Το καθεστώς της Βόρειας Κορέας επέλεξε να προκαλέσει θερμό επεισόδιο με τη Νότια Κορέα σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για τις συνολικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή Ασίας - Ειρηνικού:
-Η Κίνα εμφανίζεται ανυποχώρητη απέναντι στις πιέσεις των ΗΠΑ για ανατίμηση του γιουάν, ενώ προκαλεί περιφερειακές συσπειρώσεις, καθώς προβάλλει δυναμικά τις διεκδικήσεις της στα κοραλλιογενή νησιωτικά συμπλέγματα της Νότιας Σινικής Θάλασσας, σε μια προσπάθεια να κατοχυρώσει τη δυνατότητα εκμετάλλευσης ενεργειακών αποθεμάτων σε όσο το δυνατόν πιο εκτεταμένο ωκεάνιο βυθό.
Η Ιαπωνία προσπαθεί να αποφύγει τις παρενέργειες του νομισματικού πολέμου Ουάσιγκτον - Πεκίνου και ταυτόχρονα να ελέγξει την ψυχροπολεμική υποτροπή των σχέσεων της με τη Ρωσία, με αφορμή για ακόμη μια φορά την κυριαρχία στις Νότιες Κουρίλες Νήσους που προσαρτήθηκαν στην ΕΣΣΔ το 1945.
Η Ρωσία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην προσέγγιση με τις ΗΠΑ , στη σταδιακή ανάδειξη της Κίνας ως κύριου καταναλωτή των ενεργειακών εξαγωγών της, αλλά και την ανάγκη περιορισμού και ελέγχου της ισχύος του Πεκίνου. Μέσα στο παραπάνω σκηνικό, το καθεστώς της Πιογκ Γιαγκ προχώρησε στο θερμό επεισόδιο επενδύοντας στην ένταση και την αντιπαράθεση:
Εκβιάζει σε οριακό σημείο την κοινή προσέγγιση των Έξι (Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία, Ιαπωνία και τα δύο κορεατικά κράτη) στη διαχείριση του προβλήματος του πυρηνικού του προγράμματος, με στόχο τη διαφοροποίηση του Πεκίνου από τις υπόλοιπες δυνάμεις και την εκ των πραγμάτων εγγύηση της καθεστωτικής του σταθερότητας από την Κίνα.
Γνωρίζει ότι οποιαδήποτε μορφή συντονισμού ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα σε βάρος του θα εκληφθεί από την Κίνα ως κίνηση ανάσχεσης των περιφερειακών της φιλοδοξιών.
Με δύο λόγια, η πρόκληση αφορά κατά κύριο λόγο την Κίνα, που καλείται να διαμορφώσει λεπτές και οριακές ισορροπίες:
Από τημια, να επιδεικνύει αποφασιστικότητα, ώστε να αποτρέψει αντικινεζικές συσπειρώσεις, με αφορμή την απρόβλεπτη και επιθετική πολιτική της Βόρειας Κορέας. Αν στην πίεση για ανατίμηση του γιουάν προστεθεί και η περιφερειακή γεωπολιτική ένταση, δίχως αμφιβολία το Πεκίνο θα την εισπράξει ως αντίποινα της Ουάσιγκτον.
Από την άλλη, να κρατήσει την αξιοπιστία ως του μόνου παράγοντα που μπορεί να ασκήσει αποφασιστική και αποτελεσματική πίεση στη Βόρεια Κορέα όχι μόνον για την ένταση στις μεθοριακές περιοχές και στον έλεγχο του πυρηνικού της προγράμματος, αλλά συνολικά στη μελλοντική πορεία του καθεστώτος.
Η ένταση ανάμεσα στις δύο Κορέες είναι στρατηγική παρενόχληση πρώτου μεγέθους για την Κίνα, που θα επιθυμούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο σεμιασταδιακή προσέγγιση-επανένωση των δύο κρατών για δύο λόγους:
Πρώτον, να υπάρξει μια σταθερή Ενιαία Κορέα χωρίς τη σημερινή αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο νότο.
Δεύτερον, η σταδιακή επανένωση της Κορεατικής Χερσονήσου να διευκολύνει τη σταδιακή ενσωμάτωση της Ταϊβάν στην Κίνα,μιαπροσπάθεια που κινδυνεύει να βραχυκυκλωθεί σε περίπτωση γενικευμένης περιφερειακής ψυχροπολεμικής έντασης.
Η παρατεταμένη ένταση που συντηρεί τα τελευταία χρόνια το καθεστώς της Πιογκ Γιαγκ, η οποία καταγράφεται εν μέσω μιας κρίσης διαδοχής στη βορειοκορεατική ηγεσία, που πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι δεν έχει λήξει, θέτει εν αμφιβόλω τη δυνατότητα του Πεκίνου να ελέγξει τις εξελίξεις στη Βόρεια Κορέα.
(από την εφημερίδα "Ημερησία", 24/11/2010)