Ολοένα και μεγαλύτερη προσοχή προσελκύουν τα κοιτάσματα
υδρογονανθράκων της ΝΑ Μεσογείου, αφού οι διεθνείς πετρελαϊκές αρχίζουν να
εκδηλώνουν σιγά-σιγά το ενδιαφέρον τους για τη συγκεκριμένη «ανεξερεύνητη»
περιοχή. Στο Ισραήλ, η αποκάλυψη του πλούτου του κοιτάσματος Λεβιάθαν έχει
οδηγήσει σε έναν πραγματικό πυρετό, ενώ στη Βρετανία η γεωλογική υπηρεσία
διοργανώνει τον Φεβρουάριο συνέδριο για τις δυνατότητες που ανοίγονται στη Μεσόγειο.
Χαρακτηριστική της έκρηξης που σημειώνεται αυτόν τον καιρό
στο Ισραήλ όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες, είναι η ιστορία της μικρομεσαίας
Ratio Oil Exploration, η οποία μόλις πριν από δύο χρόνια άξιζε γύρω στα 500.000
δολάρια και πλέον βρίσκεται στο επίκεντρο της προσπάθειας της χώρας για
εκμετάλλευση των πρώτων υλών.
Η αξία της κυμαίνεται σήμερα κοντά στο ένα δις δολάρια, μετά
τη συμμετοχή της στο κοίτασμα Λεβιάθαν, σε ποσοστό 15%. Η Noble Energy, η οποία
διαχειρίζεται το κοίτασμα, ανακοίνωσε πρόσφατα ότι υπολογίζει τα αποθέματά του
σε 16 τρις κ.μ. αερίου, ποσότητα που μεταφράζεται στη σημαντικότερη ανακάλυψη
της τελευταίας δεκαετίας, ικανή να καλύψει τις ανάγκες του Ισραήλ για 100
χρόνια. Επίσης, τα γειτονικά κοιτάσματα Ταμάρ και Νταλίτ περιέχουν άλλα 8,4
τρις κ.π. και 500 δις κ.π. φυσικού αερίου αντίστοιχα.
Το Λεβιάθαν βρίσκεται 135 χμ από τις ακτές του Ισραήλ και 5 χμ
εντός του υπεδάφους. Σύμφωνα με την αμερικανική γεωλογική υπηρεσία, η ευρύτερη
ζώνη στην οποία βρίσκεται το Λεβιάθαν (λεκάνη Λεβάντ) περιέχει 1,7 δις βαρέλια
πετρελαίου και 122 τρις κ.μ. αερίου, δηλαδή όσο τα μισά επιβεβαιωμένα αποθέματα
των ΗΠΑ. Οι ειδικοί πάντως σημειώνουν πως οι εκτιμήσεις αυτές είναι υπερβολικές
και δεν αφορούν τα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα.
Οι επιπτώσεις της ανακάλυψης στο Λεβιάθαν έγιναν ιδιαίτερα αισθητές
όχι μόνο στη γεωπολιτική αρένα, αλλά και στο χρηματιστήριο του Τελ Αβίβ, ο
δείκτης του οποίου εκτινάχτηκε κατά 1.700% τον τελευταίο χρόνο. Μάλιστα, οι
αρχές της χώρες διερευνούν και έναν αριθμό σκοτεινών υποθέσεων με αντικείμενο
τις αγοραπωλησίες μετοχών σε εταιρείες του χώρου, όπως αποκαλύπτει η Wall
Street Journal.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, οι ντόπιες μικρομεσαίες
επιχειρήσεις εκμεταλλεύτηκαν τον πεπαλαιωμένο νόμο του 1952 που ίσχυε στο
Ισραήλ για το πετρέλαιο και εξασφάλισαν άδειες με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους για
τις ίδιες. Αρχικά, το μέγεθος του Λεβιάθαν δεν φαινόταν ότι θα ήταν τόσο
μεγάλο, αλλά το περσινό καλοκαίρι φανερώθηκε το πραγματικό του δυναμικό.
Το παράδειγμα του Ισραήλ είναι σημαντικό και για τη χώρα
μας, η οποία βρίσκεται προς το παρόν ένα βήμα πίσω και επιχειρεί να προχωρήσει
σε έρευνες υδρογονανθράκων. Ίσως θα ήταν υπερβολικά αισιόδοξο να θεωρήσει
κανείς ότι στον ελλαδικό χώρο κρύβεται κάποιο κοίτασμα ανάλογο με το Λεβιάθαν,
αλλά έστω και ένας αριθμός κοιτασμάτων μεσαίου μεγέθους είναι ικανός να
προσελκύσει ξένες επενδύσεις και να τονώσει την εθνική οικονομία.
Τέλος, τον προσεχή Φεβρουάριο, η γεωλογική υπηρεσία της
Βρετανίας διοργανώνει διεθνές συνέδριο με αντικείμενο τα κοιτάσματα της ΝΑ
Μεσογείου και με τη χορηγία της ΒΡ, της
Eni και της
OMV.
Ανάμεσα στους βασικούς ομιλητές περιλαμβάνεται και ο Σόλων Κασίνης, επικεφαλής
της υπηρεσίας Ενέργειας του κυπριακού υπουργείου Εμπορίου, ο οποίος έχει
πρωτοστατήσει στα ενεργειακά «ανοίγματα» της Κύπρου πρόσφατα.
Αντικείμενο των συζητήσεων θα είναι βεβαίως η ανάλυση του
δυναμικού της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες,
με έμφαση στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, το Ισραήλ, την Κύπρο, την Τυνησία, τη Μάλτα,
τη Σικελία και την Αδριατική. Η ελληνική περίπτωση φαίνεται πως απουσιάζει από
την ατζέντα των συζητήσεων, όπως άλλωστε και οι αναφορές στην Τουρκία.