Η Ευρώπη ίσως να μην κατορθώσει να υποστηρίξει όλους τους αγωγούς
φυσικού αερίου που σχεδιάζει, αλλά θα χρειαστεί τουλάχιστον έναν για να καλύψει
τη ζήτηση στα τέλη της δεκαετίας, τονίζουν διεθνείς αναλυτές.Εντωμεταξύ, η ζήτηση της Κίνας αποτελεί μια πρόσθετη παράμετρο
στην προσπάθεια της Ευρώπης να εξασφαλίσει ποσότητες αερίου από τους παραγωγούς,
με αποτέλεσμα να μην είναι βέβαιη η εξασφάλισή τους για όλα τα έργα που σχεδιάζονται.
Αναλυτής της Wood Mackenzie σημειώνει ότι «αν κάθε σχέδιο
υλοποιηθεί, τότε θα υπάρξει υπερπροσφορά αερίου, άρα πιστεύω ότι τα καλύτερα από
αυτά θα αναπτυχθούν, ενώ τα υπόλοιπα θα καθυστερήσουν ή θα ακυρωθούν».
Παρόλα αυτά, η παραγωγή αερίου στην Ε.Ε. τείνει να φθίνει,
συνεπώς οι προοπτικές μακροπρόθεσμα είναι θετικές για το φυσικό αέριο από το εξωτερικό.
Η Wood Mackenzie υπολογίζει τη μελλοντική ζήτηση στην Ε.Ε., την Τουρκία και τις
χώρες της πρώην Γιουκοσλαβίας σε 551 δις κ.μ. για το 2010 και σε 653 δις κ.μ. το
2020.
Μετά την κρίση του φυσικού αερίου στην Ουκρανία το
2009, η Ευρώπη στράφηκε προς το LNG, ενώ και ο αγωγός Μεντγκάζ από την Αλγερία προς
την Ισπανία είναι σε θέση να παρέχει 8 δις κ.μ. ετησίως. Ο Nord Stream, που κατασκευάζεται
ήδη, θα μεταφέρει 55 δις κ.μ. ετησίως από τη Ρωσία και ο South Stream, εφόσον
ολοκληρωθεί θα παρέχει επιπλέον 63 δις κ.μ.
Η Ε.Ε. προκρίνει την κατασκευή του Nabucco, χωρητικότητας 31
δις κ.μ. για τη μεταφορά αερίου από την Κασπία μέσω της Τουρκίας, ενώ η Ιταλία εναποθέτει
τις ελπίδες της στον ΤΑΡ και στον ITGI, οι οποίοι σχεδιάζονται να μεταφέρουν 10
δις κ.μ. έκαστος. Συνολικά, η δυνατότητα μεταφοράς όλων αυτών των αγωγών μπορεί
να προσθέσει 177 δις κ.μ. στις προμήθειες της Ευρώπης.
Απειλές για τα σχέδια αυτά αποτελούν τόσο το LNG, όσο και η
παραγωγή μη συμβατικού αερίου που αρχίζει σιγά-σιγά να αναπτύσσεται και στην
Ε.Ε. Η βρετανική Kingston Energy εκτιμά ότι «ορισμένα από τα σχέδια έχουν νόημα
υπό την έννοια ότι διευρύνουν τις πηγές τροφοδοσίας. Αλλά με τόσο πολύ διαθέσιμο
αέριο, δεν υπάρχει εμπορικό συμφέρον από τη διαφοροποίηση αυτή».
Ο ΙΕΑ αναμένει μια μικρή ανάκαμψη της ζήτησης από το 2011
και μετά, αλλά τονίζει ότι η υπερπροσφορά θα παραμείνει παρούσα ως το 2020. Οι
παραγωγοί πάντως δηλώνουν περισσότερο αισιόδοξοι, τονίζοντας την αύξηση της ζήτησης
στη Μέση Ανατολή, την Κίνα και την Ινδία: Ο Φιλίπ Μπουασό, πρόεδρος της Total Gas
& Power, θεωρεί ότι «η υπερπροσφορά θα εξαφανιστεί εντός τριετίας».