Εμμέσως
πλην σαφώς η μελέτη της
McKinsey που παρήγγειλε ο ΣΕΒ
τάσσεται υπέρ της συγκράτησης των επενδυτικών πρωτοβουλιών για ΑΠΕ στη χώρα
μας. Η ανάπτυξη του ενεργειακού τομέα, λέει, θα πρέπει να προέλθει από την αξιοποίηση
των υδρογονανθράκων, την ύπαρξη των οποίων αναγνωρίζει, και την έμφαση στη
δραστηριότητα του
upstream, που λείπει αυτή τη στιγμή. Αυτό ουσιαστικά είναι,
κατά τη γνώμη μας, και το κύριο συμπέρασμα της
McKinsey για το ενεργειακό μέλλον
μας.
Είναι
σημαντικό και αξιοσημείωτο το γεγονός ότι έρχεται μια τόσο σοβαρή μελέτη, την
οποία συνυπογράφει ο ΣΕΒ, που επιχειρεί να διαλύσει το μύθο των Ανανεώσιμων
Πηγών Ενέργειας, μύθος που στην Ελλάδα έχει αποκτήσει τεράστιες διαστάσεις,
λόγω των κυβερνητικών προτεραιοτήτων για την πράσινη ενέργεια. Φαίνεται,
δηλαδή, ότι η μελέτη αυτή σε ό,τι αφορά τον ενεργειακό τομέα, λειτουργεί ως
αρωγός στην «κατεδάφιση» μιας πολιτικής που υποστήριξε διακαώς η προηγούμενη
ηγεσία του ΥΠΕΚΑ.
Τολμά
και λέει η μελέτη ότι η ενίσχυση της παραγωγής ΑΠΕ στο μέλλον θα σημάνει την
αύξηση του μέσου κόστους του ενεργειακού μίγματος, συναρτώντας άμεσα και την
ασφάλεια του ίδιου του συστήματος. Υποστηρίζει εν πολλοίς, ότι «εντάξει, καλές
οι ΑΠΕ, αλλά ας μην το παρακάνουμε». Χρειάζονται στο ενεργειακό μίγμα, αλλά με
μέτρο και σύνεση, για να μη φθάσουμε να πληρώνουμε υψηλά τέλη για τη διατήρηση
μιας παραγωγής, επί της ουσίας, επιδοτούμενης και μάλιστα αδρά.
Στη
χώρα που δεν γνωρίζει τι θα πει μέτρο, έστω κι αν το εισήγαγε αιώνες πριν, η
έκρηξη των επενδύσεων σε ΑΠΕ είναι πρωτόγνωρη και, γιατί να το κρύψωμεν
άλλωστε, συνδέεται και με φαινόμενα νεοελληνικής κερδοσκοπίας. Παράγοντας της
αγοράς έλεγε ότι μια επένδυση στα φωτοβολταϊκά αποσβένεται μόλις σε δύο χρόνια,
όταν οι θερμικές μονάδες απαιτούν τεράστια κεφάλαια για να γίνουν, με άγνωστο
το χρόνο της απόσβεσης τους. Και το «πάρτι» δεν έχει τέλος. Όσοι προσβλέπουν σε
ένα μόνιμο και γερό εισόδημα στο μέλλον στήνουν μια πράσινη επένδυση. Χωρίς να
ενδιαφέρονται αν μπορεί εν τέλει να σηκώσει το σύστημα τη συγκεκριμένη
παραγωγή, αν υπάρχουν επαρκείς μονάδες βάσεις που θα υποστηρίξουν το σύστημα
όταν δεν θα λειτουργεί ο αέρας και ο ήλιος, αν υφίστανται υποδομές να σηκώσουν
και να διοχετεύσουν την παραγόμενη ενέργεια. Αρκεί να υφίστανται οι εγγυημένες
τιμές παραγωγού. Και ούτε λόγος να μειωθούν.
Έρχεται,
λοιπόν, μια αξιόπιστη μελέτη που υποστηρίζει ευθαρσώς ότι αυτό το «πανηγύρι»
πρέπει να έχει ένα όριο. Και αναγνωρίζει φωναχτά την ύπαρξη εγχώριων
κοιτασμάτων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, τα οποία όμως παραμένουν
αναξιοποίητα. Όμως, από αυτόν ακριβώς τον τομέα υποστηρίζει η μελέτη ότι μπορεί
ο ενεργειακός τομέας να φύγει αποφασιστικά μπροστά και να αναπτυχθεί.
Ας
μην ξεχνάμε το παράδειγμα της Κύπρου. Τόλμησε και θα κερδίσει όχι μόνον
οικονομικά αλλά και πολιτικά. Με «γερές» πλάτες τις ΗΠΑ και το Ισραήλ θα
προχωρήσει στις έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο, παρά τις «κραυγές» της
Τουρκίας, ενώ εμείς ακόμη συζητάμε αν θα κάνουμε και πότε ανάλογες κινήσεις στο
Ιόνιο.
Η
μελέτη της
McKinsey λέει τα αυτονόητα. Δεν ασκεί, όμως, πολιτική. Αυτή
είναι δουλειά των κυβερνήσεων. Είναι σημαντικό, ωστόσο, ότι ένας φορέας, όπως ο
ΣΕΒ, δίδει «στέγη» σε τέτοιου είδους προτάσεις. Το ζήτημα είναι αν ένα ακόμη
χρήσιμο εργαλείο, όπως η μελέτη, θα φθάσει και θα αξιοποιηθεί από την παρούσα
κυβέρνηση, ή θα ξεχαστεί σε κάποιο συρτάρι της. Αν, επιτέλους, θα τολμήσει να
σταματήσει να αναμασά αδιέξοδες πολιτικές στον ενεργειακό τομέα και θα αναλάβει
με πολιτικό σθένος να κάνει άλματα, για να οχυρώσει τόσο την οικονομία, όσο και
τα εθνικά συμφέροντα. Καλή η πράσινη ανάπτυξη, αλλά καταλήγει σε βραχυπρόθεσμα
και μονομερή κέρδη. Ας μην δημιουργήσουμε άλλη μία πομφόλυγα, επαιρόμενοι για
την «ανάπτυξη» της. Υπάρχει καιρός.