Οι διεθνείς πετρελαϊκές επιχειρούν να έρθουν σε συνεννόηση
με τους εξεγερμένους στη Λιβύη, με στόχο να εξασφαλίσουν το μέλλον των
δραστηριοτήτων τους στη χώρα. Η απόφαση αυτή ελήφθη καθώς δεν υπάρχουν περιθώρια
επιλογών και αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια επενδύσεων βρίσκονται σήμερα στην κόψη
του ξυραφιού. Χαρακτηριστικό είναι ότι ανάμεσα στα μέλη της αντιπολίτευσης βρίσκονται
ακόμα και φύλαρχοι που διοικούν περιοχές κοντά σε πετρελαιοπηγές.
Κοινό στοιχείο του ετερόκλητου πλήθους προσωπικοτήτων είναι
η αντίθεσή τους στο καθεστώς του Καντάφι. Η εξέγερση έχει κερδίσει μέχρι στιγμής
τον έλεγχο του μεγαλύτερου κοιτάσματος της χώρας, του Σαρίρ στα ανατολικά, καθώς
και αρκετών τερματικών στο Τουμπρούκ, στη Βεγγάζη και στη Ζουεϊτίνα. Αρκετές από
τις εγκαταστάσεις αυτές ανήκουν στην
Arabian
Gulf
Oil
Co, η οποία αυτή την εβδομάδα
διέκοψε τους δεσμούς της με την κρατική
National
Oil
Company.
Επίσης, αρκετές πετρελαιοπηγές που ανήκουν σε ξένες εταιρείες
έχουν περιέλθει στον έλεγχο των επαναστατών: Το Αμάλ-ας Σαρά που διαχειρίζεται
η γερμανική
Wintershall
και η Σατέιρα της αυστριακής
OMV
είναι δύο μόνο παραδείγματα.
Ο Καντάφι εξακολουθεί πάντως να ελέγχει την πλειοψηφία των
πετρελαιοπαραγωγικών περιοχών στο κέντρο και στα δυτικά της Λιβύης, ενώ τα στελέχη
της κρατικής πετρελαϊκής έσπευσαν να διαβεβαιώσουν πως κρατούν ακόμη τα ηνία
στην παραγωγή και τις εξαγωγές. «Οι μονάδες δεν έχουν υποστεί ζημιά», δήλωσε ο
επικεφαλής, Σόκρι Γκανέμ στο
Reuters.
Το ενδιαφέρον είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, τα συμφέροντα
των δυτικών πετρελαϊκών συνδέονται με αυτά του Καντάφι, καθώς η κρατική επιχείρηση
εκμεταλλεύεται κοιτάσματα από κοινού με αμερικανικές εταιρείες, όπως η
ConocoPhillips. Φυσικά, οι
πετρελαϊκές αυτές έχουν εκκενώσει το προσωπικό τους και παρακολουθούν τις εξελίξεις
με αγωνία.
Στον τομέα του πετρελαίου, η μάχη έχει να κάνει με τον έλεγχο
των τερματικών στις ακτές της Μεσογείου. Συνολικά υπάρχουν έξι τερματικά, από
τα οποία ο Καντάφι ελέγχει σίγουρα το Ρας Λανούφ, εξαγωγικής δυνατότητας
195.000 βαρελιών/ημέρα και πιθανώς και το Ες Σιντέρ, 447.000 βαρελιών. Η
διαπραγματευτική σημασία των εγκαταστάσεων αυτών είναι αυτονόητη, όπως σημειώνουν
οι
Financial
Times.
Τέλος, σημασία έχει και η μάχη στην ενδοχώρα, αφού τα
τερματικά συνδέονται με τις πετρελαιοπηγές μέσω αγωγών.