Αντίθετη σε μια ενδεχόμενη επιβολή Ειδικού Φόρου
Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο φυσικό αέριο, στο πλαίσιο του μεσοπρόθεσμου προγράμματος
δημοσιονομικής προσαρμογής, δηλώνει η Ένωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας
(ΕΒΙΚΕΝ), με σημερινή της ανακοίνωση. Τονίζει παράλληλα ότι πρόκειται για ένα
ακόμα φοροεισπρακτικό μέτρο που, εφόσον εφαρμοστεί στην μεταποιητική
βιομηχανία, θα θίξει άμεσα και καίρια την ανταγωνιστικότητα του παραγωγικού
ιστού της χώρας που πνίγεται τους τελευταίους μήνες σε μια πλημμύρα νέων φόρων,
εκτάκτων εισφορών και ειδικών τελών.
Η Ένωση θεωρεί ότι το συγκεκριμένο μέτρο θα αποτελέσει
άμεσο πλήγμα προς τη διεθνή ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων εντάσεως
ενέργειας, στις οποίες το φυσικό αέριο και η ηλεκτρική ενέργεια αντιπροσωπεύουν
μέχρι και το 35% του κόστους της παραγωγικής διαδικασίας και θα ακυρωθεί η
μεγάλη τους εξαγωγική προσπάθεια που αποτελεί μια από τις ελάχιστες ελπίδες
ανάκαμψης της Οικονομίας μας.
Αναφέρεται σχετικά ότι: «Η εμπειρία από την επιβολή ΕΦΚ
στην ηλεκτρική ενέργεια πριν από περίπου ένα έτος είναι ιδιαίτερα τραυματική.
Αφενός το ύψος του φόρου που επιβλήθηκε είναι πολλαπλάσιο από το ελάχιστο
επίπεδο που υπαγορεύει η Οδηγία (5πλάσιο για τους πελάτες υψηλής τάσης και
10πλάσιο για αυτούς της μέσης τάσης). Αφετέρου οι εμπορικές και βιομηχανικές
επιχειρήσεις έτυχαν «ειδικής μεταχείρισης» στην εφαρμογή του μέτρου, με
μεγαλύτερη επιβάρυνση σε σχέση άλλες κατηγορίες καταναλωτών», αναφέρεται
χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση.
Ήδη οι τιμές του φυσικού αερίου που πληρώνει το μεγαλύτερο
τμήμα της μεταποιητική μας βιομηχανίας είναι μέχρι 60-70% ακριβότερες από αυτές
στις γειτονικές μας χώρες όπου είναι εγκατεστημένοι οι κύριοι ανταγωνιστές μας.
Κάθε νέα φορολογία που αυξάνει το κόστος παραγωγής οδηγεί περισσότερες
βιομηχανίες στο λουκέτο.
Σε μια κρίσιμη για τα έθνος περίοδο που το ζητούμενο είναι
η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, η προσέλκυση νέων
επενδύσεων και η αύξηση της εξωστρέφειας των επιχειρήσεων, η επιβολή νέων
φορολογιών στην παραγωγή το μόνο που θα καταφέρει είναι να καταστρέψει κάθε
ίχνος ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος. Σε μια περίοδο όπου η καθίζηση της
εγχώριας αγοράς καθιστά τη στροφή στο σκληρό, διεθνή ανταγωνισμό επιλογή
επιβίωσης, η οικονομική πολιτική οφείλει να μην απαξιώνει συνεχώς και
καταρρακώνει τη θέση των ελληνικών επιχειρήσεων στη διεθνή σκηνή. Το διακύβευμα
για τη χώρα είναι τεράστιο και δε χωρούν πειραματισμοί. Στον αγώνα των
επιχειρήσεων να επιβιώσουν και να διατηρήσουν χιλιάδες παραγωγικές θέσεις
εργασίας, η Κυβέρνηση οφείλει, εάν δεν μπορεί να σταθεί αρωγός, τουλάχιστον να
μη δυσχεραίνει την προσπάθεια».