση η Μέρκελ αξιοποίησε την παγκόσμια χρηματοπιστωτική
κρίση, αλλά κυρίως τη δημοσιονομική κρίση της Αθήνας τους πρώτους μήνες
του 2010 για να παίξει ένα επικίνδυνο εκβιαστικό παιχνίδι καθυστέρησης,
για να ανταλλάξει την συμμετοχή της στη διάσωση της Αθήνας και στο
Ευρωπαϊκό Ταμείο Στήριξης με την υιοθέτηση της δημοσιονομικής
περιοριστικής της πολιτικής κυρίως από τη Γαλλία και την αποδοχή μιας
πρωτοφανούς πολιτικά ανελαστικής αυστηροποίησης του Συμφώνου
Σταθερότητας.
Τα νέα δεδομένα
Με απλά λόγια το αδιέξοδο της
Ευρωζώνης προβάλλει σήμερα σε όλο του το μεγαλείο: Η Γερμανία έχει
επιβάλλει μία δημοσιονομική λιτότητα που συρρικνώνει την εσωτερική
ζήτηση, πνίγει την ανάπτυξη, υποθηκεύει την πολιτική και κοινωνική
σταθερότητα στις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης την στιγμή που η
αποτροπή της περαιτέρω ανόδου του ευρώ και πολύ περισσότερο η ελεγχόμενη
υποτίμησή του χρειάζονται τις ακριβώς αντίθετες πολιτικές.
Στην επισήμανση της παραπάνω αντίφασης η πλειονότητα των Γερμανών
αναλυτών απαντά με το επιχείρημα ότι η Δυτική Γερμανία για δεκαετίες
διαφύλαξε υψηλές εξαγωγικές επιδόσεις ταυτόχρονα με ένα σταθερό εθνικό
νόμισμα.
Στο βαθμό που οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ιαπωνία επιμείνουν στις σημερινές
νομισματικές τους επιλογές, εύλογα τίθεται το ερώτημα πώς θα αντιδράσει η
Ευρωζώνη. Με άλλα λόγια αν θα ωριμάσουν οι προϋποθέσεις ώστε οι εταίροι
του Βερολίνου να τερματίσουν την σημερινή ανακωχή-υποταγή και να
ζητήσουν νέες επιλογές και στρατηγικές που θα διασφαλίσουν τόσο την
επιβίωση σε έναν ακραίο παγκόσμιο ανταγωνισμό όσο και την κοινωνική
συνοχή και την πολιτική σταθερότητα.
Η τελευταία ευκαιρία του Σαρκοζί;
Στην ουσία τα
πάντα εξαρτώνται από τη βούληση και τη δυνατότητα της Γαλλίας του
Σαρκοζί να αξιοποιήσει την ανησυχία που έχει προκαλέσει ο «πόλεμος των
νομισμάτων» και να εκμεταλλευθεί τις δυνατότητες που προσφέρονται στο
Παρίσι από την επικείμενη ανάληψη της προεδρίας της Ομάδας των G-20 για
ένα χρόνο.
Μπορεί η αρχική φιλοδοξία Σαρκοζί για την αναζήτηση ενός νέου Bretton
Woods, που να διασφαλίζει την παγκόσμια νομισματική σταθερότητα να μην
είναι ρεαλιστική, όπως σπεύδουν να επισημάνουν στο Βερολίνο, αλλά αν μη
τι άλλο η ανάληψη της προεδρίας τον διευκολύνει να αναδεικνύει το
πρόβλημα του εγκλωβισμού του ευρώ στην παγίδα της ανατίμησης και να
προτείνει στρατηγικές διεξόδου.
Σε κάθε περίπτωση το επίκεντρο του διαλόγου και της αντιπαράθεσης
μετατίθεται: Από τη διαπραγμάτευση της ποινικοποίησης της δημοσιονομικής
διαχείρισης -με αφαίρεση δικαιώματος ψήφου και ελεγχόμενες χρεοκοπίες- η
συζήτηση μετατοπίζεται στη μεθόδευση του απεγκλωβισμού της Ευρωζώνης
από πολιτικές καταστροφικές στο πλαίσιο του παγκόσμιου ανταγωνισμού και
ολέθριες για την πολιτική και κοινωνική σταθερότητα των χωρών-μελών.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 11/10/2010)